(...)Το 1978 η Αθήνα συγκλονίζεται από μία σειρά εκρήξεων σε Αθήνα και Πειραιά. Η μία από τις επιθέσεις έγινε στον κινηματογράφο «Έλλη» όπου προβαλλόταν η σοβιετική ταινία «Ουράνιο Τόξο» και προκάλεσε τον τραυματισμό δεκάδων ανθρώπων. Η δεύτερη επίθεση έγινε στον κινηματογράφο Ρεξ όπου προβαλλόταν μια επίσης σοβιετική ταινία, με δεκάδες τραυματίες. Ανάμεσα στους συλληφθέντες ήταν και ο Ν. Μιχαλολιάκος ο οποίος σπεύδει να δηλώσει πως είναι «μεγάλη τιμή» για τον ίδιο οι κατηγορίες που του προσάπτουν και ειδικότερα αυτή που αναφέρει «ανατροπή πολιτεύματος». Ο Μιχαλολιάκος δίνει δύο καταθέσεις για τα επεισόδια, μία κύρια και μία συμπληρωματική. Στη δεύτερη κατάθεση του «δίνει» ψυχρά στην Ασφάλεια φίλους και συναγωνιστές. Κάτι ανάλογο φαίνεται πως είχε προηγηθεί και στην πρώτη του κατάθεση. Για κάποιους είναι εκείνη η στιγμή που ξεκινά η στενή του σχέση με τις Αρχές Ασφαλείας.
Άνθρωπος που γνωρίζει καλά το παρελθόν του, περιγράφει: «… για να μη δικασθεί (1978) αντάλλαξε το φάκελο της υπόθεσής του με την ίδρυση της Χρυσής Αυγής, ώστε το κράτος να μπορεί να ελέγχει τον πατριωτικό χώρο». Αρχές της δεκαετίας του ’8ο εμφανίζεται να θέλει να ενώσει τις διάφορες εθνικιστικές συνιστώσες και αργότερα τους πρωτοεμφανιζόμενους skinheads με κυρίαρχες ομάδες των Μαρινέζου, Τσάκωνα, Κοστέλλο κ.α. Το 1980 εκδίδει, με ομοϊδεάτες από την 4η Αυγούστου και την ΕΝΕΚ, το πρώτο τεύχος του περιοδικού «Χρυσή Αυγή». Τρία χρόνια μετά η οργάνωση αποκτά τα πρώτα της γραφεία στη Ζωοδόχου Πηγής στην Αθήνα. Ένα χρόνο μετά αναλαμβάνει τη νεολαία της ΕΠΕΝ. Ο «άγνωστος Χ» του Μιχαλολιάκου και της οργάνωσής του παλιά ήταν οι κομμουνιστές, οι αντεξουσιαστές, οι εχθροί -όπως όριζε και επέβαλλε ο ίδιος-, οι οποίοι μετά τη δεκαετία του ’90 «μετουσιώθηκαν» σε μετανάστες τρίτων χωρών, με εξαίρεση ορισμένους Αλβανούς υπηκόους τους οποίους αγκάλιασε λόγω εθνικιστικής… εντοπιότητας. Για τη Χρυσή Αυγή του Μιχαλολιάκου, ο «εχθρός» ήταν και είναι απαραίτητος. Διάγει πλούσια και ενδιαφέρουσα ζωή, εξαιτίας και της οικογενειακής του περιουσίας, που του επέτρεψε την ενασχόλησή του με τα κοινά δίχως να πασχίσει ιδιαίτερα για το μεροκάματο (αν και υποστηρίζει ότι κάποιο φεγγάρι έκανε ιδιαίτερα μαθήματα). Προσφάτως ξεστόμισε μια αλήθεια του: «Έχω γεννηθεί για να προκαλώ!»
(...)Το 1978 η Αθήνα συγκλονίζεται από μία σειρά εκρήξεων σε Αθήνα και Πειραιά. Η μία από τις επιθέσεις έγινε στον κινηματογράφο «Έλλη» όπου προβαλλόταν η σοβιετική ταινία «Ουράνιο Τόξο» και προκάλεσε τον τραυματισμό δεκάδων ανθρώπων. Η δεύτερη επίθεση έγινε στον κινηματογράφο Ρεξ όπου προβαλλόταν μια επίσης σοβιετική ταινία, με δεκάδες τραυματίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνάμεσα στους συλληφθέντες ήταν και ο Ν. Μιχαλολιάκος ο οποίος σπεύδει να δηλώσει πως είναι «μεγάλη τιμή» για τον ίδιο οι κατηγορίες που του προσάπτουν και ειδικότερα αυτή που αναφέρει «ανατροπή πολιτεύματος». Ο Μιχαλολιάκος δίνει δύο καταθέσεις για τα επεισόδια, μία κύρια και μία συμπληρωματική. Στη δεύτερη κατάθεση του «δίνει» ψυχρά στην Ασφάλεια φίλους και συναγωνιστές. Κάτι ανάλογο φαίνεται πως είχε προηγηθεί και στην πρώτη του κατάθεση. Για κάποιους είναι εκείνη η στιγμή που ξεκινά η στενή του σχέση με τις Αρχές Ασφαλείας.
Άνθρωπος που γνωρίζει καλά το παρελθόν του, περιγράφει: «… για να μη δικασθεί (1978) αντάλλαξε το φάκελο της υπόθεσής του με την ίδρυση της Χρυσής Αυγής, ώστε το κράτος να μπορεί να ελέγχει τον πατριωτικό χώρο».
Αρχές της δεκαετίας του ’8ο εμφανίζεται να θέλει να ενώσει τις διάφορες εθνικιστικές συνιστώσες και αργότερα τους πρωτοεμφανιζόμενους skinheads με κυρίαρχες ομάδες των Μαρινέζου, Τσάκωνα, Κοστέλλο κ.α.
Το 1980 εκδίδει, με ομοϊδεάτες από την 4η Αυγούστου και την ΕΝΕΚ, το πρώτο τεύχος του περιοδικού «Χρυσή Αυγή». Τρία χρόνια μετά η οργάνωση αποκτά τα πρώτα της γραφεία στη Ζωοδόχου Πηγής στην Αθήνα. Ένα χρόνο μετά αναλαμβάνει τη νεολαία της ΕΠΕΝ.
Ο «άγνωστος Χ» του Μιχαλολιάκου και της οργάνωσής του παλιά ήταν οι κομμουνιστές, οι αντεξουσιαστές, οι εχθροί -όπως όριζε και επέβαλλε ο ίδιος-, οι οποίοι μετά τη δεκαετία του ’90 «μετουσιώθηκαν» σε μετανάστες τρίτων χωρών, με εξαίρεση ορισμένους Αλβανούς υπηκόους τους οποίους αγκάλιασε λόγω εθνικιστικής… εντοπιότητας. Για τη Χρυσή Αυγή του Μιχαλολιάκου, ο «εχθρός» ήταν και είναι απαραίτητος. Διάγει πλούσια και ενδιαφέρουσα ζωή, εξαιτίας και της οικογενειακής του περιουσίας, που του επέτρεψε την ενασχόλησή του με τα κοινά δίχως να πασχίσει ιδιαίτερα για το μεροκάματο (αν και υποστηρίζει ότι κάποιο φεγγάρι έκανε ιδιαίτερα μαθήματα). Προσφάτως ξεστόμισε μια αλήθεια του: «Έχω γεννηθεί για να προκαλώ!»