Το καταχθονιότερο όπλο των "συμμάχων" μας είναι οι "μετανάστες"! Που συνιστούν την πληθυσμιακή και πολιτισμική, μετάλλαξή μας!

Οι εικονοκλάστες του Ελληνισμού – Άλλο εξουσία, άλλο ηγεσία

Γράφει ο Νίκος Λυγερός.

Οι εικονοκλάστες του Ελληνισμού

Στο πλαίσιο του σκοπιανού πολλοί πιστεύουν ότι υπάρχει μία αντιπαράθεση μεταξύ λαών. Στην προκειμένη περίπτωση έχουμε κάτι το διαφορετικό, δεν έχουμε μία αντιπαράθεση πάνω σε ένα θέμα ιστορικό αντιθέτως έχουμε άτομα που δεν πιστεύουν στην

ιστορία και από τις δύο πλευρές και θεωρούν ότι μπορούν να λύσουν τα προβλήματα με μία γεωγραφική προσέγγιση σε ένα πολιτικό πλαίσιο.

 Πιο βαθιά ανακαλύπτουμε ότι πρόκειται για εικονοκλάστες του Ελληνισμού, οι οποίοι θεωρούν ότι αυτή η οντότητα επειδή σχετίζεται με τον Χρόνο και την ιστορία είναι επικίνδυνη για την ιδεολογία τους αφού προβλέπει την ύπαρξη Ηρώων και θυσιών.

 Οι εικονοκλάστες του Ελληνισμού είναι μία ιδεολογία η οποία έχει ως στόχο να αφοπλίσει πρώτον τον Ελληνισμό και στη συνέχεια να τον αφανίσει από μία περιοχή, έτσι ώστε να επιβάλει την βάρβαρη θρησκεία της, η οποία δεν είναι τίποτα άλλο από τη συντήρηση του παρόντος χωρίς να υπάρχει πλαίσιο για το παρελθόν και το μέλλον, επειδή το μόνο που έχει σημασία είναι η κυριαρχία της ιδεολογίας. 

Η εικονομαχία ήταν το χειρότερο πλήγμα που έχει υποστεί η πίστη μας και όμως τα κατάφεραμε. Και τώρα ζούμε κάτι το ανάλογο το οποίο είναι ένα πλήγμα εναντίον του Ελληνισμού αλλά θα είμαστε εδώ ακόμα και μετά.

Άλλο εξουσία, άλλο ηγεσία

Δεν έχουν ηγεσία αλλά μόνο.... εξουσία επειδή δεν πιστεύουν στον άνθρωπο αλλά μόνο στη συλλογικότητα. 

Το πρόβλημα είναι ότι αυτή δεν μπορεί να πάρει αποφάσεις χωρίς ηγεσία και αυτή η εξουσία είναι μία εκφυλισμένη μορφή ενός κόμματος που δεν μπορεί να αποτελέσει μία κυβέρνηση διότι ποτέ δεν έμαθε να ασχολείται με τους άλλους. 

Όταν ένα σύστημα δεν πιστεύει στην ιστορία αλλά μόνο στην ιδεολογία δεν μπορεί να ενσωματώσει τα γεγονότα που προέρχονται από θυσίες και πράξεις ηρωισμού διότι αυτά υπάγονται σε ανθρώπινες πρωτοβουλίες οι οποίες είναι ελεύθερες και ανεξάρτητες από συστημικές προσεγγίσεις.

Ο εκφυλισμός της πράξης που περιορίζει την κίνηση δεν αποτελεί αλλαγή φάσης και κατά συνέπεια μία εξουσία χωρίς ηγεσία θέλει μόνο να συντηρήσει τον εαυτό της, να τον προφυλάξει από τις αλλαγές και οδηγείται σιγά-σιγά στην εξόντωση όλων αυτών που θεωρεί ότι είναι εχθροί της. Αυτό σημαίνει ότι έχουμε πια ένα σύστημα χωρίς εξέλιξη το οποίο μετατρέπεται σε θρησκεία χωρίς πίστη διότι δεν έχει να προσφέρει τίποτα στην Ανθρωπότητα.

πηγη