Η τραπεζική-πολιτική μαφία του ευρώ εν δράσει…

Γιατί το ελληνικό PSI ήταν αυτό που χρεοκόπησε την Κύπρο.

• Πώς η ΕΚΤ καθοδηγεί τους Γερμανούς τραπεζίτες ώστε αφού βγάλουν όσο μπορούν περισσότερα να εγκαταλείπουν εγκαίρως τις χώρες που πρόκειται να χρεοκοπήσουν. Στοιχεία που δείχνουν ότι οι τράπεζες του ευρωπαϊκού πυρήνα ήταν οι μεγάλοι φυγάδες των καταθέσεων (γι’ αυτό και δεν πρόκειται ποτέ να δημοσιευτεί και θα παραμείνει επτασφράγιστο μυστικό).
• Πώς μπορεί κανείς να βρει ποια θα είναι η επόμενη χώρα της ευρωζώνης που θα χτυπηθεί από την τραπεζική χρεοκοπία.

Το πραγματικό μοντέλο που εφαρμόστηκε στην Κύπρο αποκαλύπτει το νεο-αποικιακό χρηματοοικονομικό  σύστημα που εφαρμόζεται από τον πυρήνα προς την περιφέρεια της ευρωζώνης, σε όλη του την αρπακτική δόξα.

Πολλά έχουν ειπωθεί για το «Μοντέλο της Κύπρου» (το κατ’ ευφημισμό ονομαζόμενο και ως bail-in, όπου οι καταθέσεις απαλλοτριώνονται για να ανακεφαλαιοποιήσουν τις χρεωκοπημένες τράπεζες), όμως δεν έχει γραφτεί σχεδόν τίποτα για το Πραγματικό Μοντέλο της Κύπρου.

Ο έμπειρος οικονομικός συντάκτης David P. και ιδιοκτήτης του Market Daily Briefing χαρτογράφησε κάποια πολύ ενδιαφέροντα δεδομένα που μας επιτρέπουν να ακολουθήσουμε την πορεία του χρήματος (follow the money) – ειδικά το χρήμα της ευρωζώνης που χαρακτηρίζεται ως «ξένες πηγές καταθέσεων» (δηλαδή καταθέσεις στην Κύπρο που προέρχονταν από το εξωτερικό)..............

Αυτό που ξεκαθαρίζουν όσα θα διαβάσετε παρακάτω είναι ότι το στάδιο κλειδί στο Πραγματικό Μοντέλο της Κύπρου περιγράφεται από το εξής: οι τράπεζες μεγάλα κέντρα χρήματος στη Γερμανία και σε άλλες χώρες του πυρήνα της ευρωζώνης τραβάνε τα λεφτά τους από τις χώρες της περιφέρειας που πρόκειται σύντομα να σκάσουν, αρκετά πριν να ανακοινωθεί από τα μέσα η τραπεζική κρίση στις χώρες αυτές.

Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο David P. στον έμπειρο οικονομικό blogger oftwominds : “Θεωρώ ότι αυτό εξηγεί πολλά πάνω σ’ αυτό που εδώ και πολύ καιρό με προβλημάτιζε: γιατί καθυστέρησε τόσο πολύ η επίλυση του προβλήματος της Κύπρου μετά το Ελληνικό «κούρεμα»?”

Ακολουθεί η εξήγηση του David και χαρακτηριστικά διαγράμματα:

---

«Η Κύπρος βυθιζόταν τουλάχιστον για ένα χρόνο μέχρι να φτάσει το Μάρτιο του 2013 στην κατάληξή της. Έφτασε στο σημείο να έχει μόνο μία εβδομάδα μπροστά της να τακτοποιήσει την τραπεζική της κατάσταση, ή αλλιώς να αντιμετωπίσει τη διακοπή παροχής πιστώσεων από το ευρωσύστημα μέσω της ΕΚΤ. Αυτό έφερε τα πράγματα στα όρια. Το κυπριακό bail-in τελικά τέθηκε σε ισχύ, όταν η Κύπρος δέχτηκε οι ανασφάλιστοι καταθέτες στις δύο μεγαλύτερες τράπεζές της να υποστούν γερό κούρεμα, ενώ το υπόλοιπο των χρημάτων τους να περιμένουν να το πάρουν όταν θα ξεκαθαριστεί (ή εκκαθαριστεί στην μία περίπτωση) πλήρως η περιουσία αυτών των τραπεζών.

Τα τραπεζικά προβλήματα στην Κύπρο ξεκίνησαν από το PSI+ (δηλαδή από τη γνωστή χρεωκοπία που σημειώθηκε στα ελληνικά κρατικά ομόλογα), ενώ αυτή η επίπτωση ήταν γνωστή στο ευρύ κοινό εδώ και ένα χρόνο πριν φτάσουμε στην κυπριακή χρεοκοπία (δείτε ενδεικτικό άρθρο με λεπτομέρειες στην εφημερίδα New York Times, με ημερομηνία 11 Απριλίου 2012).

Κοιτάζοντας τα δεδομένα που δίνει η ΕΚΤ για τα ομολογιακά περιουσιακά στοιχεία των κυπριακών τραπεζών, τα προβλήματα άρχισαν να γίνονται ορατά μετά το πρώτο ελληνικό κούρεμα (PSI) στα μέσα του 2011 και από το δεύτερο κούρεμα (PSI+) στις αρχές του 2012. Εμφανίστηκε μία τρύπα μεγέθους 11 δισ. ευρώ σε ένα τραπεζικό σύστημα με σύνολο περιουσιακών στοιχείων γύρω στα 100 δισ., η οποία τρύπα είχε για κέντρο τις δύο τράπεζες που διακρατούσαν τις μισές περίπου καταθέσεις του κυπριακού συστήματος.

Το Χρονοδιάγραμμα της Ελληνικής Κρίσης

Ημερομηνία	Γεγονός
Απρίλιος 2010	Τα ελληνικά κρατικά ομόλογα χαρακτηρίζονται σκουπίδια
Μάιος 2010	Πακέτο διάσωσης 110 δισ. ευρώ (bail-out), χωρίς κούρεμα
Ιούλιος 2011	To PSI (Private Sector Involvement – Συμμετοχή του Ιδιωτικού Τομέα) αποφασίζεται στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ
Οκτώβριος 2011	Πακέτο διάσωσης 130 δισ. Euro (bailout-out), με κούρεμα 53% στην ονομαστική αξία
Μάρτιος 2012	Εφαρμόζεται το κούρεμα – η πραγματική περικοπή φτάνει στο 85%

Μπορείτε τώρα να δείτε τα αποτελέσματα των κουρεμάτων στο διάγραμμα που ακολουθεί. Το διάγραμμα παραθέτει όλα τα είδη ομολόγων που διέθεταν όλες οι τράπεζες της Κύπρου. Η κόκκινη γραμμή είναι η πιο σημαντική. Είναι αυτή που δείχνει όλα τα μη-κυπριακά κρατικά ομόλογα από άλλες χώρες της ευρωζώνης.

Για να το θέσουμε πιο απλά, η κόκκινη γραμμή δείχνει κατά προσέγγιση το ελληνικό δημόσιο χρέος που διακρατείτο σε ομόλογα από τις δύο τράπεζες που χρεοκόπησαν. Από 12 δισ. ευρώ αξία στα μέσα του 2011, περιορίστηκε σε μόλις 1 δισ. αξίας μέχρι το Μάρτιο του 2012. Δηλαδή μιλάμε για ένα κούρεμα 11 δισ. που οφείλεται ξεκάθαρα στην Ελληνική Χρεωκοπία.

 

Όμως γιατί η ευρωζώνη περίμενε τόσο πολύ για να λύσει το πρόβλημα της τρύπας των 11 δισ. που ήταν ευδιάκριτη από τα μέσα του 2011 και έγινε ορατή ακόμα και σε τυφλούς μέσα στο 2012? Η εξήγηση κρύβεται σε μια ιστορία που έχει να κάνει με το πώς βγάζουν οι τράπεζες λεφτά. Η εξήγηση είναι λίγο περίπλοκη, αλλά θα τη ξεδιαλύνουμε.

Οι καταθέσεις στις τράπεζες είναι ομαδοποιημένες σε 3 βασικές κατηγορίες: καταθέσεις από νοικοκυριά, από επιχειρήσεις και από άλλες τράπεζες. Τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις τυπικά διατηρούν μία μακρόχρονη σχέση με την τράπεζα που έχουν τις καταθέσεις τους. Οι μετακινήσεις στις καταθέσεις αυτών των κατηγοριών είναι αργές, ενώ πολλοί από αυτές τις κατηγορίες καταθετών επιλέγουν τις προθεσμιακές καταθέσεις για να μεγιστοποιήσουν το έσοδό τους από τους τόκους. Οι καταθέσεις των άλλων τραπεζών είναι αυτό που οι τραπεζίτες αναφέρουν μεταξύ τους ως «ζεστό χρήμα» ή/και ως «έξυπνο χρήμα». Έρχονται γρήγορα και φεύγουν γρήγορα. Όμως γιατί μία τράπεζα θα ήθελε να καταθέσει τα χρήματά της σε μία άλλη τράπεζα? Η απάντηση είναι απλή: για να εκμεταλλευτεί τη διαφορά στα επιτόκια.

Φαντάσου ότι διοικείς μια γερμανική τράπεζα και πληρώνεις πολύ μικρό επιτόκιο σε όσους σου φέρουν τα λεφτά τους για διανυκτέρευση. Έχεις μπροστά σου μία καταπληκτική ευκαιρία για να βγάλεις εύκολο χρήμα. Ας δούμε ποιες είναι οι δυνατότητές σου για να βγάλεις χρήμα. Η μία είναι ο κλασσικός δανεισμός κάποιων ενδιαφερόμενων Γερμανών επιχειρηματιών, ή κάποιων ιδιοκτητών ακινήτων. Όμως αυτοί δεν είναι τόσο πολλοί και εσύ έχει πολύ παραπάνω χρήμα στα χέρια σου. Τι μπορείς να το κάνεις για να βγάλεις λεφτά? Η δεύτερη λύση είναι να ψάξεις στον πλανήτη να βρεις μία άλλη τράπεζα που διαφημίζει ότι δίνει υψηλά επιτόκια καταθέσεων και να τις τα καταθέσεις μέχρι να στα ζητήσει ο καταθέτης σου. Το πιθανότερο θα ήταν να προτιμήσεις μία κυπριακή τράπεζα, αφού θα συνδύαζε το υψηλό επιτόκιο με την αδασμολόγητη και απεριόριστη μεταφορά κεφαλαίων εντός ευρωζώνης

Επιτόκιο	Τύπος Κατάθεσης και Τοποθεσία
0,55%	Γερμανική Κατάθεση Διανυκτέρευσης
1,1%	Κυπριακή Κατάθεση Διανυκτέρευσης
2,8%	Κυπριακή Κατάθεση Ταμιευτήρίου (1 έτος)
4,9%	Κυπριακή Προσθεσμιακή Κατάθεση (1 έτος)

Τώρα, αν η Τράπεζα της Κύπρου δεν πρόκειται να χρεοκοπήσει, τότε μιλάμε για εύκολο χρήμα. Για πόσα μιλάμε? Αφαίρεσε το επιτόκιο της κατάθεσης διανυκτέρευσης στη Γερμανία από μία προθεσμιακή κατάθεση 1 έτους στην Κύπρο (4,9-0,55)% και στη συνέχεια πολλαπλασίασέ το με 60 δις. ευρώ. Δίνει 2,61 δις. ευρώ κέρδος. Το χρόνο! Κόστος? Η εργασία ενός τύπου σε ένα κομπιούτερ που χτυπάει το κουμπί «μεταφορά» στο πληκτρολόγιό του στο Ντύσελντορφ!

Αυτό σίγουρα είναι πολύ καλύτερο από το να ψάχνεις έναν έναν τους Γερμανούς που θα ήθελαν ένα στεγαστικό δάνειο! Όμως το κλειδί σ’ αυτό το εύκολο χρήμα είναι ότι η τράπεζά σου πρέπει να είναι σε θέση να βγάλει έξω από την Κύπρο το χρήμα της πριν να συμβεί η οποιαδήποτε φασαρία.

Και το πρόβλημά είναι ότι οι προθεσμιακές καταθέσεις (που δίνουν τον περισσότερο τόκο) σου κρατάνε το χρήμα σου στην Κύπρο για έναν ολόκληρο χρόνο. Άρα, αν θες να αποφύγεις τη χασούρα, θα πρέπει να έχεις την ικανότητα να δεις στο μέλλον ένα χρόνο μπροστά και μην ανανεώσεις την προθεσμιακή κατάθεσή σου όταν θα είναι να χρεοκοπήσουν οι κυπριακές τράπεζες. Αλλιώς γι’ αυτό το 4,9% θα υποστείς κι εσύ το κούρεμα 30-60% των ανασφάλιστων καταθετών. Και φυσικά ένα τέτοιο κούρεμα δε θα ήταν ο καλύτερος τρόπος για να εξασφαλίσεις ότι θα πληρωθείς από την τράπεζά σου τα μπόνους της χρονιάς.

Έτσι με αυτή την υποθετική στρατηγική κατά νου και γνωρίζοντας τώρα τους κινδύνους της χρεωκοπίας, μπορείς να δεις το παρακάτω διάγραμμα των «καταθέσεων από πηγές του εξωτερικού» (καταθέσεις στην Κύπρο που προέρχονται εκτός Κύπρου) και να δεις από μόνος σου πόσο καλά είχε προβλέψει ο κάθε καταθέτης την επερχόμενη τραπεζική κρίση στο νησί.

• Μαύρο: Τράπεζες από την Ευρωζώνη [Γερμανικές & Γαλλικές]
• Κόκκινο: Κύπριοι πολίτες και επιχειρήσεις
• Μπλε: Κυπριακές τράπεζες
• Πράσινο: Τράπεζες εκτός Ευρωζώνης
• Πορτοκαλί: Ρώσοι ολιγάρχες και μη

Κοιτώντας το χρονοδιάγραμμα της ελληνικής κρίσης βλέπουμε ότι στα τέλη του 2011 ήταν πια ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα θα χρεωκοπούσε τα ομόλογά της, ενώ γνωρίζουμε ότι η ΕΚΤ από το θεσμικό της ρόλο ήξερε σίγουρα ότι οι τράπεζες στην Κύπρο θα ανατιναχτούν. Κοιτάζοντας, όμως, το παραπάνω διάγραμμα βλέπουμε ότι στα τέλη του 2011 οι τράπεζες της ευρωζώνης διατηρούσαν ακόμα 20 δισ. ευρώ στις κυπριακές τράπεζες, δηλαδή ένα καθόλου ευκαταφρόνητο ποσό που θα υπόκειτο σε μαζικές απώλειες αν το Κυπριακό Μοντέλο εφαρμοζόταν εκείνη τη στιγμή.

[Μπορείτε επίσης να παρατηρήσετε ότι τα 20 δισ. ευρώ ήταν εκείνη τη στιγμή της ίδιας τάξης μεγέθους με τα λεφτά των Ρώσων ολιγαρχών]

Όμως εκείνη τη στιγμή ένα μεγάλο μέρος αυτών των καταθέσεων των τραπεζών της ευρωζώνης ήταν σε μορφή προθεσμιακών για να εκμεταλλευτούν τη μέγιστη διαφορά επιτοκίου, οπότε δεν ήταν δυνατό να αποσυρθούν. Άρα, δεν ήταν έτοιμοι ακόμη για να τραβήξουν το χρήμα τους.

Όσο, όμως, περνούσε ο καιρός αυτές οι προθεσμιακές καταθέσεις των τραπεζών σταδιακά ωρίμαζαν και στη συνέχεια επαναπατρίζονταν, με αποτέλεσμα το συνολικό ποσό να μειώνεται συνεχώς, ώστε στις αρχές του 2013 να έχει φτάσει στα μόλις 10 δισ. ευρώ, ενώ είναι άγνωστο αν είχε απομείνει κάτι μέχρι την απόφαση του eurogroup!!!

Και ξαφνικά ο Πρόεδρος της Κύπρου ενημερώθηκε ότι είχε μπροστά του μόλις 1 εβδομάδα για να βρει λύση στην εκκρεμή τραπεζική κατάσταση του νησιού που σοβούσε συνεχώς για ολόκληρο το προηγούμενο έτος.

Κοιτάζοντας, λοιπόν, την ικανότητα των διαφόρων στο να προβλέψουν την τραπεζική χρεωκοπία της Κύπρου, μπορούμε να τους βαθμολογήσουμε.

Καθαρός και αδιαμφισβήτητος νικητής: Οι Τράπεζες της Ευρωζώνης. Τελικά αυτοί οι τύποι πρέπει να είναι διάνοιες… Ήταν οι μόνοι καταθέτες που ήξεραν ότι έπρεπε να αποσύρουν τις καταθέσεις τους από την Κύπρο πολύ πριν συμβεί το μοιραίο.

Συμμετέχοντας	Βαθμός
Τράπεζες από την Ευρωζώνη [Γερμανικές & Γαλλικές]	B+/A-: σχεδόν τέλειοι
Κύπριοι πολίτες και επιχειρήσεις	F: πλήρως ανενημέρωτοι
Κυπριακές τράπεζες	C-: ελαφρώς πιο ενημερωμένοι
Τράπεζες εκτός Ευρωζώνης	F: πλήρως ανενημέρωτοι
Ρώσοι ολιγάρχες	F: πλήρως ανενημέρωτοι

Όπως ήταν αναμενόμενο (και συνάμα λυπηρό) τα νοικοκυριά και οι επιχειρήσεις δεν εγκαταλείπουν εύκολα τις τράπεζές τους, άρα δεν αποτελεί έκπληξη το ότι παρέμειναν στο σκάφος μέχρι το τέλος.

Αυτό που μου φαντάζει αρκετά εκπληκτικό είναι ότι οι τράπεζες που δεν ανήκουν στην ευρωζώνη δεν είχαν ιδέα για το τι ερχόταν, ενώ οι κυπριακές τράπεζες είχαν περιοριστεί σε κάποιον υπαινιγμό προβλήματος κι αυτός φαίνεται να εμφανίστηκε (σύμφωνα με το διάγραμμα) μόλις στον πολύ τελευταίο καιρό. Δεδομένου ότι ο χρόνος και ο τρόπος της λύσης του κυπριακού τραπεζικού προβλήματος βρισκόταν στα χέρια της ΕΚΤ, αλλά και στα χέρια των Γερμανών και των Γάλλων πολιτικών, είναι τελικά όντως έκπληξη η απίθανη ικανότητα των τραπεζών της ευρωζώνης να αποφύγουν τις ζημιές? Ή μάλλον όχι?

Ένα ακόμα ερώτημα που θα μπορούσε κάποιος να έχει είναι αν η Ευρωζώνη ήξερε τι πρόκειται να συμβεί, γιατί τότε δεν απέσυρε πλήρως όλα της τα λεφτά από τις κυπριακές τράπεζες? Κατά πρώτον, μόνο οι μισές τραπεζικές καταθέσεις στην Κύπρο ήταν αυτές που θίχτηκαν, στις δύο συγκεκριμένες τράπεζες. Είναι πιθανό τα 10 δισ. που φαίνονται να υπάρχουν στις αρχές του 2013 να ήταν σε άλλες κυπριακές τράπεζες. Μία άλλη εξήγηση είναι ότι μόνο ένα υποσύνολο των τραπεζών της ευρωζώνης (μάλλον ή κυρίως οι λεγόμενες και ως συστημικές τράπεζες) είναι αυτό που έχει τις υψηλές διασυνδέσεις με την ΕΚΤ και το Ευρωσύστημα  ώστε να λαμβάνει τέτοιου είδους προνομιακή πληροφόρηση.

Και ένα τελευταίο σημείο σε σχέση με την Κύπρο. Μέχρι τώρα καταλάβαμε πόσο τέλεια μπορεί το κλειστό τραπεζικό κλαμπ του πυρήνα της ευρωζώνης να γνωρίζει τους κινδύνους στα κράτη μέλη της περιφέρειας και πόσο εύκολα μπορεί να αποφεύγει τα κουρέματα των καταθέσεών του. Αυτή η γνώση είναι χρήσιμη για να παρακολουθήσουμε τώρα τη ροή των καταθέσεων αυτών των τραπεζών της ευρωζώνης (ας το ονομάσουμε «έξυπνο χρήμα» της ευρωζώνης) και να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Ένα σημαντικό συμπέρασμα θα μπορούσε να είναι μία ξεκάθαρη πρόβλεψη σχετικά με το ποια κράτη της ευρωπαϊκής περιφέρειας πρόκειται να χτυπηθούν στο άμεσο μέλλον από τραπεζική κρίση και αν είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί ίσως να μπορέσουμε να προβλέψουμε τόσο το χρόνο όσο και τη σειρά με την οποία θα γίνουν αυτά τα χτυπήματα!!!

Σε νέο άρθρο του blogger oftwominds, o David P. επιστρέφει για να κάνει τις προβλέψεις του. Λέει, λοιπόν, ότι όπως είδαμε παραπάνω, στην Κύπρο μία ομάδα καταθετών φαίνεται να είχε προνομιακή εσωτερική πληροφόρηση για τον κίνδυνο που θα διέτρεχε αν παράμενε στο νησί ως «ανασφάλιστος καταθέτης» στις δύο μεγαλύτερες κυπριακές τράπεζες. Αυτή η ομάδα καταθετών, ειδικά για την Κύπρο, είχε ταξινομηθεί από τη στατιστική ομάδα της ΕΚΤ με το μακρύ και ακαταλαβίστικο όνομαBSI.Q.CY.N.A.L20.A.1.U5.1000.Z01.E. Εδώ είναι και ο σύνδεσμος αν ενδιαφέρεστε να δείτε τα πρωτογενή δεδομένα. Σε απλά λόγια το όνομα αυτό σημαίνει «Τράπεζες της Ευρωζώνης εκτός Κύπρου». Ή ακόμα πιο περιληπτικά: το «έξυπνο χρήμα» της ευρωζώνης.

Άραγε πώς θα συμπεριφερθεί αυτή η ομάδα στα άλλα προβληματικά κράτη της ευρωζώνης? Δε θα εξετάσουμε όλα τα κράτη της ζώνης ένα προς ένα, αλλά μόνο αυτά που δίνουν ένα αξιόλογο κέρδος στο «έξυπνο χρήμα» όταν παραμένει εκεί. Αυτό προκύπτει από τη διαφορά επιτοκίων που αναφέρθηκε παραπάνω για την περίπτωση της Κύπρου.

Στα παρακάτω διαγράμματα, η μαύρη γραμμή δείχνει το ποσοστό των συνολικών καταθέσεων στη χώρα που προέρχεται από το «έξυπνο χρήμα». Όσο πιο μικρό είναι το ποσοστό, τόσο πιο μικρή είναι και η ζημιά που θα υποστεί το «έξυπνο χρήμα» σε περίπτωση χρεωκοπίας. Και ένα πράγμα που μάθαμε καλά από το 2008 μέχρι σήμερα είναι ότι οι πολιτικοί των κρατών του πυρήνα δε θα διστάσουν να πετάξουν οποιοδήποτε κράτος της περιφέρειας έξω από το τραίνο προκειμένου να αποφύγουν τις οποιεσδήποτε απώλειες για το Έξυπνο Χρήμα. Η κόκκινη γραμμή δείχνει τη διαφορά με τα γερμανικά επιτόκια – όσο θετικά μεγαλύτερη είναι αυτή διαφορά, τόσο πιο προσοδοφόρο είναι για το Έξυπνο Χρήμα να παραμένει. Άρα, αν δείτε στα διαγράμματα ότι το κέρδος από τη διαφορά των επιτοκίων είναι υψηλό και ταυτόχρονα ότι το Έξυπνο Χρήμα για κάποιους λόγους φεύγει από τη χώρα, μάλλον θα πρέπει να εστιάσετε καλύτερα πάνω στη χώρα αυτή! Επιπλέον, αν δείτε ότι το μεγαλύτερο μέρος από το Έξυπνο Χρήμα έχει ήδη φύγει, αυτό σημαίνει ότι αυτοί που διοικούν το Ευρωσύστημα είναι έτοιμοι να τραβήξουν την πρίζα από το τραπεζικό σύστημα της χώρας αυτής, οποιαδήποτε στιγμή, χωρίς να έχουν να φοβηθούν για απώλειες στο δικό τους τραπεζικό σύστημα.

Το πρώτο παράδειγμα είναι η Κύπρος, η οποία μας δίνει πλέον ένα εφαρμοσμένο υπόδειγμα σχετικά με το πότε το πολιτικό-τραπεζικό σύστημα του πυρήνα νοιώθει αρκετά άνετα για να τορπιλίσει το τραπεζικό σύστημα μιας χώρας της περιφέρειας.

Όπως προσθέτει ο David P. : «Η αποτυχία δείχνει πλέον να μεταναστεύει εκτός από τη μία χώρα της περιφέρειας στην άλλη και προς τον πυρήνα». Έχοντας αυτό κατά νου, θα μπορούσαμε να προβλέψουμε ότι μία πιθανή σειρά στα επόμενα νταμάκια του ευρω-ντόμινο θα μπορούσε να είναι η εξής: Σλοβενία, Πορτογαλία, Μάλτα και τέλος Ισπανία.

Αν και Ισπανία – Ιταλία θεωρούνται χώρες του πυρήνα της Ε.Ε., εντούτοις είμαστε πλέον αναγκασμένοι να διαχωρίζουμε τον πυρήνα από την περιφέρεια με βάση πολιτικο-οικονομικά κριτήρια και όχι τα συνήθη πολιτικά. Από τη στιγμή που φαίνεται να ξαναδυναμώνει η κρίση ρευστότητας και αξιοπιστίας, ενώ η έλλειψη εμπιστοσύνης αποκτά και πάλι ορμή, η κατάσταση του χρέους της Ιταλίας θα μπορούσε εύκολα να φτάσει στην κρίσιμη μάζα, ανεξάρτητα από το πολιτικό της στάτους ως κράτος του πυρήνα.

Παρόμοιες πολιτικές και χρηματοπιστωτικές κρίσεις θα μπορούσαν, όμως, εύκολα να προκύψουν τόσο στην Ολλανδία, όσο και στη Γαλλία, αλλά στην περίπτωση των χωρών αυτών μην περιμένετε να δείτε κάποιες μετακινήσεις διαφυγής των τραπεζικών κεφαλαίων, όπως συμβαίνει με τις χώρες της περιφέρειας

http://papaioannou-giannis.net