Ο ιός των "κίτρινων γιλέκων" αποκαλύπτει τους οπορτουνιστές και βραχυκυκλώνει το παγιωμένο πολιτικό σύστημα...

Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας

«Η Κεντρική Επιτροπή αποφάσισε. Επειδή ο λαός δεν...
συμφωνεί,

πρέπει να διορίσουμε έναν καινούριο λαό!»

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Η Γαλλία πειραματίζεται μ' εκείνο που δεν φανταζόταν κανένας πολιτικός φορές της ευρωπαϊκής "αριστεράς" και της δεξιάς.

Στη Γαλλία έχουμε ένα επικό γεγονός που άφησε πίσω του κόμματα και συνδικάτα. Ενώ τα ΜΜΕ, σε διατεταγμένη υπηρεσία, αρχικά αγνόησαν αυτό που συμβαίνει, τώρα "περιχαρακώνουν" και επενδύουν στον τομέα των συντεχνιακών διεκδικήσεων, ώστε οι ευρωπαϊκοί λαοί ν' αναλωθούν στον καλό τεχνοκράτη πρόεδρο, ή στον "ανόητο" κακοποιημένο στην παιδική του ηλικία από τη γηραιά "σύζυγό" του, που σπιτώνει τον εραστή του σωματοφύλακα σε διαμέρισμα της προεδρίας και στην προκλητική σπάταλη ένδυσης της κυρίας του.

Στο Παρίσι ζούμε την απόλυτη θηριωδία ενός μηχανισμού που θα ζήλευε κι ο ίδιος ο Χίτλερ. Η Πραιτωριανή Φρουρά με εξοπλισμό που ξεπερνάει τις 100.000 ευρώ για κάθε "αστυνομικό".
Μια γυναίκα με ανοιχτά κι υψωμένα τα χέρια κραυγάζει για την πατρίδα τραγουδώντας τον εθνικό ύμνο και την πυροβολούν στο στήθος. 

Χιλιάδες πλαστικές σφαίρες σαν αυτές που χρησιμοποιεί το κατοχικό ναζιστικό σιωνιστικό καθεστώς στην Παλαιστίνη, αλλά και στις υπόλοιπες χώρες του κάτεργου των λαών, την "μεγάλη δημοκρατική ευρωπαϊκή οικογένεια". Δεκάδες ακρωτηριασμένοι από τους πραιτωριανούς.

Βιώνουμε σήμερα την "δημοκρατία" των τραπεζών και του διεθνούς κλεπτοκρατικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, που επιφυλάσσει σε όλους τους λαούς.

Ένα μαζικό κίνημα με τη συμμετοχή πολλών γενεών, σύνθετο που δεν μπορεί να μπει σε πλαίσια και περικλείσει τις "κατηγορίες" πολιτών που φαντασιώνεται το παγιωμένο πολιτικό σύστημα.

Ενθουσιώδεις διαδηλωτές στο Παρίσι παίζουν και τραγουδούν το "Bella Ciao"

Το σύστημα προετοιμάζεται για το επόμενο βήμα.
Ο παγκοσμίου φήμης "αριστερός" Γάλλος οικονομολόγος και πανεπιστημιακός Ζαν Πολ Φιτουσσί, χαρακτηρίζει τον Μακρόν "Ηλίθιο". 
Ήταν και αυτός που για ν' αντιμετωπιστεί η άνοδος της ακροδεξιάς στήριξε τον Μακρόν που σήμερα αποκαλεί "ηλίθιο". Σε συνέντευξή του στην Fatto Quotidiano επισημαίνει: "Τον θεωρούσα ιδανικό. Αλλά οι Γάλλοι κατάλαβαν ότι ήταν βερνικωμένος και μάλιστα με κακής ποιότητας χρώμα (...)". Μάλιστα "εντοπίζει" το πρόβλημα και το περιγράφει όπως ακριβώς όλα τα ΜΜΕ του πλανήτη:.......
"Το Παρίσι δεν γνωρίζει τη Γαλλία κι όποιος κατοικεί στο Παρίσι δεν γνώριζε, ούτε φανταζόταν πως εκατομμύρια Γάλλοι ζουν με απίστευτες δυσκολίες. Ξυπνούν έκπληκτοι από από αυτοί την οργή, αλλά ένας πολιτικός που δεν γνωρίζει τη Χώρα του, τι ηγέτης είναι;".
Φυσικά το πρόβλημα δεν είναι η πολιτική που εφαρμόζει η Ε.Ε., ούτε το τυπωμένο χαρτί που βάπτισαν ιδιωτικό νόμισμα και που πληρώνουν με τόκους τα κράτη μέλη της ευρωζώνης. Το πρόβλημα είναι να υπάρξουν φτωχοκομεία, κάποια μερίσματα, ένα πάγωμα των δρακόντειων φόρων, μια "αύξηση" σε μισθούς και συντάξεις κι όλα θα κυλήσουν κατά πως σχεδιάζει το 4ο Ράιχ. Κι εδώ έχει ο Μακρόν, όπως κι όλες οι κυβερνήσεις στην Ε.Ε. τρία βασικά όπλα εκτόνωσης:
1. Τα ΜΜΕ
2. Τα συνδικάτα και κόμματα
3. Τη διάδοση θεωριών για Ρωσική ή Αμερικανική παρέμβαση στα "κίτρινα γιλέκα", ώστε ν' αποσταθεροποιηθεί η "δημοκρατική Ευρώπη", της οποίας ο Μακρόν είναι βασικός πυλώνας. Ήδη από την έναρξη των κινητοποιήσεων (3 Δεκέμβρη) είχαμε επισημάνει πως κι η Ρωσοφοβία θα διαδραματίσει το ρόλο της και δυστυχώς επιβεβαιωθήκαμε: 3/12/2018, "αναζητούν 'νεοφασίστες', 'ακροδεξιούς', 'αναρχικούς', 'κομμουνιστές' ή όπως εσχάτως τον Πούτιν και τη Ρωσία για τις διαμαρτυρίες στους δρόμους από τα 'κίτρινα γιλέκα'", σε "Κίτρινα γιλέκα": Τα επίσημα αιτήματά τους και το "εν ζωή" προϊόν της τραπεζικής ελίτ των Ρότσιλντ!
Η εξαγορά των συνδικαλιστικών ηγεσιών είναι πλέον μια πάγια διαδικασία, ώστε να υλοποιούνται οι πολιτικές του κεφαλαίου, όσο κι αν αυτό προκαλεί τα αισθήματα όσων επιβεβαιώνουν την ύπαρξη τους μέσα από πλαίσια-κάδρα ταξικότητας κι άλλα φαιδρά για την εποχή μας, μιας κι ο κύριος εχθρός των ευρωπαϊκών λαών είναι το εποικοδόμημα της Ε.Ε. του 4ου Ράιχ κι όχι η επιμέρους καταβολή ενός ψίχουλου (επιδόματος, μερίσματος, αύξησης λίγων ευρώ, μη περικοπής συντάξεων κ.λπ.).
Φαντάζει εξωπραγματικό, φαντασιακό, εξτρεμιστικό ή και ακροδεξιό;
Λίγα απλά παραδείγματα, που όφειλαν ν' αναδεικνύουν συνδικάτα και κόμματα -κι όχι απλώς δεν το κάνουν, αλλά αποκρύβουν έντεχνα-, μας δίνουν την πραγματικότητα, την πικρή αλλά επαναστατική.
Όταν διαδηλώνει δικαίως το λεγόμενο φοιτητικό κίνημα για αυξήσεις στην Παιδεία, κανείς δεν επισημαίνει πως αν η όποια κυβέρνηση μεταφέρει στον προϋπολογισμό της κονδύλια στην Παιδεία, τότε θα πρέπει να μετατρέψει κωδικούς πληρωμών και να περικόψει από το μισθό του πατέρα του φοιτητή, από τη σύνταξη του παππού. Αν δεν περικόψει συντάξεις, ή αν δοθούν οι όποιες μηδαμινές αυξήσεις σε κάποιο τομέα, θα πρέπει πάλι να πληρώσει ο λαός... κ.ο.κ.
Να το πούμε με ένα "ελληνικό παράδειγμα"; Οι μνημονιακές κυβερνήσεις (δεν έχει σημασία αν πρώτος ήταν υπουργός ο Λοβέρδος ή ο Γεωργιάδης) για να πληρώνονται οι τόκοι των τοκογλύφων "δανειστών" (δηλαδή να "διασώζουν" τις τράπεζες τους, γιατί δεν υπάρχουν ανταποδοτικοί φόροι στο "κακό" ελληνικό Σύνταγμα), επέβαλαν "εισιτήριο" 5 ευρώ για κάθε επίσκεψη πολίτη στο νοσοκομείο. Ήρθε η "αριστερά" και κατάργησε αυτό τον "φόρο" κι όλοι πανηγυρίσαμε. Όμως επέβαλε αύξηση στις κρατήσεις ΟΛΩΝ των υπηκόων για ιατροφαρμακευτική περίθαλψη 6%. Περισσότερα έσοδα για να πληρώνονται οι τοκογλύφοι και συνεπώς δυνατότητα για κάποια συσσίτια φτωχών ή παράνομων μεταναστών από τα περισσεύματα.
Κατανοητό πως με ή χωρίς μνημόνια (με μνημόνια, που μάλιστα νομοθετούν δεσμεύσεις για πάρα πολλά χρόνια, είσαι παντελώς νεκρός χωρίς καμία ελπίδα να "αναστηθείς"), οι προϋπολογισμοί των χωρών μελών της ευρωζώνης καταρτίζονται από τους ευρωκράτες των Βρυξελλών. Φέτος τήρησαν τους κανόνες οι πλήρως υποταγμένες χώρες-αποικίες και παραμένει ανυπότακτη η "ακροδεξιά" ιταλική κυβέρνηση που αδιαφορώντας για τους "κανόνες" έκανε νόμο του κράτους τον προϋπολογισμό της (βλέπε: ΙΤΑΛΙΑ: Η "κωλοτούμπα" δεν ήρθε κι όλοι οι "προφήτες" τώρα στοχάζονται τις επόμενες κινήσεις). Αυτή η "ανυπακοή" απαξιώνεται κυρίως από όσους στα λόγια τάσσονται εναντίον αυτής της Ευρώπης και του ευρώ κι έτσι "πυροβολούν" στα ΜΜΕ και τους φιλάθλους τους πως "η Ιταλία θα βρει  'ισοδύναμα' και δεν σημαίνει τίποτα αυτή η "ανυπακοή". Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να κατανοήσεις αυτά τα σε διατεταγμένη υπηρεσία ψέματα (πρωτίστως τα διακινεί η ΛαΕ του Λαφαζάνη κι όλο το προσωπικό των τραπεζικών συμφερόντων), αλλά οφείλουν να διαστρεβλώνουν, να ψευδολογούν, απλώς γιατί θα είναι δύσκολη η απάντηση: Το κατόρθωσε μία κυβέρνηση "ξενόφοβη, ακροδεξιά, ρατσιστική", έχοντας αντιπολίτευση τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις που έχουν γίνει καθεστώς, την αριστερά και τη δεξιά.
Ακριβώς, λοιπόν, για αυτούς τους λόγους οι ευρωκράτες θέλουν κι επιβάλουν "Συνταγματικές μεταρρυθμίσεις" σε όσες χώρες δεν προβλέπεται στο Σύνταγμά τους η αρχή του «comply or explain», η «συμμόρφωση» εθνικών Αρχών τους ότι θα εφαρμόσουν διατάξεις του fiscal compact. 
Ας επιστρέψουμε στο ρόλο των υποταγμένων "συνδικάτων" και τους οπορτουνισμούς της "επαναστατικής αριστεράς" στη Γαλλία, ώστε να φορέσουν ένα μεγάλο σομπρέρο και να ελέγξουν κι εκτονώσουν το κίνημα των "κίτρινων γιλέκων", όσο κι αν αυτό "πονάει" ακριβώς γιατί είναι η αλήθεια.
Τα δύο μεγάλα ισχυρά και αριστερά συνδικάτα στις μεταφορές, εκείνα των "φορτηγατζήδων" της Γαλλίας FO (Force ouvrière) και CGT (Confédération générale du travail), ανακοίνωσαν (7 Δεκέμβρη) τη ματαίωση της Γενικής Εθνικής Απεργίας (9 Δεκέμβρη), μετά από τη συνάντηση με την υπουργό Μεταφορών Élisabeth Borne, η οποία δεσμεύθηκε -όπως ανακοίνωσαν τα δύο συνδικάτα στο ανακοινωθέν ματαίωσης της απεργίας- για αύξηση πληρωμής των υπερωριών σε 25% και 50%, από το συμφωνηθέν πριν την εξέγερση του 10%. Μάλιστα, μετά τη συνάντηση των συνδικάτων με την υπουργό  Borne, η συνδικαλιστικές  ηγεσίες έθεσαν τη ματαίωση των απεργιακών κινητοποιήσεων σε διαβούλευση με τους εργαζόμενους και τη δέσμευση πως αν δεν τηρήσει η κυβέρνηση Μακρόν τις δεσμεύσεις της μπορούν να επανέλθουν με κινητοποιήσεις το καλοκαίρι του 2019. Οι εργαζόμενοι ψήφισαν υπέρ της ματαίωσης των απεργιακών κινητοποιήσεων με ποσοστό 60,9%, ενώ η μειοψηφία (39,2%) ψήφισε υπέρ της απεργίας και συστράτευσης με τα "κίτρινα γιλέκα".
Οι "οπισθοχωρήσεις" Μακρόν... πάνε μαζί με αυτές των "συνδικάτων", των "αριστερών" οικονομολόγων σαν τον Φιτουσσί... τυχαία, συμπτωματικά;
Η ζωή θα δώσει την απάντηση, όπως έλεγε κι ο Χαρίλαος. 

Πάντως τα "κίτρινα γιλέκα ανακοίνωσαν πως η διαμαρτυρία συνεχίζεται κι έδωσαν νέο ραντεβού το Σάββατο κάτω από την l'Arc du Triomphe!

Στο μεταξύ τα "κίτρινα γιλέκα" εξαπλώνονται σαν ιός στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Βέλγιο... Βρυξέλλες...

Άμστερνταμ... Ολλανδία...

Κολονία... Γερμανία...

Μετά τη Γαλλία στο Βέλγιο, την Ολλανδία, τη Γερμανία και τώρα ήρθε η σειρά της Σουηδίας.
Στη Σουηδία, που είναι έξω από το ευρώ κι έχουν εθνικό νόμισμα, τα "κίτρινα γιλέκα" διαδηλώνουν έξω από τη βουλή στη Στοκχόλμη εναντίον της αυξανόμενης φτώχειας, της παράνομης μετανάστευσης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης των τραπεζιτών, αλλά φυσικά κανένα ΜΜΕ δεν θα προβάλει την παρακάτω διαμαρτυρία στη Σουηδία:

Τα "κίτρινα γιλέκα" και στην Ιταλία

Με τη διαφορά πως στην Ιταλία τα "κίτρινα γιλέκα" υπερασπίζονται την ιταλική κυβέρνηση στη σύγκρουση με το τερατόμορφο τέρας της Ε.Ε.
Ιταλικά "κίτρινα γιλέκα" που διαδηλώνουν στα διόδια των ιταλικών αυτοκινητόδρομων -τους οποίος η αριστερά παρέδωσε για "αξιοποίηση" (ιδιωτικοποίηση) στην "αριστερή" πολυεθνική Benetton- κι απαιτούν εθνικοποίηση των αυτοκινητόδρομων. Ιταλικά "κίτρινα γιλέκα" εναντίον της πληρωμής διοδίων, να τιμωρηθούν οι δολοφόνοι αθώων ανθρώπων από την κατάρρευση της γέφυρας Benetton στη Γένοβα (Που αποσκοπούν οι ψευδείς ειδήσεις των ελληνικών ΜΜΕ για την κατάρρευση της γέφυρας στη Γένοβα;)., απαιτούν τέλος στη λαθρομετανάστευση, απαιτούν "ακροδεξιές" πολιτικές για την Ιταλία, όπως η "ποινικοποιημένη" από την Ε.Ε. Εθνική Κυριαρχία.

Κι όταν τα Γαλλικά "κίτρινα γιλέκα" πάνε στη Βεντιμίλια (Ventimiglia), στα σύνορα Γαλλίας-Ιταλίας, για να δώσουν κουράγιο στα Ιταλικά "κίτρινα γιλέκα", οι Γάλλοι τραγουδούν τον Ιταλικό Εθνικό ύμνο "Αδέλφια της Ιταλίας" (Fratelli d'Italia). Ένας "εθνικισμός", όπως βαπτίζει το 4ο Ράιχ τον πατριωτισμό των εθνών, τη δίψα των λαών για εθνική κυριαρχία:

«Χωρίς την απόκτηση της αυτονομίας και της ενότητας σε κάθε έθνος,

ούτε η διεθνής ένωση του προλεταριάτου, ούτε η ειρήνη και συνεργασία

αυτών των εθνών προς τους κοινούς σκοπούς θα μπορούσε να επιτευχθεί»

Φρίντριχ Ένγκελς

"Κίτρινα γιλέκα" στην Ελλάδα;
Παρατηρώντας την πολιτική πλατφόρμα των "Κίτρινων Γιλέκων" όπως αναπτύσσονται από τη Γαλλία ως τη Σουηδία, διαπιστώνει κάποιος την πλήρη αντίθεση με τις πολιτικές που εκφράζουν στην Ελλάδα όλα τα κοινοβουλευτικά κι εξωκοινοβουλευτικά κόμματα, κινήματα, κινήσεις.
Στην Ελλάδα τα πάλαι ποτέ λεγόμενα "εθνικά θέματα" αποτελούν σήμερα μομφή για ακροδεξιά, αν όχι φασιστική, πολιτική.
Ποιος πολιτικός φορέας τολμάει σήμερα να μιλήσει για τη μία κι ελληνική Μακεδονία, για το ελληνικό Αιγαίο, τη Θράκη, την Κύπρο μας, τα δικαιώματα του ελληνισμού στη βόρειο Ήπειρο και δεν χαρακτηρίζεται στην καλύτερη περίπτωση "ακροδεξιός";
Ποιος τολμάει να μιλήσει -ούτε καν η ΔΟΕ κι ΟΛΜΕ, όσο για τους "πανεπιστημιακούς" είναι αναπαυμένοι στη σίτιση από τα κονδύλια προγραμμάτων, για να μην μιλήσουμε για την εκκλησία που ξεπέρασε κάθε ηθικό φραγμό δωσιλογισμού- για τον αφελληνισμό των βιβλίων και των προγραμμάτων διδασκαλίας στα σχολεία μας;
Ποιος σήμερα τολμάει να μιλήσει για τη λαθρομετανάστευση;  
Σήμερα "Η Ελλάδα στους Έλληνες", "Το Αιγαίο είναι ελληνικό", "Μακεδονία... το όνομά μας είναι η ψυχή μας", "Ο Ελληνισμός της Κύπρου μας"... είναι "φασιστική πρόκληση".
Όλα όσα ενώνουν τους λαούς και τα έθνη, σήμερα απουσιάζουν και κυριαρχεί το: "Όταν κοιμάσαι πατριώτης, ξυπνάς εθνικιστής και φασίστας"
Μήπως ο φασισμός κρύβεται από τον "αντιφασισμό κι αντιρατσισμό"; Ανεπιφύλακτα ναι!
Άλλωστε είναι διαπιστώσεις που έγιναν πριν από 45 χρόνια από τον κομμουνιστή διανοητή Παζολίνι: Ο Pier Paolo Pasolini "χαστουκίζει" τον αντιφασισμό... απέναντι στο νεκρό φασισμό!].
Και η Ελλάδα που δεν ήταν πείραμα αλλά παράδειγμα έχει υποταχθεί... και την ευθύνη δεν έχει ο λαός, τον οποίο όλοι ενοχοποιούν.
Αυτοί που σήμερα οπορτουνιστικά κι όψιμα θέλουν να σηκώσουν τη σημαία των "κίτρινων γιλέκων" στην Ελλάδα, γνωρίζουν ότι αυτό είναι μια καραμέλα συσπείρωσης των ελάχιστων πλέον ανθρώπων που τους ακολουθούν. Δεν είναι δυνατόν να φορέσει κάποιος "κίτρινο γιλέκο" για να πολεμήσει την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, έξοδο από την Ε.Ε. και να έχει πλάι του με "κίτρινο γιλέκο" και μάλιστα "καθοδηγητές" αυτούς που θέλουν "ανοιχτά σύνορα", κοινωνικές καταλήψεις (π.χ. City Plaza), ατομικά ανθρώπινα δικαιώματα και χορηγίες Σόρος.
Βέβαια η ελπίδα πεθαίνει τελευταία... αν και σήμερα όλα τα εγχώρια ΜΜΕ μιλούν -όσο επιτρέπουν κι επιτάσσουν οι ευρωκράτες- για ότι συμβαίνει στην Ευρώπη σαν να είναι κάτι που δεν μας απασχολεί, δεν συμβαίνει στην Ελλάδα, εδώ έχουμε πορεία ανάπτυξης.
Όμως σήμερα ο μαρξιστής Ιταλός φιλόσοφος Diego Fusaro μας δίνει το γίγνεσθαι:
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση εγγυάται την ειρήνη -η μάντρα των Ευρωινομανών- αντικρούεται με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο από τη σχέση μεταξύ Γερμανίας και Ελλάδας. Η Γερμανία κήρυξε τον πόλεμο στην Ελλάδα και κέρδισε (...)
Από αυτή την άποψη, η Ελλάδα αντιπροσωπεύει, για μας τις ατυχείς χώρες της ευρωζώνης, μια τραγική εικόνα του μέλλοντος μας: ένας Ιταλός ή ένας Ισπανός που ταξιδεύει στην Ελλάδα θα έκανε ένα ταξίδι στο μέλλον, στο μέλλον των μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης».

http://www.press-gr.com/2018/12/blog-post_8931.html