Ποτέ δεν είναι αργά!

Γράφει η Φιλία Βαγιάκα

Κάτι αχνοφαίνεται, κάτι αρχίζει να αλλάζει. Το αισθάνεστε;

Φυσικό και αναμενόμενο. Έχουμε φτάσει σε σημείο που δε πηγαίνει άλλο. Ποιον πάτο, και πιο κάτω ακόμη έχουμε φτάσει.

Αλλά, η κοινωνία αφού απομονώθηκε και αφουγκράστηκε  αρχίζει να δίνει τις προτεραιότητες που της πρέπουν. Αρχίζει να ξεχωρίζει την  ήρα από το σιτάρι. Αρχίζει να αποτινάζει από επάνω της αυτά που την κάνουν υποζύγιο.

Δέστε, αφουγκραστείτε οι νέοι διώχνουν την αμυντική τους απάθεια και αρχίζουν να δραστηριοποιούνται σε ανένταχτες ομάδες προσφοράς, αλληλεγγύη και έρευνας.

Οι μεγαλύτεροι βγάζουν σιγά-σιγά τα ευρώ από τα μάτια τους για να αρχίσουν να βλέπουν τι έφταιξε και δεν ευοδώθηκαν τα όνειρά τους. Ενώ οι μεγάλοι μαζί με την θλίψη ξαναβρίσκουν και το πείσμα για ζωή με αξιοπρέπεια γιατί την αξίζουν.

Το αισθάνεστε;

Σιγά-σιγά, μουδιασμένα αρχίζουμε και αλλάζουμε! Όσο μας κράτησαν πειθήνια καταναλωτικά πλάσματα, μας κράτησαν. Αρχίζουμε και το σκάμε ένας- ένας γιατί πνιγόμαστε. Τα κεφάλια βγαίνουν έξω!

Γιατί η ζωή που μας έκαναν να ζούμε μας οδήγησε στη μοναξιά, στη δυστυχία και στην απομόνωση. Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε και αλλού μας πήγαν. Μας αποπροσανατόλισαν, όχι ότι δεν έχουμε και εμείς το μέρισμα της ευθύνης μας σε αυτόν τον αποπροσανατολισμό. Αφεθήκαμε γιατί μας χάιδεψαν τ’ αυτιά με πλάνα λόγια, το χειρότερο όμως ήταν οι ψεύτικες εικόνες που μας δελέασαν και νομίζαμε ότι θα βρούμε τον παράδεισο που αναζητά ο καθένας μας.

Και κάτι ακόμη πιο άτιμο που μας έκαναν. Μας αλλοτρίωσαν τις ψυχές μας για λίγα ή πολλά ψιχία ύλης. Υποκύψαμε στα λίγα ή πολλά  κομμάτια τσιμέντου, υφάσματος, πλαστικού ή οποιοδήποτε υλικού που μας κρατούσε καλά εγκλωβισμένους.

Τα θέλαμε όλα αυτά και μπορεί να τα επιθυμούμε ακόμη. Το σημαντικό όμως τώρα είναι ότι γνωρίζουμε το τίμημα ή το κόστος για να τα έχουμε όλα τα παραπάνω. Και πλέον από εμάς εξαρτάται προς τα που θα διαβούμε, αν και είναι δύσκολοι οι διέξοδοι δρόμοι που μας ανοίγονται.

Το καλό είναι ότι ανοίγονται νέοι δρόμοι, νέες κατευθύνσεις, ουσιώδεις, ανθρωποκεντρικές, με όρια κα βάσεις που δεν μπορούν να μας φθείρουν άλλο.

Αρκετά!

Χαθήκαμε εκεί που δεν υπήρξε ανθρωπιά, σεβασμός κατανόηση και άλλα όμορφα που ορίζονται ως αρχές. Ποτέ δεν είναι αργά! Ας αισθανθούμε τι πραγματικά θέλουμε και ας βάλουμε στη ζωή μας ξανά τις αξίες και τις αρχές τις ανθρώπινες για να γίνουν όλα καλύτερα.

Έτσι ότι μας πόνεσε και έκανε στείρους χωρίς να κάνουμε κάτι εμείς, θα φύγει και θα εξαφανιστεί από τη ζωή μας για πάντα.

Να μην ξεχνάμε: Η σκέψη και ο ποιοτικός έλεγχος των προτεραιοτήτων θα μας κάνει καλύτερους!

Με τιμή

Φιλία Βαγιάκα  πηγη