Ωστόσο, αυτά τα στελέχη δεν κινούνται συντονισμένα μεταξύ τους, όπως φάνηκε και με την Κεντρική Πολιτική Επιτροπή (ΚΠΕ), την έκτακτη σύγκληση της οποίας ζήτησαν μόνο 11 μέλη της, ενώ αποστάσεις τήρησε η «Κίνηση των 75» η οποία, πάντως, δεν διαφωνεί με τον προβληματισμό των «11» σχετικά με την κρισιμότητα των ζητημάτων, στα οποία πρέπει να πάρει θέση το ΠΑΣΟΚ.
Σχετικά με τη συνεδρίαση της ΚΠΕ, πηγές της Χαριλάου Τρικούπη ανέφεραν ότι έχει προσδιοριστεί για το τέλος της επόμενης εβδομάδας, χωρίς, ωστόσο, να έχει ανακοινωθεί επίσημα.
Ένα από τα θέματα που τίθενται είναι αυτό της συνεργασίας με τη ΝΔ, με την οποία εκτιμούν ότι πρέπει να υπάρχουν διαχωριστικές γραμμές και προτάσσουν την ανάδειξη των διαφορών μεταξύ της στάσης του ΠΑΣΟΚ σήμερα, με πρωθυπουργό τον κ. Σαμαρά και εκείνη του ίδιου του κ. Σαμαρά απέναντι στην εκλεγμένη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό το θέμα έχει σημαντικές εσωκομματικές διαστάσεις, καθώς ο προβληματισμός που αναπτύσσεται αφορά το κατά πόσο η πολιτική που εφαρμόζει ο κ. Σαμαράς και ο μηδενισμός -όπως πολλοί λένε- του έργου της διετίας 2009-2011 από τον σημερινό πρωθυπουργό, χωρίς καμία ένσταση από το επίσημο ΠΑΣΟΚ, έχουν συμβάλει στην καθοδική πορεία του Κινήματος, σε δημοσκοπικό, τουλάχιστον, επίπεδο.....
Έναντι της συνεργασίας με τη ΝΔ προκρίνεται η προσπάθεια συνεννόησης και «γεφύρωσης» στις σχέσεις του ΠΑΣΟΚ με τις άλλες δυνάμεις της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς.
Η «Κίνηση των 75» διατυπώνει τις απόψεις της σχετικά με τα όσα συμβαίνουν στο ΠΑΣΟΚ, σε ανακοίνωσή της, όπου, μεταξύ άλλων, αναφέρεται: «Όσοι βολεύονται με ένα «μικρό» ΠΑΣΟΚ, αποκομμένο από την κοινωνία, μαγαζάκι για προσωπικά παιχνίδια, αγνοούν ότι η δημοκρατική παράταξη δεν ήταν ποτέ μικρή σε αυτόν τον τόπο. Το ΠΑΣΟΚ είχε και έχει ως σταθερά εκφρασμένη βούληση να μην προκαλέσει πολιτική αστάθεια, θέση με πολιτικό κόστος. Δεν είχε, όμως, την ίδια στάση ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, που έκανε τα πάντα για να ρίξει μία εκλεγμένη κυβέρνηση και -ακόμη και όταν εκλέχτηκε- διακινδύνευε την προοπτική της χώρας, με βάση τους μικροπολιτικούς του σχεδιασμούς, με χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτή της ΕΡΤ. Για μας, όμως, δεν ήταν μονόδρομος η πλήρης ένταξη του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση και η πλήρης συμπόρευση με τη ΝΔ».
Η «Κίνηση των 75» υποστηρίζει ότι υπήρχαν εναλλακτικές κυβερνητικές λύσεις, οι οποίες, όμως, αποκλείστηκαν, σημειώνοντας: «Η χώρα θα μπορούσε να συνεχίσει με οικουμενική κυβέρνηση ή με το ΠΑΣΟΚ να παρέχει απλώς κοινοβουλευτική ψήφο εμπιστοσύνης, υπό συγκεκριμένους όρους και εγγυήσεις, βάζοντας διαφανείς, πράσινες γραμμές προγραμματικής συνεργασίας. Η είσοδος, άλλωστε, του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση Σαμαρά, χωρίς πρώτα να έχουν συμφωνηθεί οι προϋποθέσεις και οι όροι αυτής της συμφωνίας, τραυματίζει την αξιοπιστία αυτής της συγκατοίκησης. Δεν ανήκει στην προοδευτική αντίληψη η πρακτική, πρώτα να μοιράζονται οι καρέκλες και μετά να συμφωνούνται οι πολιτικές».
Για το θέμα αυτό καταλογίζουν μία αντίφαση στον κ. Βενιζέλο, ο οποίος είχε προτείνει στον κ. Σαμαρά, πριν την έναρξη των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, το φθινόπωρο του 2011, να οριστεί πρώτα το πλαίσιο των διαπραγματεύσεων και στη συνέχεια να ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για τα συγκεκριμένα θέματα, θέση την οποία θεωρούν σωστή. Προσάπτουν στον πρόεδρο του Κινήματος ότι στην περίπτωση του σχηματισμού τής κυβέρνησης έκανε ακριβώς το αντίθετο, δηλαδή πρώτα συμφώνησε στον σχηματισμό κυβέρνησης και μετά έκανε την όποια διαπραγμάτευση με τον κ. Σαμαρά. Αυτό, όπως υποστηρίζουν, δεν ακολούθησε το γερμανικό SPD, προκειμένου να συμμετάσχει στη δημιουργία του «μεγάλου συνασπισμού».
Στην ανακοίνωση της «Κίνησης των 75» προστίθεται: «Οι δημοκρατικοί πολίτες αντιδρούν στην ταύτιση Νέας Δημοκρατίας - ΠΑΣΟΚ, γιατί έχουν το ένστικτο της ανάγκης αναγέννησης της δημοκρατικής παράταξης. Απαιτούν, επίσης, να υπάρξει ιδεολογικό και πολιτικό πρόσημο διαφοροποίησης από τη Δεξιά, στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση. Όσοι ονειρεύονται μία στρατηγική παγίωσης της συνεργασίας με τη Δεξιά, λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.
- Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί παρά να είναι η επαναθεμελίωση των σχέσεών του με τους πολίτες και η ανασυγκρότηση της μεγάλης δημοκρατικής παράταξης.
- Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να μην περιλαμβάνει το ποιους υπηρετούμε και με ποιους συγκρουόμαστε.
- Η στρατηγική του ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να βάζει σε δεύτερη μοίρα τη διαρκή προσπάθεια επαναγεφύρωσης των σχέσεών μας με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς.
Η σύγχρονη Κεντροαριστερά δεν προκύπτει με αποκλεισμούς και δεν εξαντλείται σε επιλεκτικές συγκολλήσεις κορυφής. Ούτε μπορεί να στοχεύει σε ικανοποίηση εγωκεντρικών σχεδιασμών επιβίωσης ή προσωπικής ανέλιξης μεμονωμένων στελεχών. Η αναγέννηση της προοδευτικής δημοκρατικής παράταξης θα προκύψει, κυρίως, με συγκλίσεις μέσα στην κοινωνία. Με λαϊκή ενότητα, πάνω σε ένα προοδευτικό πλαίσιο πολιτικών αλλαγών».
πηγη
O ποιο επικίνδυνος για τον Ελληνισμό και την Ελληνικότητα άνθρωπος που πέρασε ποτέ από τα σκαλοπάτια της πολιτικής στην χώρα μας, ο νυν ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΩΝ ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΜΑΡΑ, Ευάγγελος Βενιζέλος η αλλιώς Τούρκογλου Ελλάδα χρηματοδοτώντας κάθε αρχαιολογική δραστηριότητα για ανασκαφές βυζαντινών μνημείων που δεν έχουν καμία σχέση με τον Ελληνικό Πολιτισμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι εγχώριοι κερδοσκόποι βρήκαν στο πρόσωπο του ανθρωποειδούς αυτού τον καλό και αξιόπιστο συνεργάτη τους.
Με τους νόμους που ο ίδιος ως υπουργός Δικαιοσύνης έφτιαξε, εξασφάλισε προς το παρών την ατιμωρησία του και των άλλων καθαρμάτων της διαπλοκής, στα οποία ως υπουργός Πολιτισμού ανάθετε απ’ ευθείας έργα των Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο ΤΟΥΡΚΟΓΛΟΥ κατάστρεψε τη χώρα, θυσίασε τις ημέρες μας και.
Το ανθρωποειδές αυτό υπήρξε ο υπεύθυνος των συνταγματικών νόμων τύπου «βασικών μετόχων», «ευθύνης υπουργών» και αυτών για την δικαιολόγηση της συνταγματικότητας όλων των Μνημονίων και δανειακών συμβάσεων με την Ε.Ε., ΕΚΤ και ΔΝΤ, των εξευτελιστικών για την δημοκρατία φασιστικών νόμων 1178/1981 και 3126/2003 και των άρθρων του συντάγματος 19 παρ. 3 και 86. Αυτό το πολιτικό παχύδερμο σοφίστηκε την αναθεώρηση του άρθρου 16 του 2001 και του νόμου περί ευθύνης Υπουργών. Στο νόμο αυτό ήταν ο εισηγητής και ο νόμος ψηφίστηκε το 2003. Αυτός θέσπισε διά νόμου την ατιμωρησία των πολιτικών, δίνοντας το δικαίωμα και την αρμοδιότητα μόνο στη Βουλή προκειμένου να ασκεί διώξεις κατά υπουργών, οι οποίοι διέπραξαν ποινικά αδικήματα κατά την άσκηση των θεσμικών καθηκόντων τους, αφαιρώντας έτσι, από το δικαστικό σώμα τον θεσμικό ρόλο του στην απονομή δικαιοσύνης.
Ως υπουργός Πολιτισμού επεδίωξε την ανέγερση περσικού μνημείου στον Μαραθώνα χαρακτηρίζοντας «την κοσμοϊστορική μάχη» στον Ταχυδρόμο της 24.02.2001 σαν ένα «ξενοφοβικό και ρατσιστικό» ιδεολόγημα και τον Μαραθώνα σαν ένα απλό «τοπωνύμιο».
Εμπόδισε τις αρχαιολογικές ανασκαφές στην Αίγυπτο για εντοπισμό του τάφου του Μεγάλου Αλέξανδρου και την προβολή του Αρχανθρώπου του Σπηλαίου Πετραλώνων Χαλκιδικής που εντοπίστηκε από τον ανθρωπολόγο και αρχαιολόγο Άρη Πουλιανο.
Συνέβαλε στη καταστροφή αρχαιοελληνικών χώρων σε όλη την
σπατάλησε τις ζωές μας και η απώλεια επαφής του με την πραγματικότητα δε συνιστά άλλοθι. Πρόκειται για το παράδοξο της συνειδητής παραφροσύνης. Πληρώνουμε απωθημένα μιας προσωπικότητας που ποτέ δεν ολοκληρώθηκε. Εάν δεν του περάσουν χειροπέδες τότε σίγουρα θα του περάσουν ζουρλομανδύα σύντομα…
Εάν υπήρχε στην Ελλάδα Δικαιοσύνη θα επαναφερόταν η θανατική ποινή μόνο και μόνο για να ντουφεκιστεί ‘η να κρεμαστεί αυτό το ανθρωποειδές που συστηματικά έσβησε τα ίχνη του για την εγκληματική του συμπεριφορά για να αποφύγει την τιμωρία του.
Όλα τα καθάρματα της ευρύτερης ελληνικής ιστορίας έχουν τα ίδια προδοτικά χαρακτηριστικά, είτε αυτά είναι ανθρωπολογικά, είτε εθνικοπολιτικα, είτε οικονομικά.