ΑΠΟ ΤΗ Μ.Ε.Δε θα μπορούσε κανείς να κατηγορήσει το Γιώργο Καρατζαφέρη για χαζό. Αντιθέτως, έχω παρακολουθήσει ομιλίες του κι έχει πολύ γερό και καθαρό μυαλό, ανακαλεί εύκολα στην μνήμη του γεγονότα, έχει άριστη συνδυαστική ικανότητα και ιστορική γνώση κι έτσι είναι σε θέση να εντυπωσιάζει τους ακροατές του. Για το λόγο αυτό όμως δεν μπορεί και κανείς να τον απαλλάξει με το άλλοθι της ηλιθιότητας, το οποίον έχουμε κατά κόρον χρησιμοποιήσει για το Υοργκάκη.....
Ωστόσο με την ιστορία του μνημονίου η στρατηγική του δεν του βγήκε. Η βεβαιότητα της αποτυχίας του μνημονίου, που θα οδηγούσε στην αναγκαιότητα κυβέρνησης εθνικής ενότητας, με συμμετέχοντες τον ίδιο και την ψηλή κόρη, κατέληξε μπούμερανγκ, λόγω της ολοφάνερης αδυναμίας της εν λόγω κόρης να προσελκύσει έστω έναν αξιοπρεπή αριθμό οπαδών. Και πώς ήταν δυνατόν να το πετύχει αυτό, αφού λίγους μήνες πριν την απέρριψαν οι ψηφοφόροι του κόμματός της και δεν είχε καμία άλλη αξιόλογη δεξαμενή! Πού ήλπιζε; Στους Κρητικούς και τους Μπουταρικούς;
Έτσι ήλθαν πάντως τα πράγματα και ο Γιώργος Καρατζαφέρης έχασε το παιχνίδι. Η επαλήθευση και των πιο απαισιόδοξων προβλέψεων για τις συνέπειες του μνημονίου και τις προς εφαρμογήν του συμφωνίες, κατατάσσουν μέρα με τη μέρα τον αρχηγό του ΛΑΟΣ στις συνειδήσεις των Ελλήνων, στην ίδια κατηγορία με το Υοργκάκη, ήτοι του προδότη, και μάλιστα, ακόμη χειρότερα, όχι του ηλίθιου, αλλά του πονηρού προδότη.
Και τώρα η τελευταία πράξη του δράματος. Η νέα συμφωνία, μετά από την εμπνευσμένη πρόταση της ψηλής κόρης, ίσως έλθει στη Βουλή για ψήφιση με αυξημένη πλειοψηφία. Τι θα κάνει λοιπόν ο Καρατζαφέρης;
Πλέον δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δε γνωρίζει τι εστί βερίκοκο. Έχει ήδη παραδεχθεί ό τι τα μέτρα του μνημονίου δεν αποδίδουν, αλλά μας οδηγούν σε αδιέξοδο. Τώρα πλέον έχουν αποκαλυφθεί οι προδοτικές συμφωνίες του Παπακωνσταντίνου με την Τρόικα για την εξασφάλιση των δανείων, με τα οποία ο Άδωνις επαίρεται ότι εξασφάλισε το ψωμί μας. Ναι, εξασφάλισε το ψωμί μας για λίγα χρόνια, για να μας στερήσει στο μέλλον και ψωμί και νερό και αξιοπρέπεια και ελπίδα. Και ακόμη έχουν γίνει γνωστές οι απόψεις όλων των συνταγματολόγων που υποστηρίζουν ότι το μνημόνιο και οι δανειακές συμβάσεις, για να είναι ισχυρά, πρέπει να επικυρωθούν με 180 ψήφους.
Τι θα κάνει λοιπόν τώρα ο Καρατζαφέρης; Θα ψηφίσει τη νέα συμφωνία, που με τη βοήθεια και των τσιρακίων της ψηλής κόρης ίσως και να πετύχει την αυξημένη πλειοψηφία; Ή θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα απορρίψει τα δόλια σχέδια των νεοταξιτών;
Πραγματικά, δεν ξέρω για ποια λογική αιτία θα επέλεγε το πρώτο. Οι υποστηρικτές του μνημονίου ήδη απαξιώνονται στη συνείδηση του λαού και τα επόμενα χρόνια θα αναζητούνται για τις λαιμητόμους. Η ψηλή κόρη είναι ολοφάνερο ότι ποτέ δε θα απολαύσει της ευγενούς προτίμησης πέντε νοματαίων σε αυτήν την χώρα, πέραν των στενών ορίων της Κρήτης και του οινοποιού. Άρα η πιθανότητα να ανέβη στο πολυπόθητο άρμα της εξουσίας με τους συμμάχους αυτούς, δεν υφίσταται πλέον.
Η επιδιωκόμενη συμμαχία με τη ΝΔ πάλι, όσο και αν προς το παρόν αποτελεί ένα αίτημα υποκριτικό, αφού δεν είναι δυνατόν να επιδιώκεις συνεργασία με όποιον κατηγορείς εναντίον εκείνου που παινεύεις, θα είναι στο μέλλον ο μόνος τρόπος αξιοπρεπούς παρουσίας στην πολιτική σκηνή. Αυτό όμως για να συμβεί πρέπει να ξανακερδίσει την εκτίμηση ικανού αριθμού νεοδημοκρατών. Πρέπει να των ξανανιώσουν ως δικό τους παιδί, πλανημένο και μετανοημένο. Και ο μόνος τρόπος να το καταφέρει είναι να αλλάξει στάση και να σταθεί απέναντι στις δυνάμεις του μνημονίου. Δεν είναι δύσκολο. Απλά θα επικαλεστεί ότι το ΠΑΣΟΚ αποδείχθηκε αναξιόπιστο και δεν το εμπιστεύεται για να εφαρμόσει άλλα μνημόνια.
Αν πάλι φοβάται ότι θα χρεωθεί τα δεινά μίας πιθανής χρεωκοπίας, που θα ακολουθήσει την απόρριψη της συμφωνίας, κάτι που ο Σαμαράς έχει τουλάχιστον τα κότσια να ρισκάρει, ας σκεφτεί ότι αν δηλώσει ρητώς, ευθαρσώς και εγκαίρως ότι θα καταψηφίσει το μνημόνιο, ο Παπανδρέου δε θα τολμήσει να το φέρει στη Βουλή με181 ψήφους. Θα το περάσει με 151 κι έτσι θα έχουμε άλλη μία αντισυνταγματική συμφωνία να ξεπετάξουμε όταν έλθει η ώρα. Στην αντίθετη περίπτωση πάλι, θα πάθουμε ότι η Ισλανδία και η Ουγγαρία, δηλαδή θα σωθούμε.
Στη δική μου συνείδηση, ο Γιώργος Καρατζαφέρης είναι προδότης της πατρίδας, όπως και όλοι όσοι ψήφισαν το μνημόνιο. Αλλά αν αποφασίσει να το καταψηφίσει τώρα, όποια κι αν είναι τα κίνητρά του, λόγο κακό δε θα ξαναπώ, θα καταπίνω μαζί με το σάλιο μου όλο μου το δηλητήριο, κι ας ψοφήσω από δαύτο. Όχι ότι έχει κάποια σημασία, αλλά δείχνει μία τάση.
Ωστόσο με την ιστορία του μνημονίου η στρατηγική του δεν του βγήκε. Η βεβαιότητα της αποτυχίας του μνημονίου, που θα οδηγούσε στην αναγκαιότητα κυβέρνησης εθνικής ενότητας, με συμμετέχοντες τον ίδιο και την ψηλή κόρη, κατέληξε μπούμερανγκ, λόγω της ολοφάνερης αδυναμίας της εν λόγω κόρης να προσελκύσει έστω έναν αξιοπρεπή αριθμό οπαδών. Και πώς ήταν δυνατόν να το πετύχει αυτό, αφού λίγους μήνες πριν την απέρριψαν οι ψηφοφόροι του κόμματός της και δεν είχε καμία άλλη αξιόλογη δεξαμενή! Πού ήλπιζε; Στους Κρητικούς και τους Μπουταρικούς;
Έτσι ήλθαν πάντως τα πράγματα και ο Γιώργος Καρατζαφέρης έχασε το παιχνίδι. Η επαλήθευση και των πιο απαισιόδοξων προβλέψεων για τις συνέπειες του μνημονίου και τις προς εφαρμογήν του συμφωνίες, κατατάσσουν μέρα με τη μέρα τον αρχηγό του ΛΑΟΣ στις συνειδήσεις των Ελλήνων, στην ίδια κατηγορία με το Υοργκάκη, ήτοι του προδότη, και μάλιστα, ακόμη χειρότερα, όχι του ηλίθιου, αλλά του πονηρού προδότη.
Και τώρα η τελευταία πράξη του δράματος. Η νέα συμφωνία, μετά από την εμπνευσμένη πρόταση της ψηλής κόρης, ίσως έλθει στη Βουλή για ψήφιση με αυξημένη πλειοψηφία. Τι θα κάνει λοιπόν ο Καρατζαφέρης;
Πλέον δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι δε γνωρίζει τι εστί βερίκοκο. Έχει ήδη παραδεχθεί ό τι τα μέτρα του μνημονίου δεν αποδίδουν, αλλά μας οδηγούν σε αδιέξοδο. Τώρα πλέον έχουν αποκαλυφθεί οι προδοτικές συμφωνίες του Παπακωνσταντίνου με την Τρόικα για την εξασφάλιση των δανείων, με τα οποία ο Άδωνις επαίρεται ότι εξασφάλισε το ψωμί μας. Ναι, εξασφάλισε το ψωμί μας για λίγα χρόνια, για να μας στερήσει στο μέλλον και ψωμί και νερό και αξιοπρέπεια και ελπίδα. Και ακόμη έχουν γίνει γνωστές οι απόψεις όλων των συνταγματολόγων που υποστηρίζουν ότι το μνημόνιο και οι δανειακές συμβάσεις, για να είναι ισχυρά, πρέπει να επικυρωθούν με 180 ψήφους.
Τι θα κάνει λοιπόν τώρα ο Καρατζαφέρης; Θα ψηφίσει τη νέα συμφωνία, που με τη βοήθεια και των τσιρακίων της ψηλής κόρης ίσως και να πετύχει την αυξημένη πλειοψηφία; Ή θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα απορρίψει τα δόλια σχέδια των νεοταξιτών;
Πραγματικά, δεν ξέρω για ποια λογική αιτία θα επέλεγε το πρώτο. Οι υποστηρικτές του μνημονίου ήδη απαξιώνονται στη συνείδηση του λαού και τα επόμενα χρόνια θα αναζητούνται για τις λαιμητόμους. Η ψηλή κόρη είναι ολοφάνερο ότι ποτέ δε θα απολαύσει της ευγενούς προτίμησης πέντε νοματαίων σε αυτήν την χώρα, πέραν των στενών ορίων της Κρήτης και του οινοποιού. Άρα η πιθανότητα να ανέβη στο πολυπόθητο άρμα της εξουσίας με τους συμμάχους αυτούς, δεν υφίσταται πλέον.
Η επιδιωκόμενη συμμαχία με τη ΝΔ πάλι, όσο και αν προς το παρόν αποτελεί ένα αίτημα υποκριτικό, αφού δεν είναι δυνατόν να επιδιώκεις συνεργασία με όποιον κατηγορείς εναντίον εκείνου που παινεύεις, θα είναι στο μέλλον ο μόνος τρόπος αξιοπρεπούς παρουσίας στην πολιτική σκηνή. Αυτό όμως για να συμβεί πρέπει να ξανακερδίσει την εκτίμηση ικανού αριθμού νεοδημοκρατών. Πρέπει να των ξανανιώσουν ως δικό τους παιδί, πλανημένο και μετανοημένο. Και ο μόνος τρόπος να το καταφέρει είναι να αλλάξει στάση και να σταθεί απέναντι στις δυνάμεις του μνημονίου. Δεν είναι δύσκολο. Απλά θα επικαλεστεί ότι το ΠΑΣΟΚ αποδείχθηκε αναξιόπιστο και δεν το εμπιστεύεται για να εφαρμόσει άλλα μνημόνια.
Αν πάλι φοβάται ότι θα χρεωθεί τα δεινά μίας πιθανής χρεωκοπίας, που θα ακολουθήσει την απόρριψη της συμφωνίας, κάτι που ο Σαμαράς έχει τουλάχιστον τα κότσια να ρισκάρει, ας σκεφτεί ότι αν δηλώσει ρητώς, ευθαρσώς και εγκαίρως ότι θα καταψηφίσει το μνημόνιο, ο Παπανδρέου δε θα τολμήσει να το φέρει στη Βουλή με181 ψήφους. Θα το περάσει με 151 κι έτσι θα έχουμε άλλη μία αντισυνταγματική συμφωνία να ξεπετάξουμε όταν έλθει η ώρα. Στην αντίθετη περίπτωση πάλι, θα πάθουμε ότι η Ισλανδία και η Ουγγαρία, δηλαδή θα σωθούμε.
Στη δική μου συνείδηση, ο Γιώργος Καρατζαφέρης είναι προδότης της πατρίδας, όπως και όλοι όσοι ψήφισαν το μνημόνιο. Αλλά αν αποφασίσει να το καταψηφίσει τώρα, όποια κι αν είναι τα κίνητρά του, λόγο κακό δε θα ξαναπώ, θα καταπίνω μαζί με το σάλιο μου όλο μου το δηλητήριο, κι ας ψοφήσω από δαύτο. Όχι ότι έχει κάποια σημασία, αλλά δείχνει μία τάση.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου