Π. Παυλόπουλος: Η οικονομική κρίση αναμένεται να γίνει βαθύτερη - Ας έχουμε την προστασία της Παναγίας"- « Βοήθειά μας,ας προσέχαμε »

 Την οικονομική κρίση η οποία προέβλεψε ότι «θα γίνει βαθύτερη» και το προσφυγικό που δείχνει ότι «είναι λάθος να πιστεύουν κάποιοι ότι το κέντρο βάρους των δημοκρατικών κρατών και λαών είναι το νόμισμα και η οικονομία» προσδιόρισε ως τις δύο μεγάλες προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας και αφορούν όλους τους Ευρωπαϊκούς Λαούς και όλους τους Ευρωπαίους Ηγέτες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος από την Καλαμάτα.    
 Μετά τη λιτάνευση της ιεράς εικόνας της Υπαπαντής του Χριστού ο κ. Παυλόπουλος προέβη στην ακόλουθη δήλωση:....
«Η ευλογία της Παναγίας να προστατεύει τον Τόπο μας, τον Λαό μας και το Έθνος μας. Και η Παναγία να εμπνέει όλες τις ηγεσίες, όχι μόνο τις ελληνικές, όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αυτές τις κρίσιμες ώρες.   
 

Για να πορευθούμε όλοι μαζί στον δρόμο της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, πάνω στις βάσεις του Ανθρωπισμού, του Κράτους Δικαίου και της Χριστιανικής διδασκαλίας. 

 

Δηλαδή, πάνω στις βάσεις στις οποίες θεμελιώθηκε η Ευρώπη και που εξακολουθούν ακόμα να κρατούν ψηλά το αέτωμά της».   
 Αμέσως μετά, στο γεύμα που παρέθεσε προς τιμήν του κ. Παυλόπουλου ο δήμαρχος Καλαμάτας μετά τον εορτασμό της Υπαπαντής του Χριστού, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας τόνισε: 

 

«Η πρόκληση της οικονομικής κρίσης που θα γίνει βαθύτερη, μέσα στην οποία οφείλουμε να υπερασπισθούμε τον Άνθρωπο και το Κοινωνικό Κράτος.  

Και το άλλο πρόβλημα, είναι το προσφυγικό, το οποίο δείχνει ότι και στη σημερινή εποχή είναι λάθος να πιστεύουν κάποιοι ότι το κέντρο βάρους των δημοκρατικών κρατών και λαών είναι το νόμισμα και η οικονομία.  Είναι πριν απ’όλα ο Άνθρωπος, είναι η Δικαιοσύνη.  

 

Πρέπει λοιπόν, να εμπνευσθούμε για να κάνουμε πράξη αυτές τις αξίες και τις αρχές.  Να γυρίσουμε πίσω πάνω στις αρχές και στις αξίες πάνω στις οποίες το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δημιουργήθηκε».   
 Διαβάστε την αντιφώνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου προς τον δήμαρχο Καλαμάτας κατά το επίσημο γεύμα στην Καλαμάτα:   
 «Σεβασμιώτατοι, Άγιοι Πατέρες,  Κύριε Υπουργέ,  Κύριε Αρχηγέ της Ένωσης Κεντρώων,  Κύριοι Βουλευτές,  Κύριε Περιφερειάρχα,  Κύριε Δήμαρχε αγαπημένε φίλε Παναγιώτη Νίκα, που μας συνδέουν όλες αυτές οι μνήμες από τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια,   Ευχαριστώ για μιαν ακόμη φορά που βρίσκομαι εδώ κοντά σας.  

 

Και ευχαριστώ τόσο περισσότερο όσο γνωρίζετε όλοι σας, όλοι οι Καλαματιανοί, ότι εδώ γεννήθηκα, μεγάλωσα, διαμορφώθηκε ο χαρακτήρας μου και ουσιαστικά, ουδέποτε αποκόπηκα απ’αυτές τις ρίζες.  
 Απόδειξη ότι ουδέποτε αποκόπηκα, ούτε και θα μπορούσα να αποκοπώ,  είναι ότι εδώ κοιμούνται οι γονείς μου.  

Εδώ, στις δύσκολες και στις εύκολες ώρες, εύρισκα πάντα καταφύγιο.   
 Θα αναφέρω δύο παραδείγματα μόνο, τα οποία έχουν ιδιαίτερη σημασία για μένα.  

 

Είναι εδώ ο άγιος Σπάρτης, ο οποίος θα θυμάται πολύ καλά ότι ήταν ο κατηχητής μου στον Ιερό Ναό των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στο Δ΄Δημοτικό Σχολείο. 

 Και είναι εδώ ο Σεβασμιώτατος Μεσσηνίας, ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά ότι την επαύριο της εκλογής μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας ήρθα εδώ να προσκυνήσω στην Παναγία και να κάνουμε ένα τρισάγιο στους γονείς μου.  Δεν το έκανα για λόγους οποιασδήποτε προβολής.  

Σας διαβεβαιώ πως το έκανα γιατί  αισθάνομαι ότι, όπως ξεκίνησα απ’αυτήν την Πόλη, εδώ μπορώ να βρω την δύναμη γι’αυτά που πρέπει να κάνω.  

 

Και, αν θέλετε, ακόμα και την έμπνευση για εκείνα, τα οποία θα πρέπει να με συνοδεύουν αυτές τις ώρες, με τις ευθύνες που μου αναλογούν.     
 Σήμερα βρίσκομαι κοντά σας και το αισθάνομαι πολύ περισσότερο γιατί είναι η πρώτη φορά που στη γιορτή της Παναγίας Υπαπαντής έρχομαι με την ιδιότητα του Προέδρου της Δημοκρατίας. 

 Όλα τα χρόνια ερχόμουν με άλλες ιδιότητες.  Εκείνη που με αγγίζει περισσότερο βέβαια ήταν η μνήμη των παιδικών χρόνων, όταν και εγώ μαζί με τα υπόλοιπα παπαδάκια από τις λοιπές εκκλησίες, πηγαίναμε στην πομπή της Παναγίας της Υπαπαντής, κάθε χρόνο 2 Φεβρουαρίου.     
 Σήμερα όμως, πέρα από τις μνήμες, πέρα από την δύναμη την οποία παίρνω όταν βρίσκομαι κοντά σας, η γιορτή της Παναγίας της Υπαπαντής σημαίνει κάτι άλλο για μένα, αλλά νομίζω και για όλους μας.  Το είπα βγαίνοντας από την εκκλησία:  Ζούμε κρίσιμες στιγμές.  Κρίσιμες στιγμές για τον Τόπο μας, για τον Λαό μας, για το Έθνος μας.  Ζει, όμως, κρίσιμες στιγμές και ολόκληρος ο Πλανήτης.  Και ιδίως, η μεγάλη μας οικογένεια: 

Η Ευρωπαϊκή Ένωση.   
 Οι καιροί είναι δύσκολοι.  

Τα πράγματα δεν είναι εύκολα, όπως κάποιοι τα φαντάστηκαν.  Ο δρόμος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όσο εκείνη ξεστράτιζε από τις βασικές αρχές και τις αξίες, πάνω στις οποίες θεμελιώθηκε, αυτός ο δρόμος έγινε δύσβατος.     
 Τούτη τη στιγμή δύο μεγάλες δυσκολίες, δύο μεγάλες προκλήσεις βρίσκονται μπροστά μας και αφορούν όλους τους Ευρωπαϊκούς Λαούς και όλους τους Ευρωπαίους Ηγέτες:  Η πρόκληση της οικονομικής κρίσης που θα γίνει βαθύτερη, μέσα στην οποία οφείλουμε να υπερασπισθούμε τον Άνθρωπο και το Κοινωνικό Κράτος.     
 Και το άλλο πρόβλημα, είναι το προσφυγικό, το οποίο δείχνει ότι και στη σημερινή εποχή είναι λάθος να πιστεύουν κάποιοι ότι το κέντρο βάρους των δημοκρατικών κρατών και λαών είναι το νόμισμα και η οικονομία.  Είναι πριν απ’όλα ο Άνθρωπος, είναι η Δικαιοσύνη.  

Πρέπει λοιπόν, να εμπνευσθούμε για να κάνουμε πράξη αυτές τις αξίες και τις αρχές.  

Να γυρίσουμε πίσω πάνω στις αρχές και στις αξίες πάνω στις οποίες το ευρωπαϊκό οικοδόμημα δημιουργήθηκε.  
 Γι’αυτό σήμερα, η Εορτή της Παναγίας της Υπαπαντής, μας δίνει την δυνατότητα, αλλά μας επιβάλλει και το χρέος, να ζητούμε την ευλογία της Παναγίας, την ευχή για να μπορέσουμε όλοι να επιτελέσουμε το χρέος μας.

 Να δείξουμε αυτό το οποίο μας περιμένει και στο οποίο πρέπει να ανταποκριθούμε.  Όλοι μας.  

Για να γίνει αυτό πρέπει να καταλάβουμε - εμείς οι Έλληνες το ξέρουμε πάρα πολύ καλά - ότι η Ευρώπη πρέπει να γυρίσει στις αρχές και τις αξίες, από τις οποίες ξεκίνησε.   
 Πρέπει να γυρίσει στις ρίζες της.   
 Πρέπει να σηκώσει ψηλά τους κίονες, πάνω στους οποίους στεγάζεται το αέτωμα της Ευρώπης. Και αυτοί είναι τρεις, το έχω πει πολλές φορές. 

Με την ευκαιρία αυτής της εορτής το επαναλαμβάνω άλλη μια φορά:

 Ο πυλώνας της Αρχαίας Ελλάδας και του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος.  

Ο πυλώνας, δηλαδή, της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας.

 Ο δεύτερος είναι ο πυλώνας της Ρώμης, της κρατικής εκείνης υποδομής η οποία έχει ως βάση το δημόσιο συμφέρον και το κράτος δικαίου. 

Και ο τρίτος πυλώνας, είναι ο πυλώνας της Χριστιανικής Διδασκαλίας, κυρίως όπως η διδασκαλία αυτή συμπυκνώνεται στην επί του Όρους Ομιλία. 

Εκεί όπου αναδεικνύεται η αρχή της αλληλεγγύης, της αγάπης, της συνύπαρξης.    
 

Και αυτή κυριαρχεί αυτές τις μέρες, με το προσφυγικό πρόβλημα το οποίο αντιμετωπίζουμε, αφού φαίνεται ότι είναι αυτή η οποία θα κρίνει περισσότερο από την οικονομία την πορεία της Ευρώπης. 

 

Γιατί τώρα είναι η στιγμή να καταλάβουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί Ευρωπαίοι. Ποίοι είναι εκείνοι οι οποίοι αισθάνονται το χρέος της Ενωμένης Ευρώπης, αισθάνονται την πορεία της. 

Και η πορεία της Ευρώπης είναι η υπεράσπιση του Ανθρώπου και της Δημοκρατίας. 

 

Όσοι μπορούν ν’ αντέξουν αυτή την μεγάλη πρόκληση στην σημερινή εποχή θ’ ακολουθήσουν αυτόν τον δρόμο.    
 Εμείς, ακριβώς ως Έλληνες, ως Ορθόδοξοι, ξέρουμε πολύ καλά το χρέος αυτό. Θα το επιτελέσουμε στο ακέραιο.

 Αλλά ζητάμε από τους Εταίρους μας να πράξουν και εκείνοι το δικό τους απέναντι σε έναν Λαό, ο οποίος για να μείνει στην Ευρωπαϊκή Οικογένεια, να μείνει πάνω στο σκάφος της Ευρώπης έχει θυσιάσει πολλά.

 

Και καιρός είναι, ακριβώς τώρα που δίνουμε όλοι μαζί τη μάχη για την Ευρώπη που ονειρευόμαστε και που μας αξίζει, να αντιληφθούν και οι Εταίροι μας ότι και εκείνοι έχουν χρέος απέναντι στην Ελλάδα. 

 

Γιατί, όπως εμείς πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να υπάρξει Ελλάδα έξω από την ευρωπαϊκή της πορεία, πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι και η Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα δεν θα ήταν αυτό το οποίο οραματίστηκαν εκείνοι που την έφτιαξαν. 

Και πολύ περισσότερο δεν θα είναι αυτό στο μέλλον για το οποίο όλοι σήμερα αγωνιζόμαστε.    
 Συγγνώμη αν σας κούρασα λίγο, μα ήθελα, με την ευκαιρία της σημερινής γιορτής, με την ευλογία της Παναγίας της Υπαπαντής, να μοιραστώ μαζί σας αυτές τις σκέψεις.

 

 Και να τις μοιραστώ εδώ, στον τόπο που γεννήθηκα, στον τόπο που μεγάλωσα και που – όπως σας είπα και πάλι – αισθάνομαι πολύ περισσότερο και την δύναμη, αλλά και το χρέος το οποίο έχω να επιτελέσω. 

Και σας διαβεβαιώνω ότι θα κάνω τα πάντα για να φανώ αντάξιος αυτής της μεγάλης τιμής. 

Και που - όπως σας είπα - την εκλαμβάνω και την αντιλαμβάνομαι περισσότερο και από τιμή, σαν μέγιστο χρέος.

 Χρόνια πολλά. Η Παναγιά μαζί μας».