Κλασσικοπερίπτωση
Η εφεδρεία ζωής (εργασίας) και το σχέδιο "Endlösung" ("Τελική λύση")
"Σας προειδοποιώ ότι εδώ που ήλθατε δεν είναι αναρρωτήριο αλλά γερμανικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως από το οποίο δεν υπάρχει έξοδος παρά μόνο από την καπνοδόχο"
(κλασσικό "καλωσόρισμα" στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας)
"...όπως μεταδίδει το πρακτορείο Reuters, αξιωματούχοι της Ευρωζώνης είπαν μετά τις προπαρασκευαστικές συνομιλίες της συνεδρίασης (της 16 Σεπτεμβρίου) ότι η τελική λύση θα πάρει περισσότερο χρόνο..."
Η "προϊστορία" της "τελικής λύσης"
Τον Ιανουάριο του 1942, σε ένα προάστειο του Βερολίνου, ο τότε εκφραστής της "Νέας Τάξης" Αδόλφος Χίτλερ, σε συνεδρίαση του "υπουργικού του συμβουλίου" πρωτοχρησιμοποίησε τον όρο "τελική λύση" (Endlösung ) προκειμένου να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο θα τεθεί ... τέρμα στις "κωλυσιεργίες" του δυσκίνητου δημοσίου, σχετικά με το ζήτημα της "εκκαθάρισης" εκείνων που θεωρούνταν "εμπόδια" στην αναπτυξιακή πορεία της Γερμανίας. Ως "εμπόδια" βέβαια, είχαν χαρακτηρισθεί οι Εβραίοι αλλά και όλοι όσοι "φύσει" και "θέσει" δεν μπορούσαν να ανήκουν στην ...καθαρή φυλή της "Νέας Τάξης'
"Τελική λύση": Διαχρονικό μέσο και συνεκτικός ιδεολογικός θεσμός των φαινομενικά αντιθέτων
Πρίν λοιπόν απο 69 χρόνια, η Νέα Τάξη (τότε εκφραζόμενη απο τον Χίτλερ) καθαγίασε και επισήμως το μέσο (μαζική εξόντωση ανθρώπων) για χάρη του σκοπού, ο οποίος και για την σημερινή διάδοχη "Νέα Τάξη Πραγμάτων" παραμένει ο ίδιος και που δεν είναι άλλος παρά η προστασία , ισχυροποίηση και παγκόσμια επιβολή μιας μισάνθρωπης, άρα και αντίχριστης, εξουσίας.
Και τότε και σήμερα η πρόφαση για αυτήν την τεράστια αμαρτία - έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας ήταν η "ανάπτυξη".
Μια "ανάπτυξη" βασισμένη στην Μαλθουσιανή "λύση". δηλαδή στην εξόντωση μέρους του πληθυσμού που θα επιτρέψει την αύξηση του ... ζωτικού χώρου των «εκλεκτών».
Αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης, συνέχισε να εφαρμόζεται και μετά την δήθεν ήττα της τότε "Νέας Τάξης", τόσο απο τον καπιταλισμό της δύσης (ιμπεριαλισμός) ,όσο και απο το Σταλινισμό της ανατολής.
Η διαφορά μεταξύ των δύο εκ πρώτης όψεως διαφορετικών πολιτικών εφαρμογών δεν βρισκόταν παρά στον τρόπο παραγωγής μιας και η "διανομή" του πλούτου, δηλαδή το αποτέλεσμα της "ανάπτυξης", παρουσίαζε πολλές ομοιότητες.
Μετά απο τόσα χρόνια και με λαούς "εκπαιδευμένους" να καταπίνουν αμάσητα τα κοτρώνια της νεοεποχήτικης ρητορείας, προσπαθούν οι Ευρωπαίοι να αποκωδικοποιήσουν τον επανεμφανισθέντα αυτόν όρο, χωρίς να έχουν αντιληφθεί ακόμα πως η σημερινή "τελική λύση" δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και τους Έλληνες, αλλά και τους ίδιους.
Το σχέδιο "Endlösung" δεν θα εφαρμοστεί εναντίον εθνικών και κοινωνικών ομάδων αλλά εναντίον μιας ολόκληρης τάξης είτε αυτή κατοικεί στην Ελλάδα , είτε στην Ισπανία είτε στο Βέλγιο , στην Γαλλία ή ακόμα και στην Γερμανία.
Υπό αυτήν την έννοια και όσοι εκ των Ελλήνων έχουν αφήσει την νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των άλλων νεοταξικών εταίρων, να τους εγκλωβίσει στην παγίδα του κοινωνικού αυτοματισμού και θεωρούν πως θα σωθούν αν θυσιασθούν στον βωμό της τρόϊκας μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων, τότε καλό είναι να ξυρίζουν απο τώρα τον σβέρκο τους για να υποφέρουν λιγότερο όταν θα έλθει και η δική τους σειρά στην λαιμητόμο της ...ανάπτυξης και της ...εθνικής σωτηρίας.
Το δηλητήριο δεν αλλάζει χημική σύσταση επειδή άλλαξε η ετικέτα στο κουτί.
Ας μην γελιώμαστε λοιπόν όταν βλέπουμε τον Παπανδρέου να μας προσφέρει το φαρμάκι σε κουτί με ζωγραφισμένη πάνω του την ελληνική σημαία.
Πρόκειται για το δηλητήριο της "τελικής λύσης" που κατασκευάζει η ίδια "βιομηχανία" εδώ και πολλά χρόνια για όλους τους λαούς.
Δείτε λοιπόν πιό κάτω δύο διαφορετικές συσκευασίες του ιδίου "φαρμάκου" κατασκευασμένες σε διαφορετικές εποχές και αναρωτηθείτε αν θα δεχτείτε τη "θεραπεία"
Συσκευασία 1η : Ελλάδα 2011
...Παραγωγική Ελλάδα σημαίνει απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων από εμπόδια που είχαν υπάρξει... ...Εμείς, ούτως ή άλλως, δεν θα σταματήσουμε εδώ. Θα αλλάξουμε τα πάντα και στο θεσμικό και δικαιοδοτικό πλαίσιο της χώρας. Δεν θα χαριστούμε σε κανέναν..."
Γέωργιος Παπανδρέου Β' (ΔΕΘ Σεπτέμβριος 2011)[/size]
[size=24]Συσκευασία 2η: Γερμανία 1932
«Ο σοσιαλισμός είναι η επιστήμη που έχει ως κύριο μέλημά της το κοινό καλό. Ο σοσιαλισμός δεν είναι ίδιος με τον κομμουνισμό. Ο μαρξισμός δεν είναι σοσιαλισμός. Οι μαρξιστές οικειοποιήθηκαν τον όρο διαστρεβλώνοντας τη σημασία του. Εγώ θα δώσω τον σοσιαλισμό πίσω στους σοσιαλιστές. Ο σοσιαλισμός είναι ένας παλαιός, άριος και γερμανικός θεσμός. Οι πρόγονοί μας ζούσαν σε ορισμένα εδάφη και καλλιεργούσαν την ιδέα του κοινού καλού. Ο μαρξισμός δεν μπορεί να θεωρείται σοσιαλισμός. Αντίθετα με τον μαρξισμό, ο σοσιαλισμός δεν απορρίπτει την ιδιωτική περιουσία. Αντίθετα με τον μαρξισμό, δεν καταργεί την προσωπικότητα του ατόμου. Αντίθετα με τον μαρξισμό, ο σοσιαλισμός είναι πατριωτικός.
...Απαιτούμε από το κράτος να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των παραγωγικών τάξεων με γνώμονα τη φυλετική αλληλεγγύη. Για μας κράτος και φυλή είναι το ίδιο πράγμα».
Αδόλφος Χίτλερ (Συνέντευξη στο περιοδικό "Liberty" στις 9 Ιουλίου του 1932)
Η εφεδρεία ζωής (εργασίας) και το σχέδιο "Endlösung" ("Τελική λύση") "Σας προειδοποιώ ότι εδώ που ήλθατε δεν είναι αναρρωτήριο αλλά γερμανικό στρατόπεδο συγκεντρώσεως από το οποίο δεν υπάρχει έξοδος παρά μόνο από την καπνοδόχο"
(κλασσικό "καλωσόρισμα" στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας)
"...όπως μεταδίδει το πρακτορείο Reuters, αξιωματούχοι της Ευρωζώνης είπαν μετά τις προπαρασκευαστικές συνομιλίες της συνεδρίασης (της 16 Σεπτεμβρίου) ότι η τελική λύση θα πάρει περισσότερο χρόνο..."
Η "προϊστορία" της "τελικής λύσης"
Τον Ιανουάριο του 1942, σε ένα προάστειο του Βερολίνου, ο τότε εκφραστής της "Νέας Τάξης" Αδόλφος Χίτλερ, σε συνεδρίαση του "υπουργικού του συμβουλίου" πρωτοχρησιμοποίησε τον όρο "τελική λύση" (Endlösung ) προκειμένου να περιγράψει τον τρόπο με τον οποίο θα τεθεί ... τέρμα στις "κωλυσιεργίες" του δυσκίνητου δημοσίου, σχετικά με το ζήτημα της "εκκαθάρισης" εκείνων που θεωρούνταν "εμπόδια" στην αναπτυξιακή πορεία της Γερμανίας. Ως "εμπόδια" βέβαια, είχαν χαρακτηρισθεί οι Εβραίοι αλλά και όλοι όσοι "φύσει" και "θέσει" δεν μπορούσαν να ανήκουν στην ...καθαρή φυλή της "Νέας Τάξης'
"Τελική λύση": Διαχρονικό μέσο και συνεκτικός ιδεολογικός θεσμός των φαινομενικά αντιθέτων
Πρίν λοιπόν απο 69 χρόνια, η Νέα Τάξη (τότε εκφραζόμενη απο τον Χίτλερ) καθαγίασε και επισήμως το μέσο (μαζική εξόντωση ανθρώπων) για χάρη του σκοπού, ο οποίος και για την σημερινή διάδοχη "Νέα Τάξη Πραγμάτων" παραμένει ο ίδιος και που δεν είναι άλλος παρά η προστασία , ισχυροποίηση και παγκόσμια επιβολή μιας μισάνθρωπης, άρα και αντίχριστης, εξουσίας.
Και τότε και σήμερα η πρόφαση για αυτήν την τεράστια αμαρτία - έγκλημα εναντίον της ανθρωπότητας ήταν η "ανάπτυξη".
Μια "ανάπτυξη" βασισμένη στην Μαλθουσιανή "λύση". δηλαδή στην εξόντωση μέρους του πληθυσμού που θα επιτρέψει την αύξηση του ... ζωτικού χώρου των «εκλεκτών».
Αυτό το μοντέλο διακυβέρνησης, συνέχισε να εφαρμόζεται και μετά την δήθεν ήττα της τότε "Νέας Τάξης", τόσο απο τον καπιταλισμό της δύσης (ιμπεριαλισμός) ,όσο και απο το Σταλινισμό της ανατολής.
Η διαφορά μεταξύ των δύο εκ πρώτης όψεως διαφορετικών πολιτικών εφαρμογών δεν βρισκόταν παρά στον τρόπο παραγωγής μιας και η "διανομή" του πλούτου, δηλαδή το αποτέλεσμα της "ανάπτυξης", παρουσίαζε πολλές ομοιότητες.
Μετά απο τόσα χρόνια και με λαούς "εκπαιδευμένους" να καταπίνουν αμάσητα τα κοτρώνια της νεοεποχήτικης ρητορείας, προσπαθούν οι Ευρωπαίοι να αποκωδικοποιήσουν τον επανεμφανισθέντα αυτόν όρο, χωρίς να έχουν αντιληφθεί ακόμα πως η σημερινή "τελική λύση" δεν αφορά μόνο την Ελλάδα και τους Έλληνες, αλλά και τους ίδιους.
Το σχέδιο "Endlösung" δεν θα εφαρμοστεί εναντίον εθνικών και κοινωνικών ομάδων αλλά εναντίον μιας ολόκληρης τάξης είτε αυτή κατοικεί στην Ελλάδα , είτε στην Ισπανία είτε στο Βέλγιο , στην Γαλλία ή ακόμα και στην Γερμανία.
Υπό αυτήν την έννοια και όσοι εκ των Ελλήνων έχουν αφήσει την νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και των άλλων νεοταξικών εταίρων, να τους εγκλωβίσει στην παγίδα του κοινωνικού αυτοματισμού και θεωρούν πως θα σωθούν αν θυσιασθούν στον βωμό της τρόϊκας μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δημοσίων υπαλλήλων, τότε καλό είναι να ξυρίζουν απο τώρα τον σβέρκο τους για να υποφέρουν λιγότερο όταν θα έλθει και η δική τους σειρά στην λαιμητόμο της ...ανάπτυξης και της ...εθνικής σωτηρίας.
Το δηλητήριο δεν αλλάζει χημική σύσταση επειδή άλλαξε η ετικέτα στο κουτί.
Ας μην γελιώμαστε λοιπόν όταν βλέπουμε τον Παπανδρέου να μας προσφέρει το φαρμάκι σε κουτί με ζωγραφισμένη πάνω του την ελληνική σημαία.
Πρόκειται για το δηλητήριο της "τελικής λύσης" που κατασκευάζει η ίδια "βιομηχανία" εδώ και πολλά χρόνια για όλους τους λαούς.
Δείτε λοιπόν πιό κάτω δύο διαφορετικές συσκευασίες του ιδίου "φαρμάκου" κατασκευασμένες σε διαφορετικές εποχές και αναρωτηθείτε αν θα δεχτείτε τη "θεραπεία"
Συσκευασία 1η : Ελλάδα 2011
...Παραγωγική Ελλάδα σημαίνει απελευθέρωση των δημιουργικών δυνάμεων από εμπόδια που είχαν υπάρξει... ...Εμείς, ούτως ή άλλως, δεν θα σταματήσουμε εδώ. Θα αλλάξουμε τα πάντα και στο θεσμικό και δικαιοδοτικό πλαίσιο της χώρας. Δεν θα χαριστούμε σε κανέναν..."
Γέωργιος Παπανδρέου Β' (ΔΕΘ Σεπτέμβριος 2011)[/size]
[size=24]Συσκευασία 2η: Γερμανία 1932
«Ο σοσιαλισμός είναι η επιστήμη που έχει ως κύριο μέλημά της το κοινό καλό. Ο σοσιαλισμός δεν είναι ίδιος με τον κομμουνισμό. Ο μαρξισμός δεν είναι σοσιαλισμός. Οι μαρξιστές οικειοποιήθηκαν τον όρο διαστρεβλώνοντας τη σημασία του. Εγώ θα δώσω τον σοσιαλισμό πίσω στους σοσιαλιστές. Ο σοσιαλισμός είναι ένας παλαιός, άριος και γερμανικός θεσμός. Οι πρόγονοί μας ζούσαν σε ορισμένα εδάφη και καλλιεργούσαν την ιδέα του κοινού καλού. Ο μαρξισμός δεν μπορεί να θεωρείται σοσιαλισμός. Αντίθετα με τον μαρξισμό, ο σοσιαλισμός δεν απορρίπτει την ιδιωτική περιουσία. Αντίθετα με τον μαρξισμό, δεν καταργεί την προσωπικότητα του ατόμου. Αντίθετα με τον μαρξισμό, ο σοσιαλισμός είναι πατριωτικός.
...Απαιτούμε από το κράτος να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των παραγωγικών τάξεων με γνώμονα τη φυλετική αλληλεγγύη. Για μας κράτος και φυλή είναι το ίδιο πράγμα».
Αδόλφος Χίτλερ (Συνέντευξη στο περιοδικό "Liberty" στις 9 Ιουλίου του 1932)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου