ΔΟΛοπλοκίες: Η απειλή του στίγματος του αποστάτη

Ο Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη

"Με το πρωτοσέλιδο των Νέων, ο ΔΟΛ δεν λοιδορεί τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά εκλιπαρεί τους βουλευτές του κυβερνητικού σχήματος και κυρίως τους εναπομείναντες του ΠΑΣΟΚ, να μείνουν «πιστοί»"
Του Σπύρου Μπεκιάρη
Ο πιο ύπουλος εχθρός για τη συνείδηση του πολίτη και του λαού ευρύτερα είναι ο λαϊκισμός. Κατά κύριο λόγο η διαβρωτική του και τελικά παραλυτική του λειτουργία σχετίζονται με τη διάσταση μεταξύ λέξεων – εννοιών και πραγματικότητας.

Για παράδειγμα η λέξη αποστασία δεν σημαίνει σε καμιά περίπτωση την κατ΄εντολήν αποχώρηση από έναν πολιτικό η κυβερνητικό σχηματισμό. Αντίθετα σημαίνει την εκούσια και συνειδητή επιλογή της αποχώρησης.

Έτσι η προϊούσα αγωνία του ΔΟΛ (των ΝΕΩΝ) για σενάρια πιθανής αποστασίας βουλευτών που στηρίζουν τον τωρινό κυβερνητικό σχηματισμό, δεν πρέπει να ερμηνευτεί στη βάση της τυπικής και λαθεμένης λογικής περί ιστορικής ανακύκλησης των πολιτικών πραγμάτων. Ο ιστορικός χρόνος ακολουθεί νομοτελειακά ευθεία πορεία. Αν κάτι εμφανίζεται ως ανακυκλούμενο μέγεθος η φαινόμενο είναι η λογική των συμφερόντων.

Δυστυχώς, τα συμφέροντα, με την όποια μορφή, κινούνται ενάντια στη βούληση και τους στόχους των μαζών, του «μέσου όρου» που έλεγε ο Μαρξ, οι οποίες ορίζουν, θετικά η αρνητικά, το πλαίσιο του «πολιτικού γίγνεσθαι».

Σήμερα λοιπόν, τα οργανωμένα και διαπλεκόμενα συμφέροντα, εντός και εκτός της Ελλάδας, επέλεξαν και στηρίζουν κυρίως με τη συνδρομή των μεγάλων η και των μικρότερων συγκροτημάτων και των «λαλίστατων» παρουσιαστών, το συγκεκριμένο κυβερνητικό σχήμα. Τα ίδια συμφέροντα αγωνιούν μήπως και η συγκεκριμένη κυβέρνηση δεν προλάβει να ολοκληρώσει το «θεάρεστο» έργο της!

Τι φοβάται λοιπόν ο ΔΟΛ και με το πρωτοσέλιδο των Νέων αποκαλύπτει την εξύφανση του δόλου;.........


· * Φοβάται μήπως ο Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, έχει τόση δύναμη, ώστε να λειτουργεί ως ο γητευτής της πολιτικής ζωής μας;

· * Αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε πρέπει όλοι να τον στηρίξουν, γιατί ο τόπος έχει ανάγκη από ηγέτες που είναι σε θέση να πείθουν ακόμη και τους πολιτικούς τους αντιπάλους.

· * Φοβάται και αγωνιά μήπως πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου και στερηθεί ο τόπος των υπηρεσιών της;

· * Στην πραγματικότητα είναι τέτοια η αναντιστοιχία μεταξύ κυβερνητικής πλειοψηφίας και λαϊκής βούλησης που κάτι τέτοιο θα ικανοποιούσε τις προσδοκίες του λαού μας και κυρίως των νέων οι οποίοι έχουν απογοητευτεί σε μεγάλο βαθμό, καθώς δεν ζουν όλοι με την αναμονή του λαχνού της βόλεψης.

Με το πρωτοσέλιδο των Νέων, ο ΔΟΛ δεν λοιδορεί τον Αλέξη Τσίπρα, αλλά εκλιπαρεί τους βουλευτές του κυβερνητικού σχήματος και κυρίως τους εναπομείναντες του ΠΑΣΟΚ, να μείνουν «πιστοί». Στην ουσία τους εκφοβίζει με το επαπειλούμενο στίγμα του αποστάτη.

Ο απόλυτος λαϊκισμός!

Η εφημερίδα που πριν 48 χρόνια-1965- ύφαινε τον ιστό της πραγματικής αποστασίας, τώρα κόπτεται για τις αρχές της νομιμότητας. Όμως δεν πρέπει να αγνοούμε το γεγονός ότι η «νομιμότητα», ως αρχή, που αναφέρεται σε καθεστωτικά δεδομένα, δεν συνάδει απλά με αντιλαϊκές λογικές, αλλά είναι γέννημα ακραίων αυταρχικών και αυθαίρετων εκφράσεων.

Τότε η αποστασία, ως έννοια, απέδιδε την ουσία των πραγμάτων. Κάποιοι, οιονεί σύγχρονοι διατροφολόγοι ευτυχώς που ζήσανε τόσα χρόνια, αποχώρησαν από ένα κόμμα που είχε συγκεντρώσει σχεδόν το 54% του εκλογικού σώματος και ετοίμασαν την πτώση της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου «τη συνεργεία» του παλατιού.

Σήμερα δυο κόμματα, με ισχνότατη κοινοβουλευτική δύναμη και με την εφαρμογή πολιτικών που μαθηματικά οδηγούν σε μια πρωτοφανή κοινωνική κρίση, γιατί να επιμένουν στη διακυβέρνηση της χώρας, αγνοώντας τη λαϊκή βούληση και απαίτηση.

Ο ΔΟΛ λοιπόν πράττει «σοφά». Εκμεταλλεύεται μια από τις τελευταίες ευκαιρίες του. Έτσι, με την «πείρα» του, που δεν αμφισβητείται, προσπαθεί να ακινητοποιήσει τα ανακλαστικά κάποιων βουλευτών, κυρίως αυτών του ΠΑΣΟΚ, εν όψει των νομοσχεδίων που θα ακολουθήσουν και ιδιαίτερα αυτού που αφορά στους πλειστηριασμούς.

Σε εποχές δημοκρατίας, όπως τουλάχιστον λέμε ότι ζούμε, οι ευθύνες για τα ναυάγια βαραίνουν και τους κωπηλάτες. Όταν οι καπετάνιοι, πρώτος και δεύτερος, οδηγούν το πλοίο στους βράχους, οι κωπηλάτες έχουν το προνόμιο της μεγάλης επιλογής, να σταματήσουν δηλαδή την κωπηλασία. Πράξη πολιτικής ευθύνης και αξιοπρέπειας. Επιπλέον οφείλουν να αρχίσουν να σκέφτονται το δρόμο του καθαρμού, του ιλασμού και του εξαγνισμού, γ ια όσα δεινά προξένησαν επί χρόνια σ΄αυτό τον τόπο. 

http://harryklynn.blogspot.gr/