Θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε τη συντριβή μας, τον αργό και βασανιστικό μας θάνατο ή θα ΕΞΕΓΕΡΘΟΥΜΕ;
Αυτό είναι το ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ δίλημμα, το ένα και μοναδικό, που μπαίνει σήμερα μπροστά στον ελληνικό λαό…
Οι φιέστες των ΓΕΝΙΚΩΝ ΑΠΕΡΓΙΩΝ που οργανώνουν οι εργατοπατέρες και οι γραφειοκρατικές ηγεσίες του ΚΚΕ πρέπει, απλώς, να αποτελέσουν την αφορμή, το «όχημα» απεγκλωβισμού της λαϊκής ΟΡΓΗΣ από τις ορειχάλκινες πλάκες των εργατοπατέρων και γραφειοκρατών, οι οποίοι έχουν ένα και μόνο στόχο:
Την εκτόνωση της λαϊκής αγανάκτησης, το «κλείδωμα» της λαϊκής οργής στα εκλογικά παιχνίδια των συνδικαλιστικών και κομματικών ηγεσιών…
Πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε, πλέον, βαθιά: Οι ηγεσίες των δήθεν αριστερών κομμάτων και των πολύχρωμων, ελεεινών εργατοπατέρων (κρατικοί συνδικαλιστές) ΜΠΟΡΕΙ να κραυγάζουν για ΓΕΝΙΚΟ ξεσηκωμό, αλλά στην πράξη αυτό που επιδιώκουν (το ζούμε δραματικά τώρα χρόνια και χρόνια) είναι οι εκτονωτικές φιέστες παρελάσεων-διαδηλώσεων, είναι η δική τους συνδικαλιστική και κομματική επιβίωση και ΟΧΙ η ΕΞΕΓΕΡΣΗ και η ΟΡΓΑΝΩΣΗ (αυτό-οργάνωση) της κοχλάζουσας λαϊκής ΟΡΓΗΣ…
Γι αυτό ΕΞΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ και σήμερα σε συνθήκες ολοκληρωτικής λεηλασίας και καταστροφής μας, σε συνθήκες ΓΕΝΙΚΟΥ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ μας από τις πλανητικές φασιστικές ελίτ, να ΔΙΑΣΠΟΥΝ, ακόμα και αυτές τις κινητοποιήσεις-φιέστες, εξακολουθούν να παίζουν το διασπαστικό παιχνίδι-σώου των ξεχωριστών και «μαντρωμένων» (κομματικά και συνδικαλιστικά) απεργιακών κινητοποιήσεων…
Εξακολουθούν οι αχρείοι ΟΧΙ μόνο να μην ΠΡΟΩΘΟΥΝ στοιχειωδώς πρωτοβουλίες ΕΝΟΤΗΤΑΣ και ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ του ελληνικού λαού, αλλά να επιχειρούν, με νύχια και με δόντια, να «μαντρώσουν» τη λαϊκή αγανάκτηση και οργή στις στενές δικές τους συνδικαλιστικές και κομματικές στάνες…
Το ίδιο θα επιδιώξουν και σήμερα και αύριο, να εφαρμόσουν τη γνωστή συνταγή τους: Το «κλείδωμα» της λαϊκής οργής και ενεργητικότητας στο μπουκάλι των κομματικών και συνδικαλιστικών παρελάσεων.
Χωρίς να σπάσει, ο ελληνικός λαός, αυτά τα «λουκέτα» των «κλειδοκρατόρων» της ΟΡΓΗΣ του, δεν μπορεί να κάνει ούτε ένα βήμα μπροστά, ούτε ένα βήμα προς την ΕΞΕΓΕΡΣΗ…
Οι ίδιοι οι απεργοί ΠΡΕΠΕΙ να σπάσουν αυτούς τους ΔΙΑΧΩΡΙΣΤΙΚΟΥΣ (συνδικαλιστικούς και κομματικούς) φράκτες και να πάρουν στα δικά τους χέρια την οργάνωση του ΑΓΩΝΑ…
Αν γίνει αυτή η αρχή ΤΟΤΕ και μόνο τότε θα μπούμε στο δρόμο της ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ: Μιας ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ που θα στηρίζεται στις ίδιες τις ΕΝΙΑΙΟ-ΜΕΤΩΠΙΚΕΣ αυτό-οργανωμένες δυνάμεις του λαού, δυνάμεις οι οποίες θα ανακαλύψουν οι ίδιες τον τρόπο και τα μέσα του αγώνα τους…
Τότε και μόνο τότε θα ζωντανέψουνε ξανά το σύνθημα κάθε μεγάλης ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ: «Ελευθερία ή θάνατος»!!!
Ο αγώνας του ελληνικού λαού, σήμερα, είναι αγώνας ζωής και θανάτου και δεν μπορεί έναν τέτοιο ΑΓΩΝΑ να τον εμπιστευτεί στους κομματικούς και συνδικαλιστικούς, ΔΙΑΣΠΑΣΤΕΣ κλειδοκράτορες: Στα δεκανίκια των εχθρών του…
ΕΜΠΡΟΣ να σπάσουμε τα κιγκλιδώματα, ΟΛΑ τα κιγκλιδώματα: Της καθεστωτικής «νομιμότητας», τα συνδικαλιστικά, τα γραφειοκρατικά, τα κομματικά, αλλά και τα φυσικά, αυτά που περιχαρακώνουν τους δρόμους και την κατοχική Βουλή με σιδεριές και ΜΑΤ…
ΕΞΕΓΕΡΣΗ ή ΘΑΝΑΤΟΣ, δεν υπάρχει άλλος δρόμος…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου