Κοίτα τα χέρια σου

Γράφει ο Νίκος Σ.

Ήρθε η ώρα να πω κάποια πράγματα με το όνομά τους. Και διάλεξα να απευθυνθώ σε σένα που μέχρι χτες θεωρούσα απλώς ηλίθιο. Δυστυχώς είσαι κάτι παραπάνω από ηλίθιος. Είσαι εγκληματίας. Σε σένα μιλάω λοιπόν θλιβερέ ρεμπεσκέ, ψευτοδημοκράτη της πεντάρας, ουδέτερε και αντικειμενικέ παρατηρητή. 

Σε σένα που είσαι ενάντια στη βία απ” όπου κι αν προέρχεται και δηλώνεις την πίστη σου στο σύνταγμα και τους νόμους. 

Σε σένα μιλάω καναπεδάτε φλώρε που τα ονόματα Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος, Δημήτρης Χριστούλας, Θανάσης Καναούτης δεν λένε τίποτα. 

Μη σπας το κεφάλι σου. Δεν παίζουν σε κάποια ομάδα, ούτε τραγουδάνε σε κάποιο σκυλάδικο στην Πειραιώς. 

Ο πρώτος ήταν ένα δεκαεξάχρονο παιδί που δολοφονήθηκε αναίτια από ένα ένστολο γουρούνι, ο δεύτερος ήταν ένας αγωνιστής που θυσίασε τη ζωή του μπας και ξεκολλήσουν απ” τον καναπέ τους κάτι βόδια σαν και σένα, ο τρίτος ήταν ένα δεκαοχτάχρονο φτωχόπαιδο που δολοφονήθηκε από έναν ρουφιάνο (επίσημη ονομασία του ρουφιάνου: ελεγκτής κομίστρου) γιατί δεν είχε εισιτήριο.

Σε σένα μιλάω που ενώ ζεις σε μια χώρα που οι γονείς μας όταν ήμασταν μικροί μάς κυνηγούσαν για να.....

φάμε, γιατί δεν μπορούν ακόμα να ξεχάσουν την πείνα της κατοχής και που ο ύπνος των οικογενειακών μας φίλων στοιχειώνεται ακόμα απ” τα εγκλήματα που διέπραξαν οι ναζί στο χωριό τους και στη γειτονιά τους μπροστά στα παιδικά τους μάτια, τολμάς να υποστηρίζεις το δικαίωμα των ναζιστικών αποβρασμάτων να μολύνουν την κοινωνία με το δηλητήριό τους, στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης. 

Σε σένα απευθύνομαι ανθρωπάκι που έχεις το θράσος να αποκαλείς φασίστες τους ανθρώπους που δεν αναγνωρίζουν κανένα δικαίωμα λόγου στους νοσταλγούς του Χίτλερ.

 Σε σένα που έχεις την ελεεινή αυθάδεια να βάζεις στο ίδιο τσουβάλι τους ανθρώπους που αγωνίζονται για μια κοινωνία ισότητας και ελευθερίας με τα πιθηκοειδή που ονειρεύονται στρατόπεδα συγκέντρωσης, αρίες φυλές και ολοκαυτώματα.

Σε σένα μιλάω γελοίο υποκείμενο, που έχεις την απύθμενη ξεδιαντροπιά να εξισώνεις τις αντιφασιστικές πολιτοφυλακές με τα ναζιστικά τάγματα εφόδου.

 Σε σένα λοιπόν μιλάω αξιολύπητο ανθρωπάριο, που η εγκληματική σου βλακεία σε κάνει να πιστεύεις πως μια ναζιστική συμμορία είναι νόμιμο πολιτικό κόμμα, ισότιμο με τα κόμματα της Αριστεράς.

 Σε σένα που τσουβαλιάζεις αγωνιστές που ακόμα έχουν σημάδια στο κορμί τους από βασανιστήρια, με παρακρατικούς μαχαιροβγάλτες, τραμπούκους και κάθε λογής κατακάθια. 

Σε σένα βρωμερό σκουλήκι που βεβηλώνεις τη μνήμη νεκρών αντιφασιστών εξισώνοντάς τους με τους δολοφόνους τους. 

Σε σένα μιλάω κτήνος που κάθε φορά που ένας άνθρωπος δέχεται επίθεση από ναζί εγκληματίες, λες από μέσα σου ότι πήγαινε γυρεύοντας

Αν δεν ήσουν τόσο κρετίνος θα καταλάβαινες ότι αύριο μπορεί να βρεθείς δαρμένος απ” αυτούς που υποστηρίζεις, είτε γιατί είσαι gay, είτε γιατί είσαι λίγο πιο σκούρος απ” όσο επιτρέπουν οι ναζί, είτε γιατί δεν τους αρέσει το ντύσιμό σου και η μουσική που ακούς. 

Αν είχες λίγο μυαλό θα πήγαινες να ζητήσεις κανένα μεροκάματο απ” τον φύρερ Μιχαλολιάκο για τις υπηρεσίες που προσφέρεις στη συμμορία του. Είμαι απόλυτα σίγουρος ότι δεν θα είχες κανέναν ηθικό ενδοιασμό να το κάνεις.

Άκου λοιπόν άθλιο ανθρωπάκι, πριν λίγες μέρες δολοφονήθηκε ένας άνθρωπος από ένα ναζιστικό κάθαρμα. Αυτό και μόνο αρκεί για να γεμίσει οργή όποιον αισθάνεται άνθρωπος. Ο άνθρωπος που δολοφονήθηκε είχε όνομα. Λεγόταν Παύλος Φύσσας. Ήταν εργάτης, ταλαντούχος μουσικός και μαχητικός αντιφασίστας. 

Ήταν συνομήλικός μου και γείτονάς μου. 

Θα μπορούσα να είμαι στη θέση του αν είχα την ατυχία να ξέρουν οι ναζί το πρόσωπό μου. Άσε κάτω το λάπτοτ και την αθλητική εφημερίδα και κοίτα τα χέρια σου. Έχουν πάνω τους το αίμα του Παύλου. 

Πέρα απ” την αηδία που αισθάνομαι για τη μίζερη ύπαρξή σου, λυπάμαι για ένα πράγμα. Λυπάμαι γιατί το αίμα των συντρόφων μου το θεωρώ ιερό και δεν θέλω να το βλέπω στα βρωμόχερα άχρηστων υπανθρώπων σαν και του λόγου σου.

Ντρέπομαι γιατί κάποτε μοιραστήκαμε ένα ποτήρι κρασί. Μετανιώνω γιατί δεν κατάλαβα ότι κάτω απ” τη μουτσούνα ανθρώπου που φοράς, κρύβεται το αποκρουστικό πρόσωπο ενός τέρατος. 

Δεν συγχωρώ τον εαυτό μου που έκλεισα τη μύτη μου στην αφόρητη μπόχα που αποπνέεις. Τα ναζιστικά αποβράσματα κήρυξαν τον πόλεμο στους ανθρώπους. Έχεις ήδη επιλέξει στρατόπεδο. Δεν θα προσπαθήσω ξανά να σε πείσω με λογικά επιχειρήματα για τα αυτονόητα.

 Ότι δηλαδή οι ναζί είναι το μακρύ χέρι του κράτους για αυτό δεν τους αγγίζει κανένας νόμος, ότι όσοι τους δίνουν βήμα και υποστηρίζουν το δικαίωμά τους στο δημόσιο λόγο είναι συνένοχοι στα εγκλήματά τους, ότι αυτοί που τους αφήνουν ατιμώρητους τούς ενθαρρύνουν να συνεχίσουν την εγκληματική τους δράση, ότι σε μια κοινωνία ανθρώπων, πολύ περισσότερο σε μια δημοκρατία δεν χωράνε μισάνθρωποι, ότι όσο και να επιμένεις υστερικά οι ναζί δεν είναι το ίδιο με τους αριστερούς και τους αναρχικούς, ότι όταν έχουμε να κάνουμε με ναζί δεν χωράνε ίσες αποστάσεις.

Αν δεν είχες κάψει το μυαλό σου απ” την τηλεόραση θα τα καταλάβαινες μόνος σου όλα αυτά. Αν και εδώ που τα λέμε για να καταλάβει κανείς αυτά τα πράγματα δεν χρειάζεται καν μυαλό. Χρειάζεται μόνο λίγη ανθρωπιά. 

Κάτι που εσύ δεν έχεις γιατί είσαι βουτηγμένος μέχρι το λαιμό στα σκατά.

 Άκου λοιπόν αξιοθρήνητο γιουσουφάκι του Μιχαλολιάκου. Τέρμα η ανοχή! Αν σε ξαναδώ μπροστά μου θα σε φτύσω και θα σε στείλω στο διάολο. Αν και αμφιβάλλω αν ο διάολος θα ήθελε για παρέα ένα υποκείμενο σαν και σένα.

Υ.Γ. 1 Αν κάποιοι αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στις παραπάνω περιγραφές και αισθάνονται προσβεβλημένοι απ” τους χαρακτηρισμούς, μπορούν να κατευθυνθούν μέχρι τον πλησιέστερο βόθρο ή κάδο απορριμμάτων και να μπουν μέσα. Εκεί είναι η θέση τους. Και θα είναι προς όφελος της ανθρωπότητας αν μείνουν για πάντα εκεί.

Υ.Γ. 2 Αν το παραπάνω κείμενο ξεχειλίζει από μίσος και οργή και δεν είναι μια ψύχραιμη και νηφάλια τοποθέτηση, είναι γιατί η καρδιά μου ξεχειλίζει από μίσος και οργή για τους δολοφόνους ναζί και τα ψευτοδημοκρατικά κατακάθια που τους όπλισαν τα χέρια και στην κατάσταση που είμαι δεν μπορώ να κάνω ψύχραιμες και νηφάλιες τοποθετήσεις.

Το ανθρωπάκι που περιγράφω παραπάνω θα μπορούσε κάλλιστα να είναι θηλυκού γένους. Απλώς αλλάξτε τις καταλήξεις και στη θέση της αθλητικής εφημερίδας βάλτε κάποια life style φυλλάδα.

πηγη