Ακόμα
και ο πιο δύσπιστος Έλληνας σήμερα έχει καταλάβει ότι οι πιστωτές μας
δεν θέλουν να μας αφήσουν από τις δαγκάνες τους και γι’ αυτό το λόγο η
Τρόικα θέτει όλο και πιο σκληρούς όρους. Γιατί η Ελλάδα είναι γι’ αυτούς
«λαβράκι» και θέλουν να μας «τηγανίζουν» στον αιώνα τον άπαντα.
Πρέπει
να ξεφύγουμε από τα δόντια τους μια για πάντα, αν θέλουμε να
εξακολουθήσουμε να είμαστε ελεύθεροι Έλληνες. Και οι λύσεις είναι δύο:
Πρώτον: Ουδετερότητα.
Δεύτερον: Σύναψη
στενών οικονομικών σχέσεων με Κίνα-Ρωσία (ή και με την Ευρώπη αν
καταφέρει να απαλλαγεί τελείως από την Τρόικα). Με τον όρο ότι θα
βοηθήσουν αφ’ ενός να ξοφλήσουμε άμεσα και οριστικά το εθνικό μας χρέος
και αφ’ ετέρου να αξιοποιήσουμε τον εθνικό μας πλούτο με συμβάσεις
κοινοπραξιών, σύμφωνα με τις οποίες θα μπορούμε να συνεκμεταλλευθούμε
τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, εδάφους, υπεδάφους, υποθαλάσσιες και
κυρίως βεβαίως τον αμύθητο πλούτο των υδρογονανθράκων της ελληνικής ΑΟΖ,
που σύμφωνα με τις μελέτες επιστημόνων, σε βάθος χρόνου, ανέρχεται σε
πολλά τρισεκατομμύρια ευρώ.
Η
σύναψη τέτοιων συμβάσεων κοινοπραξιών είναι εντελώς νόμιμη σύμφωνα με
όλες τις διεθνείς μας συμβάσεις, το δε αναμενόμενο όφελος (ακόμα και το
άμεσο, όπως επιβεβαίωσε πρόσφατα μελέτη της DeutscheBank) είναι τόσο
μεγάλο, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί βέβαιη η συμφωνία με τις δυνάμεις
αυτές (Κίνα, Ρωσία, Ευρώπη χωρίς Τρόικα), για να απαλλαγούμε άμεσα από
όλες τις δεσμεύσεις μας με τους ακόρεστους πιστωτές μας.
Προσωπικά
έχω ταχθεί εδώ και πολύ καιρό υπέρ της πρώτης λύσης. Όμως είτε έτσι
είτε αλλιώς, το βέβαιο είναι ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Θα
πρέπει άμεσα να γίνει κάτι για την οριστική απαλλαγή μας από τις
καταδυναστευτικές δεσμεύσεις μας με τους πιστωτές μας.
Αθήνα, 21.11.2014
Μίκης Θεοδωράκης
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου