Σε συλλέκτες καρτών πρόκειται να μετατραπούν σταδιακά οι φορολογούμενοι, οι οποίοι αρέσκονται στον τζόγο. Μετά τη φορο-κάρτα, η οποία θα αντικαταστήσει τη συλλογή αποδείξεων και η χρήση της θα είναι υποχρεωτική από το 2012, το νομοσχέδιο για τα τυχερά παιχνίδια προβλέπει και μια ακόμα κάρτα για τους τζογαδόρους. Στα σχέδια του υπουργείου οικονομικών είναι η κάρτα αυτή να είναι ατομική και η χρήση της να παρακολουθείται από το κέντρο πληροφορικής, ώστε να διασφαλίζεται ότι ο παίκτης είναι ενήλικος και ότι δεν παίζει για να ξεπλύνει χρήμα. Επίσης, με την κάρτα αυτή, θα μπορεί να θέτει ένα ανώτατο όριο χρημάτων, που θα μπορεί να ξοδεύει ημερησίως, ώστε να μην προκύπτουν οικονομικά προβλήματα και να μην ξοδεύει περισσότερα από τις δυνατότητές του...
Περισσότερες λεπτομέρειες για τον τρόπο χρήσης της δεν έχουν δοθεί. Το μέτρο, όμως, βασίζεται σε μοντέλο άλλων χωρών, όπως σε πολιτείες της Αμερικής, αλλά και στον Καναδά.
Ο τρόπος λειτουργίας της τζογοκάρτας
Την πρώτη φορά, που ο χρήστης θα την περάσει από το ειδικό μηχάνημα (εγκατεστημένο σε κάθε σχετικό σημείο), αυτό θα αναγνωρίσει τα στοιχεία, τα οποία έχουν δηλωθεί, θα τα κωδικοποιήσει και θα δημιουργήσει έναν 20-ψήφιο αριθμό. Αυτός θα είναι και ο αριθμός, που θα αντιστοιχεί στην κάρτα.
Οι στατιστικές δείχνουν ότι είναι πολύ μικρές οι πιθανότητες να βρεθεί το ίδιο άτομο, στην ίδια περιοχή, που να έχει την ίδια ηλικία και άλλα προσωπικά στοιχεία τα οποία να είναι τα ίδια. Έτσι, κάθε κάρτα είναι στην ουσία μοναδική.
Μόλις, λοιπόν, δημιουργηθεί ο 20-ψήφιος αυτός αριθμός, το σύστημα τον αναγνωρίζει αυτόματα κάθε φορά και ο χρήστης θα πρέπει στη συνέχεια να πληκτρολογεί και έναν τετραψήφιο κωδικό αριθμό, που θα έχει επιλέξει ο ίδιος.
Προσοχή! Το εκάστοτε μηχάνημα δεν μπορεί να λειτουργήσει εάν δεν τοποθετηθεί σε αυτό η κάρτα. Αυτό διασφαλίζει και το αξιόπιστο των στοιχείων.
Μέσω αυτής της κάρτας, λοιπόν, δίνεται η δυνατότητα στον παίκτη να γνωρίζει πόσα χρήματα έχει ξοδέψει, να ορίσει το ποσό, που θέλει να παίξει και στο σύστημα να αντλεί πληροφορίες για τη συμπεριφορά του κάθε χρήστη. Το ίδιο μπορεί να γίνει και για όσους παίζουν μέσω του διαδικτύου. Μπορεί η κάρτα αυτή να συνδεθεί με τον Α.Φ.Μ. του παίκτη;
Αν γίνει αυτό – ώστε να διαπιστωθεί αν ο παίκτης «τζογάρει» περισσότερα από τα δηλωθέντα εισοδήματά του -, εκτιμάται ότι θα λειτουργήσει ως αντικίνητρο για πολλούς, καθώς ο πολίτης είναι πάντα δύσπιστος στο γεγονός ότι το κράτος δεν θα χρησιμοποιήσει τα στοιχεία για άλλο σκοπό.
Πέραν αυτού, σε κάποιες χώρες εφαρμόζεται και το εξής μέτρο, που συνεισφέρει στην προστασία των παικτών. Κάθε φορά που ο παίκτης κερδίζει, το κράτος δεσμεύει ένα μικρό ποσοστό από τα κέρδη αυτά και τα καταθέτει σε έναν ειδικό λογαριασμό. Με αυτό τον τρόπο δημιουργείται ένα είδος προσωπικού τζακ-ποτ για τον καθένα και ο παίκτης έχει κίνητρο να μην πετάξει την κάρτα του. Να θυμίσουμε ότι ένας από τους λόγους, για τους οποίους οι παίκτες παίζουν συνεχώς, είναι για να πετύχουν τζακ-ποτ. Ξοδεύουν λοιπόν όλο και περισσότερα χρήματα και δεν φεύγουν από το μηχάνημα, γιατί φοβούνται μήπως ο επόμενος παίκτης κερδίσει το τζακ-ποτ. Έτσι, συνεχίζουν να ξοδεύουν χρήματα. Με τη μέθοδο, όμως, αυτή, ο παίκτης παίρνει στην ουσία το τζακ-ποτ μαζί του, σπίτι του. Έτσι δεν έχει να ανησυχεί για το εάν δεν θα κερδίσει τα χρήματα που επιδιώκει, και με αυτό τον τρόπο δεν ξοδεύει πολύ περισσότερα, αφού το ποσό του κρατικού λογαριασμού μοιράζεται ανά τακτά διαστήματα σε έναν ή δύο παίκτες. Πώς, όμως, θα μπορεί η κάρτα να εντοπίσει περιπτώσεις ξεπλύματος χρήματος;
Ας δούμε ποια μέθοδο χρησιμοποιούν σήμερα όσοι επιχειρούν αυτό. Τοποθετούν, για παράδειγμα, 100 ΕΥΡΩ σε ένα μηχάνημα, παίζουν το ένα και στη συνέχεια ζητούν την εκταμίευση των 99, τα οποία και να εισπράττουν. Με την κάρτα λοιπόν, θα υπάρχει δυνατότητα να εντοπιστεί αυτός, ο οποίος κάνει αυτό το πράγμα κατ' εξακολούθηση, όχι μόνο σε ένα, αλλά σε περισσότερα μηχανήματα. Δεν χρειάζεται, δηλαδή, καμία σύνδεση με τον Α.Φ.Μ. του παίκτη.
lalipouli.blogspot.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου