Αθλια προβοκατόρικη επίθεση του Χάρρυ Κλυνν στο ΚΚΕ

Μπορεί κάποιος να αντιληφθεί ότι είσαι στρατευμένος καλλιτέχνης και την πολιτική σου κενότητα την μεταφράζεις σε εξυπνακισμούς, λεκτικές φανφάρες,  μειωτικούς χαρακτηρισμούς, σε όσους θεωρείς πολιτικούς αντιπάλους.
Αυτό όμως που δεν μπορεί να γίνει αποδεκτό είναι την κριτική σου, την πολεμική σου αν θέλεις, σε μια πολιτική συλλογικότητα, να μην την εκφράζεις με επιχειρήματα, με ένα σκεπτικό –άσχετα αν είναι σωστό ή λάθος- αλλά με προβοκατόρικους  χαρακτηρισμούς. Γιατί τι άλλο, πέρα από καραμπινάτη προβοκάτσια είναι αυτό που ανάρτησε ο Χάρρυ Κλυνν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;

Και πόσους «τόνους» εγωκεντρισμού μπορεί να διαθέτει κανείς για να απευθύνεται έτσι υποτιμητικά στον «αμόρφωτο» λαό παρουσιάζοντας την «γνώση» της «αυθεντίας» του;

Δεν θα κάνουμε αναφορά στην πολιτική διαδρομή του Χ. Κλυνν. Θα σημειώσουμε μόνο ότι ο «κομματικός πατριωτισμός», πρέπει να έχει και όρια. Και αν οι επιθέσεις σε Γλέζο και Λαφαζάνη, που είχαν προηγηθεί, παρουσιάστηκαν με ένα πολιτικό περιτύλιγμα, σήμερα με την άθλια αναφορά  που κάνει στο ΚΚΕ, το τερμάτισε.