Οργανώνουν εθνική τραγωδία..του Δημήτρη Καζάκη

του Δημήτρη Καζάκη

Δυνάμεις κατοχής, ντόπιες και ξένες, προετοιμάζουν τον ακρωτηριασμό της χώρας και τη μετατροπή της σε χώρο τοποθέτησης κεφαλαίων.

Η κοροϊδία δεν έχει όρια. Θυμάστε τι έλεγε ο φερόμενος ως πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς στο διάγγελμά του διαμέσου τηλεόρασης στις 30/12; Αφού υπερηφάνως μας είπε ότι πέτυχε (στο όνειρό του) το πρωτογενές πλεόνασμα και την ανάκαμψη που θα την δουν μόνο όσοι βλέπουν τα ραπανάκια ανάποδα, μας διαβεβαίωσε: «Είναι το θεμέλιο της Ανεξαρτησίας μας από δω και μπρος. Είναι το θεμέλιο της Ελπίδας μας για το μέλλον… Ακόμα το 2014 η Ελλάδα θα βγει ξανά στις αγορές, θα αρχίσει να γίνεται μια φυσιολογική χώρα, όπως όλες οι άλλες. Τη νέα χρονιά το ελληνικό χρέος θα ανακηρυχθεί και επίσημα βιώσιμο, χωρίς δηλαδή ανάγκη νέου δανεισμού και χωρίς νέα Μνημόνια. Τηρήσαμε στο ακέραιο τις δεσμεύσεις μας και οι εταίροι μας θα τηρήσουν στο ακέραιο τις δικές τους. Το 2014 θα κάνουμε και το μεγάλο βήμα να βγούμε από το Μνημόνιο.»

Έτσι είναι όταν είσαι δουλοπρεπής, εθελόδουλος και δωσίλογος από τα γεννοφάσκια σου. Το.....

θεμέλιο της Ανεξαρτησίας μας κατά το εν λόγω κύριο δεν είναι η κατοχύρωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού, δεν είναι η υπεράσπιση της πατρίδας απέναντι σε κάθε ενδεχόμενη απειλή, δεν είναι η προστασία της χώρας και του λαού της και προπαντός δεν είναι ο αγώνας του λαού για τα δίκαιά του, αλλά η πειθήνια υποταγή στις απαιτήσεις των «εταίρων» μας. Έτσι θα γίνουμε μια «φυσιολογική χώρα». Όταν θα μάθουμε να «τηρούμε στο ακέραιο τις δεσμεύσεις μας» με την φρούδα ελπίδα ότι οι αποικιοκράτες «εταίροι» μας θα «τηρήσουν στο ακέραιο τις δικές τους.» Ο όρκος πίστης του δωσίλογου από απαρχής ελληνικού κράτους.

Αποθέωση του δωσιλογισμού

Τι διαφορετικό έλεγε ο Τσολάκογλου όταν στις 29 Απριλίου 1941 απευθύνθηκε στον ελληνικό λαό με προκήρυξη για να του εξηγήσει ότι από πατριωτισμό και εθνικό συμφέρον αναλάμβανε την διακυβέρνηση του τόπου υπό ναζιστική κατοχή; «Πρέπει ν’ αναλάβωμεν την τύχην της Χώρας σθεναρώς εις τα χέρια μας και ν’ ατενίζωμεν κατάματα την σκληράν πραγματικότητα. Δια ν’ ανταποκριθώμεν είς ταύτα απεφάσισα… να σχηματίσω υπό την Προεδρίαν μου Κυβέρησιν, ήτις θα εξασκή την εξουσίαν της… εδραζομένην επί μόνης κυριάρχου θελήσεως του Ελληνικού λαού.» Προσέξτε θράσος δωσίλογου. Αναλαμβάνει την διακυβέρνηση της χώρας σε συνθήκες στρατιωτικής κατοχής «εδραζομένην επί μόνης κυριάρχου θελήσεως του Ελληνικού λαού.» Ποιας κυριάρχου θελήσεως; Ο Ελληνικός λαός τότε είχε τόσο κυρίαρχη θέληση, όσο και σήμερα. Η διαφορά ήταν ο κοινοβουλευτικός φερετζές που τότε δεν χρειαζόταν μια και είχε επιτευχθεί η στρατιωτική κατοχή από τους ναζί.

Κι ο Τσολάκογλου συνέχιζε: «Αυτή θα είνε η μόνη νόμιμος Κυβέρνησις εν Ελλάδι και θα έχη ως εντολήν και μοναδικόν προορισμόν, τη συγκαταθέσει των δυνάμεων κατοχής, ν’ αποκαταστήση την ησυχίαν και την τάξιν εις τον δυστυχισμένον αυτόν τόπον και να χαρίση εις τον Ελληνικόν Λαόν την ασφάλειαν δια μιας υπευθύνου και δραστηρίας ενεργείας, ώστε καινείς να μη αισθάνεται τον εαυτόν του υπό τας σημερινάς δυσκόλους και τραγικάς στιγμάς, ως απροστάτευτον.»

Όπως ο Σαμαράς σήμερα, έτσι κι ο Τσολάκογλου τότε προάσπιζε το ελληνικό συμφέρον, «τη συγκαταθέσει των δυνάμεων κατοχής», που σήμερα οι δωσίλογοι τους αποκαλούν «εταίρους» και με την προϋπόθεση ότι ο λαός θα παραιτηθεί από κάθε αγώνα για την ανεξαρτησία του. Όπως και σήμερα, οι δυνάμεις κατοχής θέλουν την πολιτική βιτρίνα των δωσιλόγων προκειμένου όπως έλεγε κι ο Τσολάκογλου «καθένας από Σας θα αισθάνεται ότι υφίσταται Ελληνική Κυβέρνησις, ήτις στοργικώς και με όλας τα δυνάμεις θα προσπαθή να σας ανακουφίση από το βαρύ φορτίον που επεσώρευσεν ο πόλεμος.» Βάλτε στη θέση του πολέμου το χρέος και θα δείτε την ίδια και απαράλλαχτη ομοιότητα των παλιών με τους σύγχρονους δωσίλογους.

Κι ο Τσολάκογλου έκλεινε την προκήρυξή του με τον ίδιο τρόπο που μιλούν και οι σημερινοί δωσίλογοι: «Εφεξής δε, μακράν παντός ξένου συμφέροντος και οδηγούμενοι απλώς και μόνον από το ακραιφνές Ελληνικόν συμφέρον, ας προσπαθήσωμεν να ζήση η Ελλάς και να εξασφαλισθή εκ νέου εις τον Λαόν της η ειρήνη και η εργασία.» Η διαφορά με τον Σαμαρά βρίσκεται στο γεγονός ότι ο σημερινός κατοχικός πρωθυπουργός δεν πρόδωσε με συνθηκολόγηση κατά την διάρκεια της μάχης, όπως ο Τσολάκογλου, αλλά πριν καν δοθεί οποιαδήποτε μάχη. Με όπλο το χρέος παρέδωσε αμαχητί την ανεξαρτησία της Ελλάδας και τον λαό της με τα ίδια προσχήματα που πάντα χρησιμοποιούν οι δωσίλογοι.

Οι τσάμπα μάγκες της κυβέρνησης

Όσο για το κατά πόσο γλυτώσαμε από τα δάνεια, ήδη η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει εκ προοιμίου με ένα νέο χρηματοδοτικό πακέτο που συζητούν οι «εταίροι» της κεκλισμένων των θυρών και φυσικά πίσω από την πλάτη του ελληνικού λαού. Απλά, ως συνήθως, το παίζει «βαρύ πεπόνι» για εσωτερική κατανάλωση. Για να νομίζουν όλοι εμείς οι υπόδουλοι νέοι δουλοπάροικοι ότι «υφίσταται Ελληνική Κυβέρνησις, ήτις στοργικώς και με όλας τα δυνάμεις θα προσπαθή να σας ανακουφίση από το βαρύ φορτίον…», όπως έλεγε κι ο Τσολάκογλου.

Να τι διαβάζουμε στις 3/2 σε κατευθυνόμενα ρεπορτάζ από την κυβέρνηση:

«Προϋποθέσεις για να αποδεχθεί ένα νέο δάνειο από την Ευρωζώνη φέρεται να θέτει η Ελλάδα. Η κυβέρνηση εμφανίζεται να ξεκαθαρίζει πως δεν θα αποδεχθεί νέο Μνημόνιο με νέα δημοσιονομικά μέτρα. Κληθείς να σχολιάσει δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού του Spiegel, που μιλούσε για ένα νέο πρόγραμμα βοήθειας προς την Ελλάδα ανώτατος παράγοντας του υπουργείου Οικονομικών εμφανίσθηκε θετικός. Ο ίδιος, όμως, τόνισε πως δάνειο με νέα μετρά και όρους που δεν θα μπορούσαν να γίνουν αποδεκτοί δεν είναι κάτι που θα προτιμήσει η κυβέρνηση. «Είμαστε θετικοί σε νέο πακέτο, εφόσον δεν υπάρχουν δημοσιονομικά μέτρα, αλλά μόνο μέτρα διαρθρωτικού χαρακτήρα», τόνισε. Αναφερόμενος στη συνάντηση του Γερμανού υπουργού Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, του Γάλλου υπουργού Οικονομικών Πιερ Μοσκοβισί και στελεχών του ΔΝΤ, της ΕΕ και της ΕΚΤ στο περιθώριο του τελευταίου Eurogroup στις Βρυξέλλες ο ίδιος ξεκαθάρισε πως ήταν εν γνώσει της ελληνικής πλευράς. «Ήταν για το καλό της Ελλάδας», είπε.»

Νέο πακέτο σημαίνει νέα μέτρα

Μας έρχεται νέο πακέτο οσονούπω. Και οι συνεννοήσεις όπως πάντα στο παρασκήνιο. Είναι «για το καλό της Ελλάδας», μας λένε κι εμείς οφείλουμε να το υποστούμε.

Στις 25/1/2014 ο Κλάους Ρέγκλινγκ, επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), ρωτήθηκε σχετικά με το εάν η Ελλάδα θα χρειαστεί ένα τρίτο Μνημόνιο, αλλά και υπό ποιους όρους θα μπορούσε να χορηγηθεί πρόσθετη στήριξη στη χώρα. Για το θέμα o εκπρόσωπος του ESM δήλωσε χαρακτηριστικά τα εξής:

«Είναι πολύ νωρίς για να εκτιμηθεί οριστικά το κατά πόσον η Ελλάδα θα χρειαστεί ένα τρίτο πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας. Αν ωστόσο αυτό απαιτηθεί, είναι σαφές ότι θα είναι σημαντικά μικρότερο από ό,τι τα προηγούμενα προγράμματα. Σε κάθε περίπτωση, η Συνθήκη του ESM είναι σαφής: Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθερότητας δεν μπορεί να χορηγήσει ένα δάνειο χωρίς όρους. Κάθε αίτηση για πρόγραμμα βοήθειας, εγκρίνεται μόνο έναντι προϋποθέσεων. Αυτό σημαίνει ότι η δικαιούχος χώρα πρέπει να υπογράψει Μνημόνιο.»

Από την μεριά της η γερμανική κυβέρνηση θέλει να ενισχύσει τη στήριξή της προς την Ελλάδα και με άλλους τρόπους, πέρα από την καθαρή οικονομική βοήθεια, με μια «συντονισμένη εταιρική βοήθεια ανοικοδόμησης» αναφέρεται σε έγγραφο του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, προς τα μέλη του ομοσπονδιακού Κοινοβουλίου, έγγραφο που επικαλείται το πρακτορείο Reuters (3/2).

Τι σημαίνει και με άλλους τρόπους; Σύμφωνα με τη γερμανική υπηρεσία του πρακτορείου Reuters, ο υφυπουργός Οικονομικών Στέφεν Κάμπετερ εξηγεί στους βουλευτές ότι «το υπουργείο Εξωτερικών έχει συμφωνήσει να αναλάβει τον συντονισμό μεταξύ των υπουργείων, καθώς μόνο με χρήματα δεν μπορεί να βοηθηθεί η χώρα» και επιβεβαιώνει, με το βλέμμα στραμμένο στη συζήτηση για ένα νέο πακέτο βοήθειας για την Ελλάδα, ότι η γερμανική κυβέρνηση είναι «υπό ξεκάθαρους όρους» έτοιμη να μιλήσει για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για τη χώρα.

Καταλάβατε; Το υπουργείο Εξωτερικών θα αναλάβει το «συντονισμό μεταξύ των υπουργείων» αυτής της ρημαδοχώρας. Κατά τ’ άλλα δεν υφίσταται θέμα εθνικής κυριαρχίας, ούτε βεβαίως κατοχής της Ελλάδας.

Αυτό που συζητούν κεκλεισμένων των θυρών οι αποικιοκράτες της Ευρώπης για την Ελλάδα, είναι το καθεστώς κυριότητας της χώρας. Δηλαδή το πέρασμα της κυριότητας της χώρας σε άλλα χέρια. Όχι μόνο της δημόσιας περιουσίας με την μεταφορά της κυριότητάς της στον ESM, αλλά και της ιδιωτικής περιουσίας που βρίσκεται πλέον υπερχρεωμένη στις τράπεζες και στην κατοχική εφορία, μαζί και της εδαφικής επικράτειας. Αυτό ονομάζουν «διαρθρωτική μεταρρύθμιση».

Όποιος νομίζει ότι απλά τα πράγματα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο μόνο ή κυρίως με όρους φτωχοποίησης του πληθυσμού, τότε πλανάται πλάνην οικτρά. Ετοιμάζεται μια νέα εθνική τραγωδία σε βάρος της Ελλάδας και του ελληνικού λαού. Μια εθνική τραγωδία όπου θα δούμε τον ακρωτηριασμό της χώρας και την μετατροπή της από χώρα σε χώρο τοποθέτησης κεφαλαίων. Ο ίδιος ο λαός της θα πάψει να υφίσταται ως νομική προσωπικότητα και θα διαμελιστεί σε ποικίλες «πληθυσμιακές οντότητες» ανά περιφέρεια και δήμο.

Ετοιμάζεται λοιπόν μια εθνική τραγωδία που μπροστά της ο εθνικός διχασμός του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, θα είναι κάτι ασήμαντο και δευτερεύον. Θα μάθουμε από την καλή κι από την ανάποδη τι σημαίνει προσφυγιά στον ίδιο μας τον τόπο και θα γνωρίσουμε από πρώτο χέρι τι σήμαινε για την ελληνική «πληθυσμιακή οντότητα» της Σμύρνης ο «συνωστισμός στο λιμάνι», όπως τον έχει αποκαλέσει η μυθιστοριογράφος Ρεπούση.

Διαμελισμός και πόλεμος

Όποιος νομίζει ότι όλα αυτά είναι υπερβολές, ας το καλοσκεφτεί. Ας σκεφτεί τι έχει συμβεί μέσα σε τρία χρόνια. Ας σκεφτεί γιατί έχουμε πολιτικές δυνάμεις της δεξιάς και της αριστεράς που θεωρούν αδιάφορο ή δευτερεύον το ζήτημα της εθνικής ανεξαρτησίας στον σημερινό κόσμο. Ειδικά σε συνθήκες σαν τις σημερινές όπου η αποικιακή κατοχή έχει επιβληθεί στην χώρα μας. Ας σκεφτεί τι έπαθαν και που κατέληξαν όσοι λαοί ξέχασαν ότι μόνο όταν υπερασπίζεται κανείς τα δίκαιά του, τα δικαιώματά του με πρώτο το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, έχει ελπίδα να γλυτώσει τα χειρότερα. Αλλιώς τα πολύ χειρότερα θα ακολουθούν τα χειρότερα μέχρις ότου καταλήξει η Ελλάδα σε «οντότητα», δηλαδή χώρος, ο οποίος δεν θα πληροί ούτε καν τα βασικά κριτήρια αυτόνομου κράτους.

Αξίζει τον κόπο να θυμίσουμε ότι σύμφωνα τον ορισμό της Συνθήκης του Μοντεβιδέο του 1933 «το κράτος για συνιστά πρόσωπο του διεθνούς δικαίου πρέπει να κατέχει τα ακόλουθα προσόντα: (α) ένας μόνιμος πληθυσμός (β) μια καθορισμένη περιοχή (γ) κυβέρνηση και (δ) ικανότητα να εισαγάγει στις σχέσεις με τα άλλα κράτη.» Ας τα πάρουμε ένα-ένα. Ο μόνιμος πληθυσμός βρίσκεται υπό καθεστώς βίαιης συρρίκνωσης είτε μέσω του εξαναγκασμού του σε μετανάστευση, είτε των συνθηκών διαβίωσης που εξοντώνουν μαζικά τους πιο αδύναμους και μειώνουν τις γεννήσεις.

Ποια ακριβώς είναι η καθορισμένη εδαφική επικράτεια της Ελλάδας σήμερα; Να θυμηθούμε ότι ήδη ο κατακερματισμός της εδαφικής επικράτειας έχει προετοιμαστεί με τον Καλλικράτη και την «διεδαφική συνεργασία» των περιφερειών. Επίσης με την υπογραφή του TAP, δηλαδή του αγωγού από το Αζερμπαϊτζάν έως την Αδριατική παρέδωσαν στην κοινοπραξία την κυριότητα και τον έλεγχο της Μακεδονίας και της Θράκης. Είναι τυχαίο που η κυβέρνηση δεν έθεσε καν θέμα πληρωμής τελών διέλευσης του αγωγού, όπως συμβαίνει με όλα τα κυρίαρχα κράτη όταν αγωγός διασχίζει την εδαφική επικράτειά τους; Όχι βέβαια. Η εκχώρηση αυτή θα συνοδευτεί ακόμη και με πόλεμο προκειμένου να κατοχυρωθεί ως «γκρίζα ζώνη» στη συνείδηση των Ελλήνων. Όπως ακριβώς έγινε και με τα Ίμια.

Έχουμε έως το 2016 να ανατρέψουμε το καθεστώς και να προλάβουμε την εθνική τραγωδία που προετοιμάζουν. Το 2016 λέγεται ότι η κατασκευή του αγωγού θα βρίσκεται σε τελική φάση. Αυτό που τους ενδιαφέρει δεν είναι η παράδοση υγροποιημένου αερίου από το Αζερμπαϊτζάν στην Ενωμένη Ευρώπη, αλλά οι κορυφαίες γεωστρατηγικές μεταβολές που θα επέλθουν απ’ όπου θα περάσει ο αγωγός.

Για την κυβέρνηση τι να πει κανείς. Η κυβέρνηση σήμερα είναι τόσο ελληνική, όσο και η κυβέρνηση Τσολάκογλου στην κατοχή, ή όσο ήταν οι κυβερνήσεις την εποχής του εμφυλίου. Θυμίζουμε ότι ο εκδότης της Καθημερινής Γεώργιος Βλάχος, γνωστό βλαστάρι του δωσιλογισμού τόσο κατά την κατοχή, όσο και κατόπιν, έγραφε στις 25/8/1946: «Από την τύχης της Ελλάδος, του Έθνους μας, της Φυλής μας, ζήτημα είνε αν έχει αφεθεί εις την διαχείρισίν μας ένα ελάχιστον ποσοστόν.» Ανάλογα κι ο έτερος πυλώνας της κατοχικής λογικής, η εφημερίδα του Λαμπράκη, Το Βήμα, έγραφε στις 28/8/1946: «Υπό τας σημερινάς συνθήκας της κατοχής και συνολικής εξουσιάσεως της χώρας παρά των Βρετανών, αι ελληνικαί κυβερνήσεις έχουν τόσο περιορισμένην αυτοτέλεια και ανεξαρτησίαν, ώστε σχεδόν να μην έχει ενδιαφέρον για την Αγγλίαν ποίος θα είναι επικεφαλής αυτών.»

Και να φανταστεί κανείς ότι στις 31 Μαρτίου 1946 είχαν διεξαχθεί εκλογές υπό την εποπτεία της Συμμαχικής Αποστολής των Παρατηρητών, η οποία στην έκθεσή της υποστήριζε ότι οι εκλογές «διεξήχθησαν ελεύθεραι και δίκαιαι, ηρέμως και με τάξιν, δυνάμεναι να παραβληθώσι ως προς την ευπρέπειαν προς τας εν Γαλλία, Μεγάλη Βρετανία και Ηνωμαίναις Πολιτείας» και ότι το αποτέλεσμά τους «αντιπροσωπεύει την πραγματικήν και έγκυρον ετυμηγορίαν του Ελληνικού Λαού» (Ελευθερία, 12/4/1946).

Η παγίδα του εμφυλιακού διαχωρισμού δεξιάς-αριστεράς

Την εποχή εκείνη μ’ ένα ΕΑΜ να αντιπροσωπεύει την εθνική ενότητα του λαού που σφυρηλατήθηκε κατά την ναζιστική κατοχή, οι δυνάμεις του δωσιλογισμού χρειάζονταν τα όπλα και τον ανοιχτό εμφύλιο για να επιβληθούν και να επικρατήσουν διαμέσου μιας νέας κατοχής. Της κατοχής των Βρετανών και ύστερα των Αμερικανών υπό το δόγμα Τρούμαν.

Σήμερα δεν υπάρχει ακόμη το αντίπαλο δέος. Δεν έχει αναδειχθεί ακόμη ένα νέο ΕΑΜ που θα συσπειρώνει την μεγάλη πλειοψηφία του λαού, δεξιούς και αριστερούς, στον αγώνα για την εθνική ανεξαρτησία, την λαϊκή κυριαρχία και την κοινωνική χειραφέτηση. Η δεξιά έχει παραδοθεί στην παραδοσιακή εθελοδουλία των ηγετών της, ενώ η αριστερά συνιστά μέρος του προβλήματος καθώς έχει εγκαταλείψει προ πολλού τον αγώνα για τα δίκαια του λαού και της χώρας. Κι έτσι το δωσίλογο καθεστώς αισθάνεται ασφαλές. Μπορεί να προχωρά ήσυχα-ήσυχα στην εξουθένωση και στην εξόντωση του λαού προετοιμάζοντας βήμα το βήμα τον εθνικό ακρωτηριασμό και την διάλυση της χώρας.

Ο πόλεμος που εγκυμονεί η σημερινή κατάσταση, η σημερινή πορεία του λαού και της χώρας προς την άβυσσο, δεν είναι σαν τον εμφύλιο. Ο λαός σήμερα δεν είναι χωρισμένος σε πολιτικές παρατάξεις. Έστω κι αν κάνουν τα αδύνατα, δυνατά όλοι να πολώσουν τον ελληνικό λαό ανάμεσα σε μια φασιστική ακροδεξιά που σήμερα καλείται όχι μόνο εντός της Ελλάδος, αλλά σ’ ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση να εκμαυλίσει τα πατριωτικά αισθήματα των λαών και να ταυτίσει τον αγώνα για εθνική ανεξαρτησία όχι με την δημοκρατία, αλλά με μια φυλετική νέα τάξη στην Ευρώπη.

Από την άλλη καλείται η αριστερά, η επίσημη κρατικοδίαιτη αριστερά, εκείνη που έχει προδώσει τα αιτήματα της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας να λειτουργήσει ως ταφόπλακα των λαών στο όνομα ενός «διεθνισμού», που δεν είναι τίποτε περισσότερο από την προπαγάνδα του ζυγού σε διεθνές επίπεδο με πρόσχημα τον «διεθνισμό».

Η κατάσταση μας πάει ολοταχώς σε εθνική τραγωδία. Όπως πάμε είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα ζήσουμε ξανά πόλεμο στο έδαφός μας. Όχι εμφύλιο, αλλά πόλεμο επιβολής τετελεσμένων. Με την κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του να έχει παραδοθεί στο καθεστώς κατοχής. Με την ανώτατη δικαιοσύνη να νομιμοποιεί την πορεία της χώρας προς την άβυσσο και τις ένοπλες δυνάμεις στην χειρότερη κατάσταση που έχουν βρεθεί ποτέ, ποιος είναι εκείνος που θα αντιστρέψει αυτή την πορεία; Μόνο ο λαός.

Αρκεί να μην πέσει στην χειρότερη παγίδα που του στήνουν αυτήν την εποχή: να επιλέξει με όρους αριστεράς ή δεξιάς. Τώρα προέχει η στράτευση στο εθνικό, το πατριωτικό καθήκον. Πάνω και πέρα από δεξιά-αριστερά. Και για να γίνει αυτό οφείλουμε να λυτρωθούμε ως λαός μια και καλή από όλους τους επιγόνους του εμφυλίου, αλλά κι αυτούς που νοσταλγούν τον εμφύλιο.

Δημοσιεύτηκε στο Χωνί, 9/2/2014