Ο επικίνδυνος παρεμβατισμός του Σταύρου Ψυχάρη Τι θέλει να πει και που οδηγεί τις πολιτικές εξελίξεις ο επικεφαλής του ΔΟΛ

 

 
Νέα παρέμβαση στο φλεγόμενο πολιτικό σκηνικό κάνει ο εκδότης του Βήματος, Σταύρος Ψυχάρης, με άρθρο του υπό τον τίτλο «Κρείττον Σιγάν», επιχειρώντας να στείλει μηνύματα στους πολιτικούς αρχηγούς και να βάλει τις βάσεις για άλλου είδους πολιτικο-επιχειρηματική συνεννόηση. Ο τίτλος είναι ενδεικτικός της σοβαρότητας του θέματος καθώς ο εκδότης τον έχει χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν σε επιχειρηματική διαμάχη. Αυτή τη φορά όμως η παρέμβασή του ξεπερνά τα όρια και απαξιώνει το πολιτικό σύστημα.
Του  Χρήστου Φράγκου
Ο Σταύρος Ψυχάρης χαρακτηρίζει ούτε λίγο, ούτε πολύ «στημένες» τις πολιτικές αναμετρήσεις, «αγωνιστική γυμναστική» τις διαφοροποιήσεις και παρουσιάζει μια μάλλον επικίνδυνη εικόνα μιας ελιτιστικής πολιτικής πραγματικότητας στην οποία ρόλο δεν παίζουν οι ψηφοφόροι αλλά οι βουλές των λίγων διαμορφωτών του.
Η χρονική στιγμη΄της παρέμβασης επίσης έχει σημασία καθώς δείχνει ότι οι πολιτικές εξελίξεις επισπεύδονται και πως σε κάθε περίπτωση οι αποφάσεις τώρα λαμβάνονται.
Ο επικεφαλής του Βήματος είναι σαφής:...
«Ολοι γνωρίζουμε τους μονομάχους της προσεχούς εκλογικής αναμετρήσεως: ο Αντώνης Σαμαράς εναντίον του Αλέξη Τσίπρα και το αντίστροφο. Το έπαθλο του αγώνα είναι επίσης γνωστόν - η εξουσία• η οποία δεν κληρονομείται, δεν δωρίζεται, δεν εκχωρείται (έτσι νομίζουμε), δεν παζαρεύεται, δεν ανατρέπεται, αλλά παραδίδεται όταν το μαγαζί πάει για φούντο και οι υπεύθυνοι διαπιστώνουν ότι το μόνο που μπορούν να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους είναι η ασφαλής αποχώρηση από το πολιτικό σκηνικό».
Ενώ συνεχίζει: «Αν όμως όλα αυτά είναι προφανή, προς τι οι αγώνες - «λαϊκοί», «εθνικοί», «ανένδοτοι», «υπέρτατοι», «απελευθερωτικοί» κ.λπ.;».
Αρχικά και από την κατάληξη του άρθρου φαίνεται ότι ο Σταύρος Ψυχάρης επιχειρεί να αναδείξει τα κοινά στοιχεία ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, επαναφέροντας στο προσκήνιο το σενάριο της συγκυβέρνησης των δυο κομμάτων ή έστω μιας κυβέρνησης ειδικού σκοπού, θέση που διατυπώνεται από καιρό εις καιρό και ενόψει μάλιστα απρόβλεπτων –επιχειρηματικά- πολιτικών εξελίξεων.
Σε μια δεύτερη ανάγνωση όμως φαίνεται ότι ο επικεφαλής του ΔΟΛ θέτει τις βάσεις για μια άλλου είδους πολιτική συνεννόηση στην οποία θέλει να συμμετάσχει και μάλιστα ως εγγυητής της ομαλότητας. Δηλαδή αναδεικνύει εαυτόν σε ρυθμιστή των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα.
Η επίκληση δε των μεγάλων δυνάμεων που μπορούν ακόμα να ποδηγετήσουν το ελληνικό πολιτικό σύστημα είναι ενδεικτική της δύναμης που πιστεύει ο ίδιος ότι διαθέτει ή μπορεί να διαχειριστεί.
Το ύφος και το περιεχόμενο του δημοσιεύματος είναι μάλλον επικίνδυνο για την ίδια τη Δημοκρατία καθώς απαξιώνει θεσμούς και την ίδια την εκλογική διαδικασία, ενώ παρουσιάζει την εικόνα μιας χώρας υπό κηδεμονία όχι μόνον των πιστωτών –στους οποίους δεν αναφέρεται- αλλά των επιχειρηματιών.
Ακόμα όμως και έτσι να είναι όταν ο έχων την ισχύ αναγκάζεται να προβαίνει σε τέτοιες πομπώδεις κινήσεις δημοσίως τότε «κάποιο λάκκο έχει η φάβα».
Καλημέρα και καλή τύχη
Ακολουθεί αυτούσιο το άρθρο του Σταύρου Ψυχάρη όπως δημοσιεύθηκε στη ηλεκτρονική σελίδα του Βήματος: 
ΚΡΕΙΤΤΟΝ ΣΙΓΑΝ
Ολοι γνωρίζουμε τους μονομάχους της προσεχούς εκλογικής αναμετρήσεως: ο Αντώνης Σαμαράς εναντίον του Αλέξη Τσίπρα και το αντίστροφο. Το έπαθλο του αγώνα είναι επίσης γνωστόν - η εξουσία• η οποία δεν κληρονομείται, δεν δωρίζεται, δεν εκχωρείται (έτσι νομίζουμε), δεν παζαρεύεται, δεν ανατρέπεται, αλλά παραδίδεται όταν το μαγαζί πάει για φούντο και οι υπεύθυνοι διαπιστώνουν ότι το μόνο που μπορούν να διεκδικήσουν για τον εαυτό τους είναι η ασφαλής αποχώρηση από το πολιτικό σκηνικό.
Αν όμως όλα αυτά είναι προφανή, προς τι οι αγώνες - «λαϊκοί», «εθνικοί», «ανένδοτοι», «υπέρτατοι», «απελευθερωτικοί» κ.λπ.;
Βεβαίως τα πολιτικά κόμματα φροντίζουν να υπάρχουν διαφωνίες και έριδες, αναμετρήσεις και συγκρούσεις και μάχες ρητορικές και «εορτές» στις οποίες καλούνται και... πνεύματα των «αγίων» κάθε παρατάξεως. Και ούτω πως με τη βοήθεια των σκιών του παρελθόντος και τη συνδρομή των «πολιτικών γιγάντων» που έβαλαν τα θεμέλια της εν αναμονή πτωχεύσεως ετοιμάζουν τα βέλη τους, για αναμετρήσεις-φούσκες...
Οταν ακούει κανείς τις από ραδιοφώνου ή τηλεοράσεως πολιτικοοικονομικές φανφάρες, είτε διαβάζει δηλώσεις οικονομικής τρομολαγνείας στις εφημερίδες, ο ανυποψίαστος πολίτης είναι φυσικό να παγιδευτεί.
Είναι όμως εύκολο να ανατρέξει κανείς σε γραπτά κομματικά ντοκουμέντα των μονομάχων της εποχής τα οποία μοιάζουν πολιτικές κουρελούδες εκλογικής χρήσεως - εφάπαξ.
Είναι μάλλον δυσχερές για τον απονήρευτο ψηφοφόρο να διακρίνει τις διαφορές ανάμεσα στους μονομάχους όταν όλοι υποστηρίζουν την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας και το αλάνθαστο του ευρώ.
Αν η Ελλάδα είναι αποφασισμένη να πορευτεί στον δρόμο της Ευρώπης, όποιο κόμμα έρθει στην εξουσία θα υποβάλει τα σέβη του στις Βρυξέλλες και θα συμπορευτεί με τους συνεταίρους.
Τούτων δοθέντων τα σοβαρά πολιτικά κόμματα (τα λεγόμενα κόμματα εξουσίας) ας προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις των καιρών. Και επειδή αόρατες δυνάμεις μπορούν ακόμη και να επιβάλουν το σενάριο του Μεγάλου Συνασπισμού συνιστάται το... κρείττον σιγάν.

 

 

http://www.sofokleousin.gr/archives/196290.html