Το Debtocracy σίγουρα το είδε πολύς κόσμος, και προφανώς έγινε και αντικείμενο συζήτησης. Για όσους δεν το έχουν δει, υπάρχει και κομμάτι της αριστεράς που το κατακρίνει, ιδίως το ΚΚΕ, αλλά και όχι μόνο.
Βέβαια, είναι γενικά σωστό και απαραίτητο να γίνεται κριτική, και μιλώντας συγκεκριμένα για την περίπτωση του Debtocracy, υπάρχουν πολλά σημεία που θα πρέπει να γίνει κριτική.
Και εγώ άλλωστε έκανε μια -μάλλον light- κριτική σε ορισμένα σημεία. Και στην πραγματικότητα, η σφοδρή κριτική των κουκουέδων (οι οποίοι έχουν μουρλαθεί να το κριτικάρουν) ότι το ντοκιμαντέρ δε τα βάζει με τον πυρήνα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, αλλά προτιμά να επικεντρωθεί σε δευτερεύοντα ζητήματα, είναι σωστή, την αλήθεια λένε....
Το ντοκιμαντέρ αδυνατεί να κατανοήσει το ότι το κυνήγι του προσωπικού κέρδους έχει οδηγήσει όλους τους κεφαλαιοκράτες στην Ασία, με τη Δύση να παρακμάζει, ενώ δε δείχνει και το πώς ανέβηκαν οι τραπεζίτες ως "υποκαταστάτες" της απαιτούμενης ρευστότητας, μιας και οι βιομήχανοι έφυγαν (και φεύγουν) από τη δύση, κτλ, κτλ, κτλ.
Από την άλλη όμως, το ντοκιμαντέρ μιλά απλά και κατανοητά για έννοιες όπως πχ το απεχθές χρέος, που είναι προωθητικές, και θα πρέπει να τις αξιοποιούμε.
Αυτό αποκαλύπτει και ένα γενικότερο πρόβλημα σκέψης μιας μεγάλης μερίδας της αριστεράς, και ειδικά του ΚΚΕ: Επιτίθονται με λύσσα στο ντοκιμαντέρ, την ίδια ώρα μάλιστα που πχ δε βγάζουν άχνα για το εξευτελιστικό πρόγραμμα του 902, του τηλεοπτικού σταθμού του κόμματος τους (και ας μην κοροϊδευόμαστε, όσοι έχουν μια σταλιά μυαλό στο ΚΚΕ, και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, το καταλαβαίνουν ότι είναι ξεφτίλα να εκπέμπουν αυτό το πρόγραμμα).
Αυτό φανερώνει την παντελή ανικανότητα-απροθυμία να αξιοποιήσουν ανθρώπους, οργανώσεις και απόψεις που δεν ανήκουν σε αυτούς, αλλά έχουν κάτι θετικό να πουν. Η κριτική που πράγματι θα πρέπει να γίνεται, πρέπει να έχει σκοπό όχι την ισοπεδωτική εξύβριση όλων των άλλων, αλλά την αξιοποίηση των όποιων αληθειών λένε, σε συνδυασμό με την αποκάλυψη του ψέματος/λάθους/πλάνης, κτλ.
Είχα σκοπό να γράψω περισσότερα για τη στάση αυτή της αριστεράς, ειδικά του ΚΚΕ, αλλά δεν προλάβαινα (άλλωστε, είναι τόσες πολλές οι εξελίξεις που απλά δεν προλαβαίνεις τα πάντα - και τώρα που μιλάμε έχω κάμποσα άρθρα που αξίζουν, για ένα σωρό θέματα, αλλά μερικά θα ήθελα να τα μεταφράσω, μερικά άλλα πρέπει να συνδυαστούν ώστε να δίνουν μια πιο πλήρη εικόνα, κτλ, κτλ, κτλ - μάλιστα σκέφτομαι να αρχίσω να βγαίνω στο youtube, όπου μπορείς να πεις περισσότερα σε λιγότερο χρόνο. Τέλος πάντων).
Ευτυχώς βρήκα αυτό εδώ το ΦΟΒΕΡΟ άρθρο, με την "κεντρική ιδέα" του οποίου συμφωνώ 100%, και θεωρώ ότι θα πρέπει να διαβαστεί απ' όλους, διότι εκφράζει μάλλον την άποψη πολλών στην κοινωνία, που ψάχνονται, αλλά δε βλέπουν φως από την σημερινή αριστερά:
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΞ'ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ....
Βέβαια, είναι γενικά σωστό και απαραίτητο να γίνεται κριτική, και μιλώντας συγκεκριμένα για την περίπτωση του Debtocracy, υπάρχουν πολλά σημεία που θα πρέπει να γίνει κριτική.
Και εγώ άλλωστε έκανε μια -μάλλον light- κριτική σε ορισμένα σημεία. Και στην πραγματικότητα, η σφοδρή κριτική των κουκουέδων (οι οποίοι έχουν μουρλαθεί να το κριτικάρουν) ότι το ντοκιμαντέρ δε τα βάζει με τον πυρήνα του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής, αλλά προτιμά να επικεντρωθεί σε δευτερεύοντα ζητήματα, είναι σωστή, την αλήθεια λένε....
Το ντοκιμαντέρ αδυνατεί να κατανοήσει το ότι το κυνήγι του προσωπικού κέρδους έχει οδηγήσει όλους τους κεφαλαιοκράτες στην Ασία, με τη Δύση να παρακμάζει, ενώ δε δείχνει και το πώς ανέβηκαν οι τραπεζίτες ως "υποκαταστάτες" της απαιτούμενης ρευστότητας, μιας και οι βιομήχανοι έφυγαν (και φεύγουν) από τη δύση, κτλ, κτλ, κτλ.
Από την άλλη όμως, το ντοκιμαντέρ μιλά απλά και κατανοητά για έννοιες όπως πχ το απεχθές χρέος, που είναι προωθητικές, και θα πρέπει να τις αξιοποιούμε.
Αυτό αποκαλύπτει και ένα γενικότερο πρόβλημα σκέψης μιας μεγάλης μερίδας της αριστεράς, και ειδικά του ΚΚΕ: Επιτίθονται με λύσσα στο ντοκιμαντέρ, την ίδια ώρα μάλιστα που πχ δε βγάζουν άχνα για το εξευτελιστικό πρόγραμμα του 902, του τηλεοπτικού σταθμού του κόμματος τους (και ας μην κοροϊδευόμαστε, όσοι έχουν μια σταλιά μυαλό στο ΚΚΕ, και υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι, το καταλαβαίνουν ότι είναι ξεφτίλα να εκπέμπουν αυτό το πρόγραμμα).
Αυτό φανερώνει την παντελή ανικανότητα-απροθυμία να αξιοποιήσουν ανθρώπους, οργανώσεις και απόψεις που δεν ανήκουν σε αυτούς, αλλά έχουν κάτι θετικό να πουν. Η κριτική που πράγματι θα πρέπει να γίνεται, πρέπει να έχει σκοπό όχι την ισοπεδωτική εξύβριση όλων των άλλων, αλλά την αξιοποίηση των όποιων αληθειών λένε, σε συνδυασμό με την αποκάλυψη του ψέματος/λάθους/πλάνης, κτλ.
Είχα σκοπό να γράψω περισσότερα για τη στάση αυτή της αριστεράς, ειδικά του ΚΚΕ, αλλά δεν προλάβαινα (άλλωστε, είναι τόσες πολλές οι εξελίξεις που απλά δεν προλαβαίνεις τα πάντα - και τώρα που μιλάμε έχω κάμποσα άρθρα που αξίζουν, για ένα σωρό θέματα, αλλά μερικά θα ήθελα να τα μεταφράσω, μερικά άλλα πρέπει να συνδυαστούν ώστε να δίνουν μια πιο πλήρη εικόνα, κτλ, κτλ, κτλ - μάλιστα σκέφτομαι να αρχίσω να βγαίνω στο youtube, όπου μπορείς να πεις περισσότερα σε λιγότερο χρόνο. Τέλος πάντων).
Ευτυχώς βρήκα αυτό εδώ το ΦΟΒΕΡΟ άρθρο, με την "κεντρική ιδέα" του οποίου συμφωνώ 100%, και θεωρώ ότι θα πρέπει να διαβαστεί απ' όλους, διότι εκφράζει μάλλον την άποψη πολλών στην κοινωνία, που ψάχνονται, αλλά δε βλέπουν φως από την σημερινή αριστερά:
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ ΧΡΕΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΞ'ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ....
 | Είχα ετοιμάσει ένα κείμενο για να περιγράψω τις σκέψεις μου πάνω στο ντοκιμαντέρ. Όμως έκανα το κακό και διάβασα διάφορες κριτικές πριν και όχι μόνο, όταν το είδα και μίλησα με φίλους παραδοσιακούς αριστερούς και είπα πως μου άρεσε με κοίταξαν λες και ήμουν τσιράκι της Γκόλντμαν Σακς κι αυτό με βάζει σε άλλο δρόμο. Με τσιγκλάει να κάνω κάτι πιο κακό. Κριτική στις κριτικές. Πολύ σύντομα λοιπόν θα πω πως το ντοκιμαντέρ μου άρεσε. Ήταν απλό κατανοητό για τον απλό κόσμο και για τους νέους. Ήταν ένα ντοκιμαντέρ που εστίαζε ακριβώς πάνω σε αυτό που ήθελε να οδηγήσει. Την έννοια του απεχθούς χρέους. Και η κατάληξη να προτείνει να γίνει κάτι τέτοιο και στην Ελλάδα. Μια επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους. Κατά την άποψη των δημιουργών του υποθέτω πως αυτός ήταν ο στόχος. Ναι, η σύγκριση με τον Ισημερινό δεν μπορεί να γίνει. Ηταν όμως σύγκριση οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών δεδομένων ή απλά οι δημιουργοί ήθελαν να δείξουν πως οι λαοί δεν χωρίζονται σε μικρούς και μεγάλους αλλά σε εκείνους που έχουν τα κότσια να παλέψουν και σε εκείνους που δεν τα έχουν? Κατανοητό μέχρι εδώ? Όταν βλέπω λοιπόν ένα ντοκιμαντέρ εστιάζω τη σκέψη μου σε αυτό που οι δημιουργοί του θέλουν να πετύχουν. Αν στο βάθος του μυαλού μου ευχόμουν ο σκοπός τους να ήταν η ανάλυση σε εικόνες και ρεπορτάζ όλης της ιστορίας του καπιταλισμού, η γέννηση του η ανάπτυξή του, να φέρουν σε αντιπαράθεση το κεφάλαιο του Μαρξ, τη ρωσική επανάσταση, τα κομουνιστικά κινήματα και την ιστορία τους, την ιστορία του ιμπεριαλισμού στην ανθρωπότητα, τις βαθύτερες φιλοσοφικές, οικονομικές και κοινωνικές έννοιες της πορείας του καπιταλιστικού συστήματος και να εκθέσουν στο τέλος σαν λύση την επανάσταση του προλεταριάτου και να τραγουδήσουν όλοι μαζί το εμπρός της γης οι κολασμένοι μάλλον τη πάτησα. Πολύ ωραίες οι αναλύσεις των σίγουρα πολυσπουδαγμένων στην ταξική πάλη των λαών και το απεχθές πρόσωπο του καπιταλισμού, αλλά μήπως στη τελική επειδή έχουμε φτάσει στο αμήν να προτείνετε στο Περισσό να κάνει επί τέλους ένα ντοκιμαντέρ και μάλιστα όχι ένα αλλά ολόκληρη σειρά (χρήματα υπάρχουν) και να κατέβει επί τέλους στο απλοϊκό επίπεδο υμών όλων των φτωχών και πολιτικά αμόρφωτων μήπως και μπορέσει και κάνει μια ελάχιστη επαφή μαζί μας? Συγνώμη που μιλάω έτσι, αλλά για ένα ιστορικό κόμμα που κρατάει τα κλειδιά της μιας και μοναδικής λύσης όπως αυτό ισχυρίζεται, ίσως έφτασε ο καιρός να σταματήσει να ασχολείται αποκλειστικά με το μα παριστάνει τον κριτικό απέναντι σε κάθε νέα σκέψη, κάθε νέα κίνηση, κάθε νέα οπτική, κάθε προσπάθεια μικρή, μεγάλη ασήμαντη ή σημαντική και να αναλογιστεί τις κριτικές που δέχεται το ίδιο από χιλιάδες άστεγους αριστερούς τους οποίους πολύ απλά ονομάζει άσχετους, ημιμαθείς , παρανοημένους στη καλύτερη των περιπτώσεων ή προβοκάτορες και προδότες του εργατικού κινήματος στη χειρότερη. Έχουμε κουραστεί ειλικρινά από αυτό το παιχνίδι και τη συνεχή απαξίωση σε ότι δεν είστε εσείς. Θα έπρεπε να σας προβληματίζει πρώτον γιατί ο πολύς κόσμος που θα δει ένα τέτοιο ντοκιμαντέρ θα νοιώσει κάτι το οικείο, το προσιτό στη δική του σκέψη και δεύτερον γιατί εσείς δεν έχετε μπει στο κόπο να κάνετε κάτι ουσιώδες αποτινάζοντας από πάνω σας επί τέλους τη πληγή πως ότι είναι "πιασάρικο" για το πολύ κόσμο είναι ή προβοκατόρικο ή ευτελές. Οι ηγέτες που άφησαν εποχή, που κατόρθωσαν να οδηγήσουν τις μάζες που οδήγησαν τους απλούς ανθρώπους να παλέψουν ηρωικά για τα δικαιώματά τους όπως όλοι γνωρίζουμε ούτε σε κάποιο κοινοβούλιο ήταν κρυμμένοι πίσω από τα γυαλάκια τους κι ένα πάκο χαρτιά να παπαγαλίζουν, ούτε μίλαγαν με ξύλινο, ψυχρό και απαξιωτικό τρόπο στους ανθρώπους σαν να τους επιπλήττουν μόνιμα για την ανοησία τους. Και το σπουδαιότερο είχαν ιδιαίτερο ένστικτο ώστε να αφουγκράζονται τι ακριβώς επιθυμούσαν οι καταπιεσμένοι εκείνη τη χρονική στιγμή, είχαν το χάρισμα να πλησιάζουν τους ανθρώπους, τα προβλήματά τους και τις επιθυμίες τους γιατί τους άκουγαν και τους ένοιωθαν μέσα στη ψυχή τους. Μια μερίδα ανθρώπων σκέφτηκε να δημιουργήσει μια επιτροπή λογιστικού ελέγχου για να βρει το "απεχθές χρέος" . Μια άλλη ομάδα σκέφθηκε να δημιουργήσει τη ΣΠΙΘΑ. Κάποιοι άλλοι σκέφτονται πως το καλύτερο είναι να βάλουμε φωτιά και να τα κάνουμε όλα μπουρδέλο και κάποιοι άλλοι βλέπουν στον ορίζοντα πως η λύση είναι να φέρουμε ένα Παπαδόπουλο πάλι στην εξουσία. Τι έχετε λοιπόν να αντιπαραθέσετε απλά και κατανοητά να το πείτε, με στόχους εφικτούς, και με τρόπο που να αποδεικνύετε την επαναστατικότητά σας και την ικανότητά σας να ξεσηκώσετε τις μάζες από το λήθαργο και όχι να τις περιφέρετε στις πλατείες σαν τη πομπή του Επιτάφιου.Ποιός είναι ο μηχανισμός που θα επιτρέψει να κατανοήσετε τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, τις τεχνικές που ταιριάζουν με το σήμερα. Οι θεωρητικοί που έγραψαν ότι υποστηρίζετε αν υπήρχαν σήμερα σίγουρα θα είχαν "κάνει μεταποιήσεις" στο κοστούμι τους έχοντας πλέον τη πείρα των εποχών που ακολούθησαν και τη πορεία που ακολούθησε από τη μία το καπιταλιστικό σύστημα και από την άλλη το εργατικό κίνημα. Το χειρότερο από όλα που δεν μπορείτε να κατανοήσετε είναι πως οι φωνές που φωνάζουν δεν είναι εχθροί, γιατί πολύ απλά αν ήταν εχθροί θα έτριβαν τα χέρια ικανοποιημένοι με την απαράδεκτη στάση σας που απωθεί και παγώνει την όποια γοητεία θα μπορούσατε να ασκήσετε στις μάζες, και θα φώναζαν δυνατά συνεχίστε έτσι παιδιά μια χαρά τα πάτε. Και για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα όχι δεν ειμαι συριζαία ούτε τίποτα άλλο παρεμφερές και δεν νοιώθω καμμιά απολύτως υποχρέωση να απολογηθώ σε κανέναν ζητώντας συγνώμη και νοιώθωντας τύψεις γιατί αν θεωρούσα πως το οποιοδήποτε κόμμα έχει το απυρόβλητο και είναι ιερό και ανέγγιχτο θα προτιμούσα να γίνω ταλιμπάν κάποιας θρησκείας υπολογίζοντας πως ο Γενικός Γραμματέας μπορεί να ήταν και ο δημιουργός του Σύμπαντος!!!! ΥΣ (Και αυτό είναι το πιο τραγικό κατά την αποψή μου) Εχετε αντιληφθεί πως ο περισσότερος κόσμος σήμερα, αμφιβάλλει ακόμα και για το να έχετε λόγο ύπαρξης? Το λέω ωμά, ψυχρά και με απόλυτη συνείδηση αυτού που λέω. Και η απάντηση πρέπει να είναι μια και ξεκάθαρη. Να απαντήσετε ευθέως και με επιχειρήματα ΠΟΙΟΣ είναι ο λόγος ύπαρξή σας και ο ΣΤΟΧΟΣ σας στους άγριους καιρούς που έρχονται. Και το σημαντικότερο όλων ΓΙΑΤΙ ο περισσότερος κόσμος ενώ ζει το πιο σκληρό πρόσωπο του καπιταλισμού δεν βλέπει σε εσάς τη λύση. (Και ναι υβριστικά σχόλια γίνονται δεκτά. Κανένα πρόβλημα) ΠΗΓΗ tsak-giorgis |
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου