«Ο βλαξ είναι ζώον πνευματικώς πανικόβλητο και η πονηρία είναι η ενεργητική όψις της καχυποψίας. Στην πονηρία περιλαμβάνεται κολακεία, ψεύδος, ραδιουργία, συκοφαντία, χαφιεδισμός, “ξεσκονίσματα”, δουλοφροσύνη κ.λπ.»
Όταν ήµουν νέοs, οι άνθρωποι µε αποκαλούσαν ριψοκίνδυνο παίκτη. Όταν οι δουλειές µου …µεγάλωσαν, µε είπαν κερδοσκόπο. Τώρα µε αποκαλούν τραπεζίτη. Αλλά εγώ πάντα το ίδιο πράγµα έκανα»Σερ Έρνεστ Κάστελ, τραπεζίτηs του βασιλιά Εδουάρδου VII τns Αγγλίαs.
Είναι φανερό εδώ και μήνες, ότι εσμός της πιο σιχαμένης, της πιο χυδαίας και της πιο επικίνδυνης πολιτικής συμμορίας (Σαμαρά-Βενιζέλου), που’ χει γνωρίσει η σύγχρονη Ελλάδα έχει χάσει κάθε κοινωνικό στήριγμα, διότι έγινε γρήγορα αντιληπτός, ο τρόπος με τον οποίον ανέλαβε και διατηρεί την εξουσία. Ακόμα και τ’αφεντικά τους,
έχουν αποφασίσει ότι είναι ξεγραμμένοι.
Είναι επίσης φανερό, ότι τα μόνα εναπομείναντα στηρίγματά τους είναι η Αστυνομία, οι τραπεζίτες και τα ΜΜΕ, ιδίως τα τελευταία.
Έχουν επιστρατεύσει τον τηλε-κατιμά, μήπως και γλυτώσουν αυτό που τους περιμένει. Κάθε μέρα, Ευαγγελάτοι, Χατζήδες, Κάτιες, Κοραήδες, Πρετεντέρηδες και Χούκληδες ξερνούν ψέμα, βλακεία, περιφρόνηση και ειρωνεία στο πρόσωπο της κοινωνίας. Σκέτη πλέμπα, που προκαλεί κάθε νοήμονα άνθρωπο, που έχει «ένα κόκκο μυαλό παραπάνω από το Σίμο Κεδίκογλου», όπως γράφει πολύ εύστοχα ο Στάθης.
Αυτούς έχουν, μ’ αυτούς πορεύονται.
Από δίπλα και διάφορα χρεοκοπημένα πολιτικά ρετάλια επιπέδου Βούλτεψη, Χρυσοχοίδη κλπ, τα οποία σπεύδουν να βρουν καταφύγιο στο σύγχρονο πολιτισμικό κωλοχανείο της χώρας, που -κατ’ ευφημισμό- αποκαλείται «τηλεοπτική δημοσιογραφία» και προσβάλλει την πλούσια πολιτιστική κληρονομιά αυτού του τόπου!....
Διότι η παρουσία στην κοινωνική και πολιτική ζωή προσώπων σαν τον Άδωνη, τον Ευαγγελάτο, το Σίμο Κεδίκογλου, την Κάτια Μακρή και τόσων άλλων άχρηστων κι ασήμαντων συμπλεγματικών τύπων, ων ουκ έστι πλέον αριθμός, αποδεικνύει ότι η κρίση, που βιώνουμε δεν είναι ούτε οικονομική, ούτε, πολιτική, αλλά πρωτίστως ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ!
Διότι η παρουσία στην κοινωνική και πολιτική ζωή προσώπων σαν τον Άδωνη, τον Ευαγγελάτο, το Σίμο Κεδίκογλου, την Κάτια Μακρή και τόσων άλλων άχρηστων κι ασήμαντων συμπλεγματικών τύπων, ων ουκ έστι πλέον αριθμός, αποδεικνύει ότι η κρίση, που βιώνουμε δεν είναι ούτε οικονομική, ούτε, πολιτική, αλλά πρωτίστως ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ!
Το θετικό είναι ότι έχουν αρχίσει να προκαλούν την αηδία και τον εμετό, όλο και περισσότερων τμημάτων του λαού. Τους βλέπουν όλο και λιγότεροι, τους πιστεύουν ελάχιστοι, τους αντιπαθούν όλο και περισσότεροι, γεγονός, που μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει αντιληφθεί, αφού κάθε μέρα καταθέτει τα διαπιστευτήριά του ενώπιον του αηδούς δημοσ/φικού αληταριού.
Σ’ αυτά τα ελεεινά υποκείμενα, που παριστάνουν τους δημοσιογράφους, ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια δημοσιογραφίας και επαγγελματικής αξιοπρέπειας, ταιριάζει γάντι η ρήση του (συντηρητικού μεν, ιδιοφυούς δε), Ευάγγελου Λεμπέση:
«Ο βλαξ είναι ζώον πνευματικώς πανικόβλητο και η πονηρία είναι η ενεργητική όψις της καχυποψίας. Στην πονηρία περιλαμβάνεται κολακεία, ψεύδος, ραδιουργία, συκοφαντία, χαφιεδισμός, “ξεσκονίσματα”, δουλοφροσύνη κ.λπ.»
Και μην ξεχνάμε: Να κρατήσουμε ψηλά, το πνεύμα του Μετώπου!
Tου askordoulakos
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου