Θα κρατήσουμε την «καλή» εκδοχή: Ο αρχηγός του «νέου» κόμματος, που θέλει να μεσολαβήσει ώστε τη χώρα να την κυβερνούν οι… ακομμάτιστοι άριστοι, ο Σταύρος Θεοδωράκης του Ποταμιού, είναι απλώς ανιστόρητος. Άλλωστε ελάχιστη σημασία από πού εκκινούν οι σκέψεις του. Σημασία έχουν—ως αρχηγός που θέλει να μας σώσει- οι απόψεις του.
Τον ακούσαμε λοιπόν να λέει: .....
«Το Πολυτεχνείο, λοιπόν, έγινε και καλώς έγινε από ένα αυτόνομο δυναμικό κίνημα, το οποίο είπε «έξω οι Αμερικάνοι, έξω η χούντα, έξω το ΝΑΤΟ», και τότε πραγματικά ήταν το σωστό σύνθημα. Σήμερα, το να λέει κάποιος στη χώρα μας «έξω οι Αμερικάνοι», θα γελάνε. Δεν το λέει και κανείς. Γιατί δεν υπάρχει κάποιο ζήτημα επικυριαρχίας των Αμερικανών στην ελληνική πολιτική σκηνή».
Αλήθεια Σταύρο Θεοδωράκη;
Δεν υπάρχει ζήτημα επικυριαρχίας των Αμερικάνων στην Ελλάδα σήμερα;
Μήπως δεν γνωρίζεις τι συμβαίνει στην ιδιαίτερη πατρίδα σου την Κρήτη;
Μήπως δεν κουβέντιασες με τον «φίλο» σου Κώστα Σημίτη για να σου εξηγήσει για την ανάγκη που αισθάνθηκε να ευχαριστήσει εκείνο το πρωινό του 1996 τους Αμερικανούς;
Μήπως να ρωτήσεις τον πολύ στενό σου γνώριμο, τον Γιώργο Παπανδρέου να σου πει με ποιον τρόπο οι Αμερικανοί επηρεάζουν τις ελληνικές κυβερνήσεις;
Μήπως να ρωτήσεις τον Σαμαρά αν μπορεί να κάνει την παραμικρή κίνηση σε θέματα εξωτερικής πολιτικής πριν λάβει άδεια από την Ουάσιγκτον;
Πράγματι Σταύρο Θεοδωράκη, η άποψή σου είναι σαφής όταν λες:
«Η άποψή μου για το ΝΑΤΟ είναι σαφής. Ότι αυτή την στιγμή η χώρα καλά θα κάνει να ξεμπερδέψει πρώτα με τα δικά της προβλήματα, να ξεμπερδέψει με τα προβλήματα της οικονομίας, των παιδιών της που μεταναστεύουν, τις πληγές της οικονομίας και να μην νομίζει ότι εδώ στην Ελλάδα υπάρχει ο Τσε Γκεβάρα της Ευρώπης. Είναι αστείο το φαινόμενο βουλευτών που σηκώνονται στα έδρανα της βουλής και λένε θα καταργήσουμε το ΝΑΤΟ. Είναι και επικίνδυνο, εκτός από αστείο, σε μια εποχή που ξέρουμε ότι είναι αρκετά δύσκολα τα πράγματα και στα σύνορά μας και η Ελλάδα χρειάζεται να είναι μέρος ενός συμφώνου.»
Κι αυτή σου η άποψη σε τοποθετεί (πολιτικά) εκεί ακριβώς που είσαι, όσο κι να προσπαθείς να το κρύψεις: είσαι με αυτούς που τότε ήταν έξω από την πόρτα του Πολυτεχνείου. Στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορος κοιτώντας το σύστημα της εποχής (τη χούντα) να συντρίβει αυτούς που φώναζαν για ψωμί- παιδεία- ελευθερία.
Να συνεχίσεις Σταύρο Θεοδωράκη να διατυπώνεις με τέτοια σαφήνεια τις απόψεις σου. Τουλάχιστον να γελάμε ακούγοντας τον βροντώδη αντι συστημικό σου λόγο…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου