Ήδη έχει περάσει στο στάδιο της
εκκαθάρισης της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας και ακόμα μας ταϊζουν με την
ελπίδα της ανάπτυξης και της ρύθμισης του χρέους από το ένα μέρος, ενώ από το άλλο
μας τρομοκρατούν με την έξοδο από το ευρώ, την οποία έξοδο και θα πράξουν στο
τέλος, μετά το πέρας της εκκαθάρισης.
Ο κ. Τσίπρας, υπακούοντας
φυσιολογικά στην
ανθρώπινη ύπαρξή του, εκείνο που θέλει, τώρα που έφτασε στο ύπατο
αξίωμα της χώρας είναι να παραμείνει στη θέση του. Αυτό πρέπει να το κατανοήσουμε
και δεν πρέπει να τον ψέγουμε γι’ αυτό.
Πιστεύει λοιπόν πως, αν καταφέρει να πάρει
μια ρύθμιση του χρέους, θα μπορέσει να το πουλήσει αυτό στους υπηκόους του, για
να κερδίσει την εμπιστοσύνης τους και να παραμείνει για χρόνια στην ύπατη εξουσία.
Λες και ότι από την επομένη θα αρχίσει να ρέει άφθονο χρήμα.
Όμως αυτή του την
προσμονή δεν την ξέρουμε μόνο εμείς, αλλά την ξέρουν και οι δανειστές. Του δίνουν
λοιπόν το τυράκι της ρύθμισης του χρέους (όχι διαγραφής του φυσικά) και τον πιάνουν
στη φάκα της υποτέλειας και της πλήρους εκκαθάρισης των ελληνικών εισοδημάτων
και περιουσιών.
Αναρωτιόμαστε, είναι άραγε
τόσο πολιτικά αφελής ο κ. Τσίπρας και δεν αντιλαμβάνεται ότι του έχουν στημένη
μια παγίδα, στην οποία όμως πέφτουμε όλοι μέσα; Όχι δεν είναι πολιτικά αφελής,
αλλά δεν έχει άλλη επιλογή προκειμένου να επιλύσει το υπαρξιακό του ζήτημα, καθόσον
γνωρίζει ότι η απομάκρυνσή του από το μέγαρο Μαξίμου, θα σημάνει και την
πολιτική του αποστρατεία σε τόσο νεαρή ηλικία.
Αφού λοιπόν εμείς οι υπήκοοι
δεν έχουμε συνταγματικά δικαιώματα να επέμβουμε για να σωθούμε, (πχ δημοψηφίσματα
με λαϊκή πρωτοβουλία ή δικαίωμα ανάκλησης) ας προσδεθούμε γερά στις θέσεις των
καναπέδων μας, γιατί η πτώση θα είναι επώδυνη.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου