Κυβέρνηση και τρόικα βάζουν πάλι από κοινού το φόβητρο της χρεοκοπίας

Τι καταλάβαμε από την συνέντευξη Τύπου που έδωσε σήμερα ο υπουργός Οικονομικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Ευ. Βενιζέλος; Ότι έρχεται επίσπευση και κλιμάκωση των αντιλαϊκών μέτρων που έχουν ψηφιστεί στο λεγόμενο Μακροπρόθεσμο Πρόγραμμα.

Μπορεί ο Βενιζέλος να διέψευσε τα δημοσιεύματα για διακοπή συναντήσεων με την τρόικα -«Καμία σχέση με την πραγματικότητα οι πληροφορίες και τα δημοσιεύματα σχετικά με "σπάσιμο" των διαπραγματεύσεων με την τρόικα Ε.Ε.-Ε.Κ.Τ.-Δ.Ν.Τ.» μας είπε και συμπλήρωσε «Πρώτη προτεραιότητά μας είναι να προωθηθούν και θα προωθηθούν οι μεγάλες διαρθρωτικές αλλαγές»,- αλλά δεν αμφισβήτησε τις νέες απαιτήσεις που θέτει η τρόικα για την λείψει νέων σκληρών αντιλαϊκών μέτρων, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι που μας έχουν επιβάλλει.

Χαρακτηριστική ήταν η τοποθέτηση του υπουργού οικονομικών για τα θέματα της εργασιακής εφεδρείας η οποία ξεκαθάρισε ότι δεν θα αφορά μόνο τους οργανισμούς που κλείνουν ή συγχωνεύονται αλλά θα αφορά το σύνολο της γενικής κυβέρνησης ενώ άφησε ανοιχτό να υπάρξουν στο μέλλον ρυθμίσεις που να πιάσει και τον στενό δημόσιο τομέα.
Με δυο λόγια θα έχουμε νέο μπαράζ απολύσεων ενώ παράλληλα όπως είπε θα πρέπει να ενταθούν όλα τα διαρθρωτικά μέτρα που τα προσδιόρισε στα θέματα της αγοράς εργασίας, τις ιδιωτικοποιήσεις, το θέμα της επέκτασης του ενιαίου μισθολογίου πέρα απ’ το δημόσιο και στις ΔΕΚΟ κλπ. Η αίσθηση δηλαδή που δημιούργησε η συνέντευξη Βενιζέλου είναι ότι τα μέτρα θα είναι πιο οδυνηρά για τα λαϊκά στρώματα απ’ ότι είχαν αφήσει να φανεί μέχρι σήμερα με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου.

Σε 10 μέρες οι εκπρόσωποι της τρόικας επιστρέφουν στην χώρα μας και στις συζητήσεις που θα ακολουθήσουν θα αποφασιστεί αν θα ανακοινωθούν νέα αντιλαϊκά μέτρα ή όχι παράλληλα με την σύνταξη του προϋπολογισμού του 2012.

Κυβέρνηση και τρόικα βάζουν πάλι από κοινού το φόβητρο της χρεοκοπίας και είναι τακίμια στην κλιμάκωση της αντιλαϊκής πολιτικής ενώ αυτά που διαπραγματεύεται η κυβέρνηση δεν αφορούν τα συμφέροντα των εργαζομένων αλλά τα συμφέροντα της ντόπιας οικονομικής ολιγαρχίας η οποία πιέζει –κυρίως στο σκέλος της ύφεσης γιατί αυτή επηρεάζει και τα κέρδη των ντόπιων πλουτοκρατών και κυρίως δεν δέχεται κανένα μέτρο φορολογικού χαρακτήρα που την αφορά-.
πηγη