Όταν τρώει ένα γιαούρτι ένας βουλευτής είναι επίθεση κατά της Δημοκρατίας. Όταν ψεκάζονται 100.000 Έλληνες με χημικά είναι απλά Τετάρτη...

Κάποτε τα συνθήματα αυτά τα βλέπαμε μόνο στους τοίχους στα Εξάρχεια, τώρα πλέον τα βλέπουμε στα status των φίλων μας στο Facebook. Η ταχύτητα της ζύμωσης πολλαπλάσια και τα αποτελέσματα της επικοινωνίας με αυτούς τους όρους επίσης.

Αλλαγή εποχής και πολιτικού συστήματος που μόνο οι πολιτικοί φαίνεται να μην κατανοούν. Αλλαγή κοινωνικού συστήματος και οικονομικού μοντέλου που μόνο οι πολιτικοί δεν θέλουν να υφίστανται πραγματικές συνέπειες. Α! και να μην ξεχάσω και την νομενκλατούρα των...
επιφανών δημοσιολόγων των 25.000 ευρώ το μήνα που με τον πλαστό μεγεθυντικό φακό τους, παρά την συντριπτική κοινωνική και πολιτική αλλαγή που συντελείται, μεταφράζουν την λαϊκή ευαισθησία με όρους στρέβλωσης.

Πόσα δεν έχουμε ακούσει για την δημοκρατία και τους προπηλακισμούς των πολιτικών, πόσα δεν έχουμε ακούσει για την ανάγκη της πολιτικής στις κοινωνίες, και την ευαισθησία της νομενκλατούρας των ΜΜΕ για την απαξίωση του συστήματος, για την “ελευθερία του λόγου” μιας ελίτ και για την “σοφία” των κατ’ απονομή port parole τους.

Για σκεφτείτε λίγο λοιπόν. Έχουμε φτάσει στην ακραία κατάσταση να μας επιβάλουν να δεχθούμε ότι η έννομη βία του κράτους και η εκτός νομιμότητας βία της τηλεδημοκρατίας και της συνεπακόλουθης ρουφιανιάς της εικόνας, αποτελούν εργαλεία των πολιτικών και των μιντιάδων με τα οποία επιτρέπεται να προπηλακίζεται ένας ολόκληρος λαός.

400 άτομα δηλαδή, στη βουλή και τα κανάλια, μπορούν να προπηλακίζουν 11 εκατομμύρια πολίτες όπως 400 κουκουλοφόροι των Εξαρχείων μπορούν να διαλύουν την νομιμότητα των αγώνων τους. Και όταν ένα αυγό ή ένα γιαούρτι εκσφενδονίζεται προς αυτούς, κινδυνεύει η δημοκρατία. Ή όπως και όταν αποκαλύπτεται ότι οι υπάλληλοι κουκουλοφόροι, έχουν τα εργαστήρια τους στα πανεπιστήμια από όπου προμηθεύονται ελεύθερα τα πυρομαχικά τους, κινδυνεύει πάλι η δημοκρατία γιατί δεν πρέπει να αρθεί το άσυλο.

Οποία στρέβλωση ρε παιδιά να έχουμε φτάσει στο επίπεδο να θεωρούμε “δημοκρατικές δυνάμεις” τα φασιστοειδή που επί 30 χρόνια φορούσαν το κουστούμι της δημοκρατίας σε ένα κράτος Σοβιέτ. Σε ένα κράτος που δομήθηκε ως το ποιο ακραίο κουμουνιστικό καθεστώς με δημόσιες υπηρεσίες γραφειοκρατικών δαιδάλων και γιγαντισμού. Σε ένα κράτος που δίδασκαν τους πολίτες να συνταξιοδοτούνται την ημέρα της πρόσληψης τους και που επέβαλαν ως αριστείο την αρχή της ελάσσονος προσπάθειας.


Η δημοκρατία λοιπόν στην Ελλάδα περιμένει εδώ και... χιλιετίες να την ξαναανακαλύψουν, όλοι αυτοί που στο όνομα της έχουν προγραμματίσει τα μεγαλύτερα εγκλήματα γενοκτονίας στα παιδιά μας, με το έξυπνο όπλο της Μεταπολιτευτικής ιδεοληψίας περί δημοκρατίας που θα αποδεκατίσει τις επερχόμενες γενναίες των νέων ανθρώπων. Και όλα αυτά για να επιβιώσει η νομενκλατούρα της δικτατορίας του προλεταριάτου των συνδικαλιστών.

Οι αγανακτισμένοι όμως σήμερα βρίσκονται σε μια θολή πλάνη την οποία βαθαίνουν τα ΜΜΕ, οι πολιτικοί και τα κόμματα. Αγανακτούν για τα μέτρα, την αδικία και την ανεντιμότητα χάνοντας την ουσία του σημερινού Momentum. Το ζητούμενο στην πλατεία είναι να γυρίσουμε πίσω στην αδράνεια και την ανυποληψία του Σοβιέτ, αντί να είναι η εντιμότητα και ο εξορθολογισμός ενός κράτους οπερέτα. Και αντί τα συλλαλητήρια να γίνονται στον Άρειο Πάγο διεκδικώντας την εφαρμογή των νόμων, γίνονται στην πλατεία όπου έτσι περιχαρακώνεται η αγανάκτηση στην απαξίωση του Συμβόλου.

Ο φασισμός της στρέβλωσης των εννοιών και της σημασίας των λέξεων μας έχει οδηγήσει στην υποσυνείδητη πλάνη της αγανάκτησης χωρίς να μπορούμε να διοχετεύσουμε την οργή μας προς μια πολιτική κατεύθυνση. Ήρθε η ώρα να αφήσουμε τις γενικές συνελεύσεις και να αρχίσουμε μια συζήτηση ζύμωσης για την πραγματική δημοκρατία της παιδείας και της σύνθεσης ιδεών και όχι την επιβολή μιας άμεσης δημοκρατίας του όχλου. Ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για τις έννοιες και τις σημασίες των λέξεων δημοκρατία, εντιμότητα, ισονομία, ανταγωνισμός, πρόνοια. Και μετά να δούμε αν κινδυνεύει το σύστημα η απλά οι καρέκλες κάποιων.

Από το "apotso"μέσω "Σίβυλλα"