Η θέση του στο θέμα της νομιμοποίησης της μαριχουάνας είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια. Με αφορμή την απόφαση της Ουρουγουάης, ο Γιώργος Παπανδρέου επανέρχεται στο θέμα με άρθρο στο επίσημο site του.
“Μια κίνηση υποδειγματική για τη μαριχουάνα” είναι ο τίτλος του άρθρου των 659 λέξεων, όπου ο πρώην πρωθυπουργός καλεί την Πολιτεία «να προχωρήσει στην αναζήτηση αποτελεσματικών μεθόδων και πολιτικών για ένα πολύπλοκο κοινωνικό ζήτημα», όπως αυτό των ναρκωτικών
«Να ανοίξουμε διάλογο (…) να διαπαιδαγωγήσουμε, τόσο τους πολιτικούς όσο και τους πολίτες, αλλά κυρίως τη νεολαία και έτσι να μπορέσουμε πιο αποτελεσματικά να πάρουμε αποφάσεις», γράφει.
«Το ζητούμενο είναι ότι δεν μπορούμε να παραμείνουμε άπρακτοι και με κλειστά τα μάτια, το θέμα μας αφορά όλους, ως πολίτες, ως γονείς, ως κοινωνία», σημειώνει.
Κανείς δεν μπορεί παρά να επικροτήσει το θάρρος, τους συμβολισμούς και τη θέληση της κυβέρνησης της Ουρουγουάης να δώσει πρωτοπόρα λύση στο θέμα της μαριχουάνας απεγκλωβίζοντας τους χρήστες από τα κυκλώματα και τα καρτέλ ναρκωτικών που μαστίζουν την Νότιο Αμερική. Αναγνωρίζοντας ότι η διαρρύμιση της χρήσης είναι πιο σημαντική από την όποια καταστολή η Ουρουγουάη έδωσε το σαφές αναγκαίο παράδειγμα, προς όλες τις χώρες της υφηλίου, για μια υποδειγματική και πρωτίστως ανθρώπινη αντιμετώπιση για την κάνναβι.
Στη πράξη πλέον πρωτοπόρος στην αντιμετώπιση των θεμάτων χρήσης ναρκωτικών αποδεικνύεται η Ουρουγουάη θεσπίζοντας ένα νόμο σύμβολο για την ορθολογική αντιμετώπιση του ζητήματος. Πρόκειται για νέο νόμο που ρυθμίζει την παραγωγή και την πώληση της κάνναβης στην Ουρουγουάη, υπό την εποπτεία του κράτους, ο οποίος εγκρίθηκε από το κοινοβούλιο της χώρας την Τρίτη, σε μια ενέργεια παγκόσμιας εμβέλειας από τον αριστερό πρόεδρο Χοσέ Μουχίκα. Μια ενέργεια που πρέπει να μελετηθεί σε βάθος από όλες τις χώρες και πρωτίστως εκείνες που αξιολογούν τη χρήση της μαριχουάνας ως «βαθύ κοινωνικό πρόβλημα».
Ο νόμος σε γενικές γραμμές επιτρέπει σε άτομα ηλικίας 18 ετών και άνω να αγοράζουν έως και 40 γραμμάρια μαριχουάνα ανά μήνα από φαρμακεία ή να παράγουν μέχρι και έξι φυτά κάνναβης εφόσον εγγραφούν σε μια βάση δεδομένων για χρήστες. Ο νόμος προβλέπει για τους ενήλικες να αγοράζουντα 40 γραμμάρια μαριχουάνα σε μηνιαία βάση από φαρμακεία, ή οι ίφιοι να παράγουν μέχρι και έξι φυτά κάνναβης σε έναν χρόνο, αν εγγραφούν σε μια βάση δεδομένων για χρήστες. Θα λειτουργγούν επίσης κλαμπ μαριχουάνας θα αποτελούνται από 15 έως 45 μέλη, και θα μπορούν να αναπτύσσουν έως 99 φυτά κάνναβης ανά ομάδα. Η χρήση μαριχουάνας από ανηλίκους και ξένους απαγορεύεται. Εναπομένει πλέον να εκδοθούν τα εκτελεστικά διατάγματα για την πλήρη απελευθέρωση, βάσει των παραπάνω κανόνων της χρήσης κάνναβις.
Επί της ουσίας θα δημιουργηθεί ένας οργανισμός-το Ινστιτούτο ρύθμισης και ελέγχου της κάνναβης (IRCCA)- το οποίο θα διαχειριστεί την παραγωγή και διανομή και επίσης θα επιβλέπει την εφαρμογή του νόμου. Έτσι ενήλικοι καταναλωτές, κάτοικοι της Ουρουγουάης, οι οποίοι θα είναι εγγεγραμμένοι σε ένα μητρώο χρηστών, θα μπορούν να αγοράζουν ως και 40 γραμμάρια το μήνα από φαρμακεία.
Είναι γεγονός, και αυτό πέτυχε η κυβέρνηση της Ουρουγουάης, ότι Πολιτεία οφείλει να προχωρήσει στην αναζήτηση αποτελεσματικών μεθόδων και πολιτικών για ένα πολύπλοκο κοινωνικό ζήτημα και αυτό είναι το ζήτημα των ναρκωτικών. Να ανοίξουμε διάλογο ώστε να φωτίσουμε αυτή την πολύ ουσιαστική δημόσια συζήτηση στις κοινωνίες μας, να διαπαιδαγωγήσουμε, τόσο τους πολιτικούς όσο και τους πολίτες, αλλά κυρίως τη νεολαία και έτσι να μπορέσουμε πιο αποτελεσματικά να πάρουμε αποφάσεις.
Οι απόψεις ποικίλουν και είναι όλες σεβαστές, απαιτείται όμως να διαπαιδαγωγηθούμε, να βγούμε από τις φοβίες και τις προκαταλήψεις και να αντιμετωπίσουμε τους χρήστες με ανθρωπιά, έχουμε υποχρέωση να βοηθήσουμε το συνάνθρωπό μας. Και πάνω από όλα να διδαχθούμε από το παράδειγμα της Ουρουγουάης και να αντλήσουμε συμπεράσματα από τη πρακτικής της. Το ζητούμενο είναι ότι δεν μπορούμε να παραμείνουμε άπρακτοι και με κλειστά τα μάτια, το θέμα μας αφορά όλους, ως πολίτες, ως γονείς, ως κοινωνία. Ήδη στην Ελλάδα αποποινικοποιήθηκε η χρήση και εναπομένει να αντιμετωπίσουμε την όλη θεματική με θάρρος και σοφία παραδειγματιζόμενοι και από τα όσα συμβαίνουν στην Ουρουγουάη, μια χώρα που δεν είναι τόσο μακρυά, αλλά τουναντίον πολύ κοντά.
Βασικά ερωτήματα, που πρέπει να τεθούν σε διάλογο είναι η μείωση της ζήτησης, πρώτα από όλα, πώς μπορούμε να περιορίσουμε τη χρήση ναρκωτικών ουσιών, κυρίως στη νεολαία. Δεύτερον είναι ο περιορισμός της βλάβης – αν δεν γίνεται απόλυτος περιορισμός της χρήσης, τουλάχιστον να περιορίσουμε τη βλάβη στην υγεία, να αποφύγουμε την περιθωριοποίηση του ανθρώπου, που έκανε ή κάνει χρήση ναρκωτικών ή ακόμα, αν βρίσκεται σε κατάσταση εξάρτησης. Και τρίτο βεβαίως τη μείωση της προσφοράς, της διακίνησης και εμπορίας παράνομων ουσιών κατά τέτοιο τρόπο που να πλήξουν πραγματικά το οργανωμένο έγκλημα και τους εγκληματικούς κύκλους, το παράνομο κέρδος, την τεράστια οικονομική δύναμη που δημιουργείται, τη σύνδεση του οργανωμένου εγκλήματος στη διακίνηση των ναρκωτικών και με άλλες μορφές οργανωμένου εγκλήματος, όπως είναι η διακίνηση ανθρώπων και όπλων, όπως είναι και η τρομοκρατία.
Το χόρτο της Σάρλοτ
ΑπάντησηΔιαγραφή=============
«No way! Δεν θα κάνω το παιδί μου μαστούρα».
Αυτή ήταν η αντίδραση της μητέρας της πεντάχρονης Σάρλοτ Φίγκι στο Κολοράντο των ΗΠΑ εν έτει 2011, όταν ο σύζυγός της Ματ, στρατιωτικός που υπηρετούσε ακόμη τότε στο Αφγανιστάν, της μίλησε πρώτη φορά για τη φαρμακευτική κάνναβη.
Ο ίδιος, μεγαλωμένος σε μια συντηρητική οικογένεια του Γουισκόνσιν, δεν ήξερε από τζιβάνες και τσιγαριλίκια, ούτε και είχε «στρίψει» ποτέ, διάβασε όμως στο Διαδίκτυο για τις θαυματουργές ιδιότητες της φαρμακευτικής κάνναβης σε ασθενείς με μυϊκούς σπασμούς και αναρωτήθηκε μήπως αυτό ήταν η ύστατη λύση για την κόρη τους. Από τριών μηνών η μικρή Σάρλοτ υπέφερε από επιληπτικές κρίσεις. Σε ηλικία πέντε ετών είχε πλέον διαγνωστεί με σύνδρομο Dravet (σοβαρή μυοκλονική επιληψία της βρεφικής ηλικίας) και είχε 300 επιληπτικές κρίσεις την εβδομάδα.
Οι γονείς της δοκίμασαν τα πάντα: από τις πιο επιθετικές φαρμακευτικές αγωγές (ακόμη και Valium), που λίγο έλειψε να της αφήσουν μόνιμες βλάβες, μέχρι βελονισμό και εξωτικές δίαιτες. Στο τέλος, η μικρή βρέθηκε πλέον καθηλωμένη σε αναπηρικό καροτσάκι και δεν μπορούσε ούτε να καταπιεί.
2. Το χόρτο της Σάρλοτ
Διαγραφή=============
Ακόμη και όταν τελικά πήραν την απόφαση, έπρεπε να υπερπηδήσουν μια σειρά από ανυπέρβλητα εμπόδια. Κατ' αρχάς, ακόμη και στο Κολοράντο (μία από τις 21 Πολιτείες που επιτρέπουν τη χρήση της κάνναβης για θεραπευτικούς σκοπούς και μία εκ των δύο που έχει νομιμοποιήσει την ψυχαγωγική χρήση της), για να χορηγηθεί η ειδική κάρτα σε ανήλικο είναι απαραίτητη η γνωμοδότηση δύο γιατρών (που για ευνόητους λόγους ήταν εξαιρετικά δύσκολο να βρεθούν).
Εν συνεχεία δεν υπήρχε κανείς που να ήθελε να πουλήσει κάνναβη σε ένα νήπιο.
Οταν αυτά αντιμετωπίστηκαν (με τον χρόνο να λιγοστεύει και τη Σάρλοτ να αργοσβήνει), η Πέιτζ και ο Ματ Φίγκι βρήκαν σε μια εξειδικευμένη φάρμα ένα γενετικά τροποποιημένο φυτό ινδικής κάνναβης από το οποίο
=============================
είχε αφαιρεθεί η ψυχοδραστική ουσία Δ9-τετραϋδροκανναβινόλη, ενώ είχαν αυξηθεί τα επίπεδα της
=============================
ευεργετικής κανναβιδιόλης (ή CBD), η οποία έχει βρεθεί ότι ηρεμεί την ηλεκτρική και χημική δραστηριότητα του εγκεφάλου που προκαλεί τις επιληπτικές κρίσεις.
3.Το χόρτο της Σάρλοτ
Διαγραφή=============
Ο δρ Σαντζάι Γκούπτα, επικεφαλής ιατρικός ανταποκριτής του CNN, ο οποίος παρακολούθησε από κοντά την ιστορία της οικογένειας Φίγκι (για τις ανάγκες του ντοκυμαντέρ «Weed» που προβλήθηκε τον περασμένο Αύγουστο), δεν μπορούσε να το πιστέψει.
Από την πρώτη κιόλας ημέρα που χορηγήθηκε στη Σάρλοτ λάδι κανναβιδιόλης (αραιωμένο μέσα στο φαγητό της), οι επιληπτικές κρίσεις αραίωσαν (από 300 σε 3 την εβδομάδα) και στο τέλος σταμάτησαν εντελώς.
Η Σάρλοτ σήμερα τρώει, κοιμάται κανονικά, παίζει, κάνει ποδήλατο, είναι σχεδόν ένα φυσιολογικό παιδί.
Στην Πολιτεία του Κολοράντο 40 ακόμη παιδιά (το μικρότερο κάτω του ενός έτους) ακολουθούν την ίδια θεραπεία με το «χόρτο της Σάρλοτ», ενώ υπάρχει ήδη τεράστια λίστα αναμονής.
Ο ίδιος ο Γκούπτα του CNN (που το 2009 είχε γράψει στο περιοδικό «Time» ένα άρθρο με τίτλο «Γιατί θα ψήφιζα όχι στη μαριχουάνα») θα αισθανθεί την ανάγκη να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη για τους έντονους ενδοιασμούς του γύρω από τη θεραπευτική δράση ενός χόρτου που τελικά δεν είναι και τόσο δαιμονικό.
Παρουσιάζει ο Ν Βράχος