Στην Ελλάδα, από τις 6 Μαΐου 2010, έχει γίνει συνταγματικό πραξικόπημα. Με τη δανειακή σύμβαση που υπεγράφη με την Τρόϊκα των ξένων δανειστών (Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ΕΚΤ, ΔΝΤ), η Ελλάδα παρέδωσε την κυριαρχία της “άνευ όρων κι αμετάκλητα”, παραιτούμενη του δικαιώματός της από κάθε είδους “ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας” - μια χώρα διατηρεί πάντα το δικαίωμα να ασκήσει “ασυλία λόγω εθνικής κυριαρχίας”, αυτό φροντίστηκε να αρθεί στο παράρτημα της συμφωνίας.
Τίποτε από όλα αυτά δεν δημοσιεύτηκε στα ΜΜΕ, είτε ελληνικά, είτε διεθνή. Αποκαλύφθηκε μήνες ολόκληρους αργότερα από ελάχιστες φωνές. Ακόμα και σήμερα, το γεγονός αυτό ή αποκρύπτεται, αποσιωπείται συστηματικά, ή αναφέρεται ελάχιστα. Στη σημερινή Ελλάδα, κάθε μέσο, μπλογκ, ή άτομο που προσπαθεί να εκφράσει ελεύθερη φωνή στη καλύτερη των....
περιπτώσεων αυτολογοκρίνεται, λογοκρίνεται ή γελοιοποιείται… στη χειρότερη στοχοποιείται, απειλείται (σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα και η ζωή του), δικάζεται.
Η δανειακή σύμβαση δεν έφτασε ποτέ στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, ούτε βέβαια ψηφίστηκε από αυτό. Από τότε, οι άμεσες συνέπειες, εκτός του σφετερισμού της λαϊκής κυριαρχίας, είναι οι καθημερινές παραβιάσεις του συντάγματος σε τέτοιο βαθμό που είναι δύσκολο να τις παρακολουθήσει κανείς: “Δεν προλαβαίνουμε να διαβάζουμε αντισυνταγματικούς νόμους”, δήλωσαν πρόσφατα μέλη του Δικηγορικού συλλόγου Αθηνών. Η ίδια η Δικαιοσύνη φαίνεται πως είναι υπό δίωξη, αφού η άσκησή της παρεμποδίζεται και διώκεται.
Σαν σύγχρονοι κατακτητές, μια αλαζονική “Τρόϊκα” - μετάφραση: κατακτητές, σφετεριστές, τραμπούκοι, “επίτροποι” ή υπάλληλοι ξένων συμφερόντων - καταλαμβάνουν όλων των ειδών τα πόστα σε υπουργεία, οργανισμούς, δήμους, επιβάλλουν πολιτικές, υπαγορεύουν κάθε νόμο, διάταγμα, τροπολογία, “αγοράζοντας” εγχώριους τοπικούς άρχοντες (που δημόσια, ανοιχτά, και ξεδιάντροπα ομολογούν το ξεπούλημα τους), ενώ συγχρόνως δυσφημούν συστηματικά μια ολόκληρη χώρα και το λαό της στην υπόλοιπη υφήλιο.
Και η ειρωνεία;.....
Όλα αυτά γίνονται στο όνομα “περισσότερης Ευρώπης”, “Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης”, “Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας”, στο όνομα της “αλληλεγγύης”, αλλά και των “business”, και “των αγορών”. Όλα αυτά γίνονται “για να μπει η Ελλάδα και πάλι στο σωστό δρόμο”. Ποιόν δρόμο είπατε;
Σύμφωνα με τους κυβερνήτες της ΕΕ και τα τοπικά εκτελεστικά όργανα τους - μετάφραση: δυνάστες - “ακόμα κι αν η Ελλάδα έχει σημειώσει πρόοδο” - μετάφραση: έχει καταστραφεί - “πρέπει να κάνει περισσότερα”. “Η Ελλάδα έχει αργήσει με το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων”. “Η Ελλάδα έχει αργήσει στο να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις”. “Οι Έλληνες πρέπει να πληρώνουν τους φόρους τους”. Διαβάζει ή ακούει κανείς να ξεστομίζονται τα ίδια και τα ίδια, ξανά και ξανά. Ναυτία σκέτη.
Ο διορισμένος υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας, ανακοίνωσε πρόσφατα σχεδόν με περηφάνια, οτι όποιος χρωστάει πάνω από 5000 Ευρώ στο δημόσιο θα τιμωρείται με ποινή φυλάκισης......
Με την πάγια και άνευ όρων υποστήριξη των μέσων μαζικής ενημέρωσης - τα οποία ανήκουν σε μια ειδική κατηγορία ανθρώπων οι οποίοι ενώ χρωστούν εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια δεν διώκονται σχεδόν ποτέ - οι Έλληνες υφίστανται όχι μόνο αδιάκοπο εκφοβισμό, αλλά και μια μορφή συνεχούς βασανιστηρίου δια μέσω της χωρίς τέλος καταχρηστικής φορολογίας. Και να ’ταν μόνο αυτό; Έχει χυθεί αίμα. Άνθρωποι αυτοκτονούν, άνθρωποι πεθαίνουν, το δικαίωμα τους στην ιατρική περίθαλψη καταργείται, οικογένειες καταστρέφονται, διαλύονται, αποχωρίζονται. Η οικονομία και οι παραγωγικές δομές υφίστανται περαιτέρω καταστροφή. Βασικά ανθρώπινα δικαιώματα παραβιάζονται. Απελπισμένοι, οι νέοι εγκαταλείπουν τη χώρα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, στον “Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της”, έχει θεωρητικά ως βασική εντολή της τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ έχει θεσπίσει δικαστήρια στα οποία οι πολίτες ενός έθνους μπορούν να προσφεύγουν εάν παραβιάζονται τα δικαιώματα τους. Ωστόσο, τείνει να υπερασπίζεται βροντόφωνα τα ανθρώπινα δικαιώματα μόνο σε μέρη του κόσμου που σχετίζονται - κυρίως αν όχι αποκλειστικά - με δικά της στρατηγικά συμφέροντα. Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει παραβιάσει τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα. Σε ποιο δικαστήριο ακριβώς πρέπει να απευθυνθούν οι πολίτες της Ελλάδας για την παραβίαση των δικών τους δικαιωμάτων και για το αίμα που έχει ήδη χυθεί;
Το δόλιο σχήμα των πολιτικών της ΕΕ σε συνεργασία με τα ΜΜΕ είναι πλέον κατάφωρο, και υιοθετεί διάφορες προσεγγίσεις που συμπεριλαμβάνουν κατοχή της χώρας, δυσφήμιση, συκοφάντηση, εξαπάτηση, εκβίαση, μέχρι και δήθεν απειλές: “Αν δε συμμορφωθεί η Ελλάδα, θα αναγκαστούμε να την πετάξουμε εκτός Ευρώ.” Δήθεν τάχα μου…
Οι δήθεν μεταρρυθμίσεις εφαρμόζονται εξαναγκαστικά, χάρη στη συμβολή “συνεργάσιμων” Ελληνικών κυβερνήσεων, και πολιτικών υπαλλήλων. Η απαγόρευση δημόσιων συναθροίσεων γίνεται ολοένα και πιο συχνή, ενώ το κλείσιμο δρόμων και μέσων μαζικής μεταφοράς για να περιοριστεί η αντίσταση των πολιτών, είναι σύνηθες φαινόμενο. Κάτοικοι περιοχών που ανησυχούν για την ολοκληρωτική καταστροφή της φύσης και του περιβάλλοντος τους από ιδιωτικά συμφέροντα, όχι μόνο υφίστανται συστηματικά ρίψη χημικών από ομάδες καταστολής, αλλά κατηγορούνται μέχρι και για “σχηματισμό εγκληματικής οργάνωσης”. Άνθρωποι που διαμαρτύρονται για τον ξαφνικό τριπλασιασμό των τιμών των διοδίων που καθιστά το δικαίωμα στην ελευθερία της μετακίνησης πρακτικά αδύνατο συλλαμβάνονται, και δήμαρχοι που διαδηλώνουν στο πλευρό τους φυλακίζονται. Τελευταία η αστυνομία κάνει αισθητή την παρουσία της και στα σχολεία, ενώ μαθητές οδηγούνται στο τμήμα και ανακρίνονται: “Τι ψηφίζουν ο πατέρας σου και η μητέρα σου; Τι δουλειά κάνουν οι γονείς σου; Πώς είναι τα οικονομικά σας; Ποιες είναι οι πολιτικές πεποιθήσεις των καθηγητών σου στο σχολείο; Ποιοι από τους καθηγητές σου ήταν υπέρ της απεργίας που κάνατε; Γιατί το κάνετε; Σας παρακίνησαν καθηγητές ή πολιτικό κόμμα;»
Τέλος, ναζιστικά κόμματα, ακόμα και αν παρουσιάζονται λεκτικά ως απειλή σε Ελλάδα και Ευρώπη, προωθούνται εσκεμμένα και κατ’ εξακολούθηση σε όλους τους τομείς από ΜΜΕ, δήθεν δημοσκοπήσεις, και πολιτικούς. Αυτή η απειλή που οι πολιτικοί τόσο αρέσκονται να προσποιούνται ότι καταδικάζουν, καλλιεργείται συστηματικά έτσι ώστε να περιορίζει, να τρομοκρατεί, και άρα να ελέγχει τους πολίτες. Σσσ… Η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι φασίστες αλληλοστηρίζονται διακριτικά. Πόσο βολικό…
Ας μη γελιόμαστε. Όλα τα παραπάνω απορρέουν από συγκεκριμένες πολιτικές που υπαγορεύει η ΕΕ, η οποία μπορεί να υπερηφανεύεται ότι “ο αρχικός στόχος επετεύχθη” - μετάφραση: η υποδούλωση της Ελλάδας επετεύχθη. Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα μέλος της ΕΕ που μεταμορφώνεται σε δουλοπαροικία χρέους. Αν το σχέδιο πετύχει, θα εφαρμοστεί και αλλού στην Ευρώπη - μετάφραση: παντού στην Ευρώπη- ειδικά όταν τα τοπικά διορισμένα πολιτικά όργανα “συνεργάζονται”.
Αυτό που βιώνουν οι Έλληνες τα τελευταία τέσσερα χρόνια, είναι όντως μια μετάβαση στη δουλεία. Αυτή, ενορχηστρώθηκε με τέτοιο τρόπο που ήταν, και εξακολουθεί να είναι, δύσκολο για τους πολίτες να διακρίνουν τι έμελλε να πάθουν. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν και το ότι οι πολίτες στην πλειοψηφία τους λαμβάνουν κατευθυνόμενη και παραποιημένη πληροφόρηση - μετάφραση: προπαγάνδα - καταλαβαίνει κανείς πόσο εύκολο γίνεται για το κατεστημένο να χειριστεί, να χειραγωγήσει, να υποτάξει, να τρελάνει και να σκλαβώσει τον πολίτη. Δε χρειάστηκε ποτέ να κηρυχθεί ανοιχτά πόλεμος. Λίγη ξένη “τεχνογνωσία”, και καθημερινοί βομβαρδισμοί από τα εγχώρια ΜΜΕ ήταν υπεραρκετά.
Για τους προσφέροντες την “τεχνογνωσία”, η γνώμη ενός ολόκληρου λαού περισσεύει. Μόνο με την αργή ψυχολογική, και φυσική αποδυνάμωση - ακόμα και εξόντωση - του τελευταίου θα επιτευχθεί η ολοκλήρωση του “προγράμματος” - μετάφραση: μόνο όταν ο φυσικός πλούτος της χώρας, η δημόσια περιουσία, η ιδιωτική περιουσία, όλων η περιουσία, αρπαχθούν και γίνουν απόλυτο αντικείμενο εκμετάλλευσης, θα ικανοποιηθούν οι ξένοι επίτροποι και οι τοπικοί συνεργάτες, και θα θεωρήσουν ότι “το πρόγραμμα”… έχει ολοκληρωθεί.
Σκλάβος: αυτός που αγνοεί τα δικαιώματα του, τη διεκδίκηση, και την εξάσκηση τους.
Φαίνεται πως για να κατανοήσει κανείς την ιστορία της νεότερης Ελλάδας πρέπει να ενσκήψει στην ιστορία του χρέους της. Παρ’ όλ’ αυτά δεν θα υπεισέλθουμε σε αυτή επί του παρόντος, αλλά θα αναλύσουμε την κατάσταση ως έχει… αφού σήμερα, και άλλες χώρες της Ευρώπης με διαφορετική ιστορία χρήζουν παρόμοιας μεταχείρισης από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η Ελλάδα όπως και άλλες χώρες είναι υπερχρεωμένη. Οι “Ευρωπαίοι εταίροι” “βρίσκονται στο πλευρό της” για να παράσχουν “τεχνογνωσία”, και να κάνουν “ό,τι περνάει από το χέρι τους” για να την “βοηθήσουν”, εφαρμόζοντας όμως “οικονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις” μέσα από μια αυστηρά οικονομική και χρηματοοικονομική προσέγγιση. Και παρόλο που η οικονομική και χρηματοοικονομική τους αυτή προσέγγιση έχει αποτύχει παταγωδώς - όπως άλλωστε έχουν αποδεχτεί και οι ίδιοι περιστασιακά - εξακολουθούν να εφαρμόζουν τις ίδιες πολιτικές, αφού στην πραγματικότητα η “αποτυχία” αυτή είναι ακριβώς το επιθυμητό αποτέλεσμα. Όσο πιο πολύ απαξιώνονται όλοι οι τομείς της χώρας, και όσο πιο πολύ υποφέρουν οι άνθρωποί της τόσο το καλύτερο. Για άλλη μια φορά, ο λαός “περισσεύει”.
Ωστόσο, σε αντίθεση με αυτό που συγκεκριμένα συμφέροντα οδήγησαν και οδηγούν το μεγαλύτερο μέρος της κοινής γνώμης να πιστεύει παραπλανώντας την, στα πλαίσια του διεθνούς δικαίου το χρέος μιας χώρας δεν λύνεται μέσα σε πλαίσια οικονομικά, αλλά νομικοπολιτικά. Το πλαίσιο για τέτοιου είδους δράσεις υπάρχει, και συζητείται στο δημόσιο διεθνές δίκαιο από τη Διάσκεψη της Χάγης του 1907.
Στη μεταπολεμική περίοδο, το πλαίσιο αυτό αποτέλεσε απαράβατη αρχή στο διεθνές δίκαιο: κάθε άσκηση βίας κατά οποιοδήποτε κράτους που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το εξωτερικό του χρέος είναι απαγορευτική. Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών αναφέρεται με σαφήνεια στο θέμα του εξωτερικού χρέους ενός κράτους, και τη σχέση του με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Το χρέος μιας χώρας που καλείται να πληρωθεί με τον ιδρώτα και τον μόχθο ενός λαού μπορεί να κηρυχθεί καταχρηστικό, και ως εκ τούτου παράνομο.
Σήμερα η ίδια η νομιμότητα της Ελληνικής Κυβέρνησης φαίνεται να είναι υπό αμφισβήτηση, όπως υπό ακόμα μεγαλύτερη αμφισβήτηση είναι και αυτή της “Τρόϊκας” και των “επιτρόπων” που εγκατεστημένοι μόνιμα στη χώρα αποφασίζουν και διατάσσουν. Όλοι αυτοί δρώντας σε απόλυτη αρμονία μεταξύ τους, με τη συμβολή των ΜΜΕ, κάνουν “ότι περνάει από το χέρι τους” για να καταστρέψουν όχι μόνο ολόκληρη τη χώρα - αυτό το έχουν καταφέρει - αλλά την ίδια τη συνοχή ολόκληρης της Ελληνικής κοινωνίας. Σε αυτό το τελευταίο, έχουν αποτύχει. Παταγωδώς.
Όσο κι αν η Ελληνική Κυβέρνηση και η ΕΕ προωθούν ή χρησιμοποιούν τη Χρυσή Αυγή για εκφοβισμό της Ελληνικής κοινωνίας… Όσες ψυχροπολεμικές ρητορικές “ακροδεξιών και ακροαριστερών στοιχείων” κι αν χρησιμοποιούνται κατά κόρον, για να στρέψουν τους πολίτες τον έναν ενάντια στον άλλον… Όσες δήθεν “τρομοκρατικές” πράξεις, ή πραγματικές πράξεις βίας και να χρησιμοποιούνται ως επιχείρημα οτι η κοινωνία είναι σε αποσύνδεση… Όσο κι αν το “διαίρει και βασίλευε” βασιλεύει στην Ελλάδα του σήμερα, προσπαθώντας να διχάσει την ελληνική κοινωνία… η κοινωνική συνοχή στην Ελλάδα παραμένει δυνατή. Όσο δε ο στόχος των πολιτικών αυτών γίνεται πιο εμφανής, τόσο περισσότερο ενισχύεται η ανάγκη για αλληλεγγύη και σύμπνοια μεταξύ των πολιτών.
Βλέπετε οι Έλληνες έχουν καταλάβει ότι μόνο μια καλά συγκροτημένη κοινωνία μπορεί να αντιμετωπίσει κρίσεις και καταστροφές, και ότι η απόπειρα που πραγματοποιείται έτσι ώστε να καταστραφεί ο ιστός της κοινωνίας, γίνεται μόνο και μόνο για να περάσουν και να εφαρμοστούν συγκεκριμένες καταστροφικές πολιτικές. Οι πολίτες φαίνεται πια πως δεν περιφρονούν μόνο θεσμούς και πολιτικά πρόσωπα, αλλά ολόκληρο το πολιτικό σύστημα, το οποία δείχνει πως προτιμά την ύπαρξη μιας μη-κοινωνίας, μιας κοινωνίας διχασμένης οπού ο καθένας βρίσκεται αποσπασμένος από το σύνολο, μόνος, ανήμπορος, και φοβισμένος. Στην τελευταία ταινία των αδελφών Κοέν, Inside Llwyn Davis, ο ήρωας λέει: “ο κόσμος είναι χωρισμένος σε δύο είδη ανθρώπων: σε εκείνους που χωρίζουν τον κόσμο σε δύο είδη ανθρώπων, και…” - τα λόγια του διακόπτονται από την αποστομωτική συμπλήρωση-ερώτηση της φίλη του - “… Και τους χαμένους;”
Χαμένοι; Σε καμία περίπτωση. Όταν το μεγαλύτερο μέρος της ελληνικής κοινωνίας πραγματικά συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής αυτού του ακήρυχτου πολέμου, δεν υπάρχει περίπτωση να παραμείνει απαθές.
«Κανένας δεν είναι πιο απελπιστικά υπόδουλος από αυτόν που λανθασμένα πιστεύει ότι είναι ελεύθερος”. (Johann Wolfgang von Goethe.) Στην Ελλάδα, όπου η προπαγάνδα και οι ψευδείς πεποιθήσεις σιγά-σιγά συνθλίβονται, δεν πιστεύει πλέον κανείς πως είναι ελεύθερος. Με την εξαίρεση των “χαμένων” κυβερνώντων, και των επιδοτούμενων από την ΕΕ υπηρετών τους, η ελληνική κοινωνία αρχίζει και νιώθει για τα καλά ότι έχει υποδουλωθεί.
Η αντίσταση είναι θέμα χρόνου.
από το "http://katerinam.com/"
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου