Η κρίσιμη καμπή για τους Έλληνες της Μικράς Ασίας ήταν η γερμανο – τουρκική συμμαχία που προέκυψε μετά από την υπογραφή της Συνθήκης του Βερολίνου (1878).
Η Γερμανία θεώρησε την αγγλογαλλική προστασία των χριστιανικών λαών της αυτοκρατορίας
ως εμπόδιο στα ενδιαφέροντά της.
Χρησιμοποιώντας την πρόφαση της μεταρρύθμισης του οθωμανικού στρατού, η Γερμανία άνοιξε
τις πόρτες της ακαδημίας του Βερολίνου στους τούρκους αξιωματούχους (μεταξύ τους
και οι πασάδες Mustapha Kemal Ataturk και Enver, αρχιτέκτονες του ολοκαυτώματος)
και έκλεισε το ραντεβού του γενικού επιτελείου στρατού για να αναδομήσουν τις οθωμανικές
οπλισμένες δυνάμεις σύμφωνα με τις γερμανικές γραμμές.......
Γερμανο – Τουρκική συμμαχία προδοσίας
Η Γερμανία έπεισε τις τουρκικές αρχές ότι οι Έλληνες λειτουργούσαν για την κατάρρευση της
οθωμανικής αυτοκρατορίας.
(Τη στιγμή που η οικονομική και πολιτική ζωή της αυτοκρατορίας εξουσιαζόταν από Έλληνες,
Αρμενίους και τους Εβραίους.)
Οι επιτυχείς εθνικές μετακινήσεις σε όλη τη χερσόνησο του Αίμου (Βαλκάνια) έθεσαν τη δυνατότητα
ότι οι παρόμοιες μετακινήσεις θα εμφανίζονταν μεταξύ των γηγενών
πληθυσμών της Μικράς Ασίας (Έλληνες, Αρμένιοι, Λαζοί, Ασσύριοι, Χαλδαίοι).
Ως εκ τούτου, μετά από τη βαριά ήττα της οθωμανικής αυτοκρατορίας στους βαλκανικούς πολέμους
(1912-13), οι νεότουρκοι
(μια στρατιωτική χούντα που πήρε τον έλεγχο της αυτοκρατορίας το 1908), αποφάσισαν ότι η Μικρά
Ασία θα ήταν μια πατρίδα για τους Τούρκους μόνο.
Όλοι οι άλλοι επρόκειτο να αποβληθούν.
Ο Α’ παγκόσμιος πόλεμος έδωσε στους νεότουρκους την ευκαιρία να εφαρμόσουν το σχέδιό τους.
Η Γερμανία θυσίασε πρόθυμα τους γηγενείς χριστιανικούς λαούς της Μικράς Ασίας για να επιτύχει
τους στόχους άμεσης πρόσβασής της στις πετρελαιοφόρες περιοχές
της Μέσης Ανατολής.
Είναι ειρωνικό, επομένως, ότι οι εκθέσεις των γερμανών και αυστροούγγρων διπλωματών ότι παρείχαν
την καταδίκη των στοιχείων.
Ότι ήταν να πραγματοποιηθεί ήταν ένα σχολαστικά-εκτελεσμένο σχέδιο ερήμωσης και αποπληθυσμού
της Μικράς Ασίας των Χριστιανών: με άλλα λόγια, ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ.
Γεγονότα
Ο Γερμανός πρεσβευτής Wangenheim αναφέρει στο γερμανό καγκελάριο von Bulow, στις 24 Ιουλίου, 1909.
“Οι Τούρκοι έχουν αποφασίσει για έναν πόλεμο της εξολόθρευσης ενάντια στα χριστιανικά θέματά τους.”
Father U. Lepsius, γερμανικό περιοδικό clergyman, 31 Ιουλίου, 1915
“Οι αντι-ελληνικές και αντι-αρμενικές διώξεις είναι δύο φάσεις ενός προγράμματος.
Η εξολόθρευση του χριστιανικού στοιχείου από την Τουρκία.”
Ο Kuchhoff, γερμανός πρόξενος στην Αμμισό σε μια αποστολή στο Βερολίνο, 16 Ιουλίου, 1916.
“…ολόκληρος ο ελληνικός πληθυσμός της Σινώπης και της παράκτιας περιοχής του νομού έχει εξοριστεί.
Η εξορία και η εξολόθρευση για τον Τούρκο είναι ίδια,
γιατί όποιοι δεν δολοφονούνται, θα πεθάνουν από την πείνα ή την ασθένεια.”
Στις 26 Νοεμβρίου 1916, ο μπέης Rafet είπε:
”Πρέπει να τελειώσουμε με τους Έλληνες όπως κάναμε με τους Αρμένιους.”
Στις 28 Νοεμβρίου 1916, ο μπέης Rafet είπε:
”Σήμερα, έστειλα τις ομάδες στο εσωτερικό για να σκοτώσω κάθε τι Ελληνικό.”
Ο Kwiatkowski, αυστροούγγρος πρόξενος στην Αμισσό στον Baron von Burian, υπουργό εξωτερικών της
αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας, στις 30 Νοεμβρίου 1916.
“Φοβάμαι για την αποβολή ολόκληρου του Ελληνικού πληθυσμού και μια επανάληψη αυτό που εμφανίστηκε πέρυσι.” (αναφερόμενος στην αρμενική γενοκτονία)
O Γερμανός πρεσβευτής Kuhlman στο Γερμανό καγκελάριο Hollweg, στις 13 Δεκεμβρίου, 1916.
Οι Πρόξενοι Σαμψούντας Bergfeld και Schede στην μου αναφέρουν στην έκθεσή τουςστην Κερασούντα για τη μετατόπιση του τοπικού πληθυσμού και των δολοφονιών.
“Οι φυλακισμένοι δεν κρατιούνται. Τα χωριά αποτεφρώνονται.
Είναι Ελληνικές οικογένειες προσφύγων που αποτελούνται συνήθως από καραβάνια γυναικών και παιδιών από τις ακτές της Σεβάστειας. Η ανάγκη είναι μεγάλη.”
Ο κ. Pallavicini, πρεσβευτής της Αυστροουγγαρίας στην Τουρκία που επόπτευε τα χωριά στην περιοχή της Αμισσού που καίγονταν αναφέρει ότι οι κάτοικοί τους είτε
βιάστηκαν, είτε δολοφονήθηκαν είτε εξορίστηκαν.
Αναφέρει επίσης ότι
“Η κατάσταση για μετατόπιση του πληθυσμού είναι απελπιστική. Ο θάνατος, τους αναμένει όλους. Μίλησα στο μεγάλο επόπτη και του είπα
ότι θα ήταν λυπηρό εάν η δίωξη του Ελληνικού στοιχείου πήρε το ίδιο μέγεθος και τη διάσταση με την αρμενική δίωξη.
Το μεγάλο επόπτη που υπόσχονταν ότι θα επηρέαζε τον μπέη Talaat και τον πασάEnver.”
Αυστροούγγρος πρεσβευτής Pallavicini στη Βιέννη, 20 Ιανουαρίου 1917.
“Ο χρόνος είναι πλησίον για την Τουρκία που τελειώνει με τους Έλληνες δεδομένου ότι ήμασταν με τις Αρμενίους το 1915.”
Ο Μπέης Talaat -όπως αναφέρει ένας αυστροούγγρος πράκτορας- στις 31 Ιανουαρίου 1917
“… οι ενδείξεις είναι ότι οι Τούρκοι προγραμματίζουν να αποβάλουν το Ελληνικό στοιχείο ως εχθρούς του κράτους, όπως έκαναν νωρίτερα με τις Αρμενίους.
Η στρατηγική που εφαρμόζεται από τους Τούρκους είναι αυτή της μετατόπισης των ανθρώπων στο εσωτερικό, χωρίς λήψη μέτρων για την επιβίωσή τους και με την έκθεση
τους στο θάνατο, την πείνα και την ασθένεια.
Τα εγκαταλειμμένα σπίτια λεηλατούνται κι έπειτα καίγονται ή καταστρέφονται. Οτιδήποτε έγινε στους Αρμενίους επαναλαμβάνεται με τους Έλληνες.”
Η Γενοκτονία
Καγκελάριος Hollweg της Γερμανίας, 9 Φεβρουαρίου, 1917.
“Κατά συνέπεια, από το επίσημο κυβερνητικό διάταγμα, ήταν 353.000 Πόντιοι Έλληνες που
εθανατώθησαν.
Άλλοι 500.000 που εξορίστηκαν (60% σε Ελλάδα, 40% στη Σοβιετική Ένωση).
Τα χριστιανικά έθνη του κόσμου ήταν μάρτυρες σε αυτό το έγκλημα ενάντια στην
ανθρωπότητα, αλλά για λόγους πολιτικής ευκολίας και οικονομικού συμφέροντος, σιώπησαν
οι εγκληματίες.
Οι Τούρκοι Οθωμανοί και Κεμαλιστές αρνήθηκαν τους Έλληνες του Πόντου, της Καππαδοκίας, της Ιωνίας και της ανατολικής Θράκης.
Οι Τούρκοι Κεμαλιστές σκέφτηκαν ότι είχαν απελευθερωθεί απ’ όλους τους Έλληνες της Μικράς Ασίας.
Η Αναγέννηση
Για δεκαετίες, θεωρήθηκε ότι ο Ελληνισμός είχε πεθάνει στη Μικρά Ασία.
Η αλήθεια είναι ότι ο ανατολικός Ελληνισμός ΖΕΙ !.
Ο Πόντος ΖΕΙ !
Η Ποντιακή Ελληνική διάλεκτος συνεχίζει να μιλιέται στον Πόντο ακόμα και από τους μουσουλμάνους κατοίκους της περιοχής.
Η Ελληνική επίσης συνεχίζει να μιλιέται στην περιοχή Αϊβαλί (Κυδωνιές.)
Οι προσκυνητές συρρέουν τακτικά στο μοναστήρι Παναγία Σουμελά και περιλαμβάνουν πολλούς επώνυμους μουσουλμάνους κατοίκους του Πόντου.
Συναντούν τους προσκυνητές από Ελλάδα, Αυστραλία και απ’ όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
Συζητούν στην Ποντιακή Ελληνική διάλεκτο, χορεύουν λαϊκούς χορούς στους ήχους των ίδιων μουσικών οργάνων, λατρεύουν στο ίδιο Ιερό ψαλτήριο, στην καρδιά των
καταστροφών του μοναστηριού.
Στις 20 Ιουλίου, κάθε έτος, χιλιάδες μουσουλμάνοι Πόντιοι συρρέουν στην κοιλάδαTouyia για να γιορτάσουν την ημέρα γιορτής του προφήτη Ηλία.
Ο Ποντιακός Ελληνισμός αναπτύσσεται σήμερα σε όλο τον κόσμο και επιζεί στον τόπο του: τον ΠΟΝΤΟ.
Posted by ΔΗΜΗΤΡΗΣ in 07:26:29 | Permalink | Comments Off
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου