Με υπουργό Δημοσίας Τάξεως τον Δένδια και υπουργό Υγείας τον Γεωργιάδη ήταν θέμα χρόνου να γίνει έφοδος στους Γιατρούς του Κόσμου και στο Κοινωνικό Ιατρείο Ελληνικού ταυτοχρόνως. Εισαγγελείς, ΕΟΦ. Αστυνομία, Δίωξη, εισέβαλαν όλοι μαζί για να βρουν ναρκωτικά και ψυχοφάρμακα που δήθεν διακινούνταν παρανόμως, κατόπιν καταγγελίας κάποιου που ουδέποτε μάθαμε το όνομά του.
Τα λαγωνικά του Δένδια δεν βρήκαν απολύτως τίποτα, η ρετσινιά όμως έμεινε. Στην εποχή της διάχυτης καχυποψίας, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι είναι πρόθυμοι να πιστέψουν ότι οι κοινωνικές δομές είναι προκάλυμμα για τη διακίνηση ναρκωτικών και παντός παρανόμου σκευάσματος. Εδώ γιατροπορεύουν τα μαύρα παιδιά των μαύρων γονιών οι ανθέλληνες, στα ναρκωτικά θα κωλώσουνε.
Ο Δένδιας γνώριζε ότι δεν πρόκειται να βρει τίποτα, παρόλα αυτά διέταξε την έφοδο, για να πλανάται στον αέρα η υποψία της ανομίας. Τις μισούν τις κοινωνικές ιατρικές δομές, τις φοβούνται τις δομές, οι δομές είναι ο καθρέφτης του εγκλήματος που συντελείται στη δημόσια υγεία και την πρόνοια.
Όσο τα κοινωνικά ιατρεία εξυπηρετούσαν μόνο τους μετανάστες, κάνανε την πάπια και άφηναν να καθαρίζει η Χρυσή Αυγή, προπηλακίζοντας γιατρούς και ασθενείς. Τώρα που, εκτός από τους ξένους, σπεύδουν μαζικά στα ιατρεία και οι Έλληνες, άνθρωποι φτωχοί, κατεστραμμένοι, ανασφάλιστοι, που δεν έχουν χρήματα ούτε για τα εμβόλια των παιδιών τους, οι κυβερνώντες θορυβήθηκαν, διότι ξέρουν ότι αυτή η εικόνα μπορεί να αποδειχθεί άκρως βλαπτική για το προφίλ τους.
Δεν θέλουν να τα βλέπουν τα κοινωνικά ιατρεία, γιατί πάνω τους αντανακλώνται οι εικόνες των τεράτων, οι δικές τους εικόνες. Δεν θέλουν να βλέπουν καμιά από τις δομές αλληλεγγύης που έχουν ανθίσει στην εποχή τις κρίσης. .........
Ιατρεία, φαρμακεία, παντοπωλεία, κουζίνες, συσσίτια, μαθήματα, βοήθεια στο σπίτι, ένας ολόκληρος κόσμος άκρως επικίνδυνος για το καθεστώς. Η αλληλεγγύη είναι επικίνδυνο πράγμα, διότι ακόμη κι αν δεν έχει πολιτικά κίνητρα, έχει πάντοτε πολιτικά αποτελέσματα.
Οι άνθρωποι που σηκώνονται από τον καναπέ, που γιατρεύουν, που ταΐζουν, που διδάσκουν, που φροντίζουν τους ανήμπορους είναι αυτόχρημα πολίτες ενεργοί, πολίτες σε εγρήγορση, που δεν μπορούν να πέσουν θύματα της καθεστωτικής προπαγάνδας, κι όποιος δεν πέφτει θύμα της προπαγάνδας είναι ικανός για όλα. Η αλληλεγγύη των αδυνάτων απέναντι στην αλληλεγγύη των δυνατών, οι γιατροί των φτωχών απέναντι στον Βενιζέλο, τον διαχρονικό συνήγορο των πλουσίων.
Τι τα θέλετε τα ιατρεία, τα φαρμακεία, τα παντοπωλεία; Εδώ έχουμε ολάκαιρο ΣΚΑΙ, που μοιράζει στους φτωχούς φάρμακα τα οποία έχουν πάνω τη φάτσα του Μπάμπη, παρόλο που το απαγορεύει ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας.
Έχουμε ολάκαιρο ΜΕΓΚΑ, που μοιράζει γάλατα με τη φάτσα του Πρετεντέρη, παρόλο που το απαγορεύει η Συμφωνία της Γενεύης για τα Όπλα Μαζικής Καταστροφής. Τα δίνουν το πρωί τα φάρμακα και τα τρόφιμα με το ένα χέρι στους φτωχούς και τους τα παίρνουν το βράδυ με πέντε χέρια από τα δελτία τους.
πηγη
Ηταν μια φορά κι έναν καιρό ο Πάνος Καμμένος...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤου ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ
Ηταν μια φορά κι έναν καιρό ο Πάνος Καμμένος. Ο βίος και η πολιτεία του βουλευτή της Β’ Αθηνών έχει ως αφετηρία τα μέσα της δεκαετίας του ’80. Η περίληψη είναι ότι ο Καμμένος έχει πάει με όλους τους αρχηγούς της ΝΔ, για να τους πουλήσει μετά όλους, και ότι του καταλογίζονται τα περισσότερα από αυτά που καταγγέλλει.
Μπορεί να ψάχνει αρχηγικό μέλλον στις εκλογές που έρχονται με τους Ανεξάρτητους Ελληνες. Είναι όμως η κλασική περίπτωση πολιτικού που τον κυνηγά το παρελθόν του. Το ρεπορτάζ φέρνει στον αφρό όλα όσα λείπουν από την ιστοσελίδα του Πάνου στο facebook. Και μας υπενθυμίζει ότι όσο κι αν πλένονται διάφοροι φερέλπιδες «εθνοσωτήρες» στο αντιμνημονιακό μέτωπο, όλα όσα έχουν κάνει στην πολιτική δεν ξεπλένονται
Ο καθένας θυμάται πότε άκουσε πρώτη φορά για τον Πάνο Καμμένο. Και έχει μια ιστορία να πει. Πληθωρικός, εκρηκτικός, ασυγκράτητος, μόνιμα επιρρεπής στον λαϊκισμό, σταθερά ακραίος, εκδικητικός και δικομανής, ο Καμμένος αναδύεται στο στερέωμα της ΝΔ στα μέσα της δεκαετίας του '80. Ο πυρετός της πασοκικής αντισυσπείρωσης έχει χτυπήσει τη γαλάζια πανεπιστημιακή νεολαία.
Το όνομα του Πάνου ακούγεται για πρώτη φορά στον αστερισμό των Ρέιντζερς και των Κενταύρων, την εποχή που μεσουρανεί στη Νεολαία της ΝΔ ο Βασίλης Μιχαλολιάκος. Ο Πάνος θεωρείται αβερωφικός.
Παρ' όλα αυτά, οι έχοντες μνήμη ελέφαντα σημερινοί σαραντάρηδες της ΝΔ επιμένουν ότι η πρώτη κοινοβουλευτική κατάδυση του - μανιώδους αυτοδύτη - Πάνου γίνεται με τη ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου - χωρίς όμως επιτυχία.
Η αντιπάθεια μεταξύ Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Κωστή Στεφανόπουλου θα επιβιώσει όλων των μεταλλάξεων της ελληνικής πολιτικής. Και θα διαρκέσει
είκοσι χρόνια. Μάλιστα, προς το τέλος της δεύτερης θητείας Στεφανόπουλου ο επίτιμος πλέον της ΝΔ θα πέσει θύμα δηλητηρίασης έπειτα από μια δεξίωση στο Προεδρικό - συμβάν που κουκουλώθηκε. Στις αρχές της δεκαετίας του '90 ο Πάνος έχει περάσει στο μητσοτακικό στρατόπεδο.
Η ροπή του προς τα παρασυστήματα έχει εκδηλωθεί. Πηγές με γνώση της εποχής τον τοποθετούν στο δίκτυο Γρυλλάκη. Ο τότε «στρατηγός» πρωταγωνιστεί στο μητσοτακικό παρακράτος - που εκδηλώνεται παντού. Κοριοί, «παράλληλες» πρωτοβουλίες για το Σκοπιανό και επιτήρηση της κυβέρνησης και του κρατικού μηχανισμού. Το σύστημα Γρυλλάκη είναι σε υπόγεια αντιπαράθεση με άλλα κομμάτια του μητσοτακικού στερεώματος - όπως οι κομματικοί Σγαρδέλης και Μπεχράκης, αλλά και η Ντόρα Μπακογιάννη.
Ωστόσο, οι ελιγμοί του Πάνου αποδίδουν. Η χώρα σε φάση αποκρατικοποιήσεων κάποιων κρατικοποιημένων από το ΠΑΣΟΚ βιομηχανιών. Οι συνομήλικοι του Πάνου τον θυμούνται να διοικεί στη φάση αυτή την Ιζόλα.
Το 1993 ο μητσοτακισμός γίνεται χίλια κομμάτια. Αλλά ο Καμμένος κατεβαίνει στη Β' Αθηνών και, σε εκλογές δύσκολες για τη ΝΔ, βγαίνει βουλευτής. Αυτό οφείλεται κυρίως στην υποστήριξη του βαρόνου της παράταξης Ιωάννη Βαρβιτσιώτη.
Ο «Μπάρμπι» παίρνει τον Καμμένο από το χέρι στη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας που είναι το σπίτι του. Αποτέλεσμα;
Αμέσως μετά τις εκλογές, στην αναμέτρηση για τη διαδοχή του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη στην ηγεσία της ΝΔ, ο Καμμένος «πουλάει» τον Βαρβιτσιώτη και πάει με τον Μιλτιάδη Εβερτ που θα κερδίσει. Είναι ένα έργο που θα παιχτεί ξανά και ξανά τα επόμενα είκοσι χρόνια.
ΧΑ! ΧΑ! ΧΑ! ΧΑ!