Ένας «ορκισμένος μαρξιστής», ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κώστας Λαπαβίτσας, από τα «πιο σημαντικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ», «απαιτεί κούρεμα του ελληνικού χρέους, ή έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη.
Μιλώντας στη γερμανική εφημερίδα Bild, αυτήν την οποία ο κ. Βαρουφάκης χαρακτήρισε ως «φυλλάδα που δεν υπάρχει λόγος να ασχολείται κανείς μαζί της», ο κ. Λαπαβίτσας κάνει λόγο για....
«ομαλή» αποχώρηση της Ελλάδας από την Ευρωζώνη, έτσι ώστε να μην δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα
«Η πολιτική λιτότητας έχει αποτύχει. Επιπλέον είναι αδύνατον να ευθυγραμμιστούμε με την πολιτική της Ευρωζώνης», υπογράμμισε ο κ. Λαπαβίτσας.
«Η τιμή της εξόδου μας είναι ένα κούρεμα. Έτσι, η έξοδος θα γίνει με μεθοδικό τρόπο. Η ΕΚΤ πρέπει να στηρίξει τη συναλλαγματική ισοτιμία και τις ελληνικές τράπεζες. Το κόστος θα είναι αμελητέο. Η Ελλάδα μπορεί να βγει από το ευρώ και να εξακολουθεί -αναγκαστικά- να παραμένει μέλος της ΕΕ. Φυσικά θα υπάρξει μια περίοδος προσαρμογής, μια φάση με δύο νομίσματα το τοπικό, αλλά σταδιακά το νέο νόμισμα μπορεί να κυριαρχήσει». Σε ερώτηση για το πότε βλέπει να αρχίσει να ανακάμπτει η ελληνική οικονομία, ο κ. Λαπαβίτσας τόνισε:....... «Σε λίγους μήνες. Θα υπάρξει σύντομα μια ισχυρή ζήτηση. Θα υπάρχει μια πτώση των τιμών, κατά πάσα πιθανότητα περίπου 15% με 20%, που θα ήταν απαραίτητη. Αλλά όταν αρκεί να συμβούν δύο πράγματα: ένα Grexit με συναίνεση και ένα κούρεμα του χρέους. Αν υπάρχει μια νομισματική μεταρρύθμιση αυτού του μεγέθους, η οικονομία ανακάμπτει πολύ γρήγορα».
Αναλύοντας την πρόταση που καταθέτει επισημαίνει: «Η προϋπόθεση για την έξοδο του ευρώ είναι ένα πλήρες κούρεμα. Αυτό είναι το τίμημα που πρέπει να πληρώσει η Ευρώπη για την Ελλάδα θεσπίστηκε από τη ζώνη του ευρώ. Μια έξοδος χωρίς αναδιάρθρωση του χρέους θα ήταν καταστροφή. Επιπλέον, ένα κράτος με διαφορετικό νόμισμα δεν είναι δυνατό να πληρώνει το χρέος του σε ευρώ. Η Ελλάδα έχει βιώσει την καταστροφή, μια δομική κρίση. Αυτό έχει κάνει η Ευρωζώνη και η Τρόικα τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Αλλά πρέπει να βγούμε από τον φαύλο κύκλο με πολιτισμένο τρόπο».
Όταν ρωτήθηκε για το αν η Ελλάδα θα πρέπει να στρέψει τα νώτα της προς την Κίνα και τη Ρωσία, ο κ. Λαπαβίτσας απάντησε: «Αν η Ελλάδα αναδιαρθρώσει τις δομές της, θα πρέπει, φυσικά, να επανεξετάσει τις διεθνείς της σχέσεις. Οι ελληνικές αρχές δεσμεύθηκαν κατά κύριο λόγο τον πληθυσμό της και όχι σε μια ευρωπαϊκή αφηρημένη ιδέα. Αν θα πρέπει να μεριμνήσουμε για τις διεθνείς σχέσεις μας, θα πρέπει να το κάνουμε».
Τέλος σε ερώτηση για τον Γιάνη Βαρουφάκη είπε: «Τον Γιάνη τον ξέρω πολύ καιρό. Εκπροσωπούμε ένα διαφορετικό μέρος του πολιτικού φάσματος. Ο Γιάνης είναι σε δύσκολη θέση. Η δουλειά του είναι σαν μια ηλεκτρική καρέκλα. Έχει προσπαθήσει να κάνει την αλλαγή πολιτικής που απαιτεί ο ελληνικός λαός, και την ίδια στιγμή να αντιμετωπίσει τα προβλήματα εντός της ζώνης του ευρώ. Προσπάθησε να σπάσει τη λιτότητα και να αλλάξει την πορεία εντός της ζώνης του ευρώ -και αυτό είναι αδύνατο».
ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΑΤΕ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥ !...
ΑπάντησηΔιαγραφήΘΥΜΑΣΑΙ ΚΥΡΙΕ ΤΣΙΠΡΑ ΤΟΝ..ΤΙΤΑΝΙΚΟ???
ΣΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ !!!!!
Ποιος «Τιτανικός»;
Ένα σαπιοκάραβο ήταν (και παραμένει) η ελληνική οικονομία. «Έμπασε νερά», κινδύνευσε (και κινδυνεύει) με καταβύθιση όχι από τη σύγκρουση με το παγόβουνο της κρίσης αλλά μόνο και μόνο από τα απόνερά του.
Από τότε μέχρι και πρότινος το παντελώς ανίκανο πολιτικό πλήρωμα επιμένει πως δεν φταίει το σαπιοκάραβο αλλά το... παγόβουνο. Οι ξένοι, το Μνημόνιο και οι διαχειριστές του.
Όπως συνηθίζεται στην Ελλάδα βγήκαν πάλι από τα ντουλάπια οι σκελετοί του εσωτερικού και εξωτερικού εχθρού. Όχι χωρίς υστεροβουλία και ιδιοτελείς σκοπιμότητες.
Όταν, άκων, ο Γ. Παπανδρέου υποχρεώθηκε στην υπογραφή του Μνημονίου υπό την εφιαλτική απειλή της χρεοκοπίας -άλλες είναι οι ευθύνες του- το σύνολο των κομμάτων είδε σε αυτή την επιλογή όχι την ευκαιρία του (ετεροχρονισμένου) εκσυγχρονισμού του κράτους αλλά την ευκαιρία της Μεγάλης Αρπαχτής .
Τα κόμματα μετεξελίχθηκαν αίφνης σε εκκλησίες του ελέους για να «γιάνουν» τον πόνο τους παντοειδείς κατατρεγμένοι.
Άλλοι στην Παναγιά την Παρηγορήτρα της Ν.Δ., άλλοι στη Γλυκοφιλούσα του ΣΥΡΙΖΑ, αργότερα στην Ελεούσα των «Ανεξάρτητων Ελλήνων» και την Πατριδοκαπηλούσα της Χρυσής Αυγής.
Το «αντιμνημονιακό » μέτωπο έγινε η κολυμπήθρα του Σιλωάμ που έδινε άφεση αμαρτιών σε «ενεργητικούς» και «παθητικούς» αρχιτέκτονες του αδηφάγου κράτους, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για δεκαετίες ολόκληρες ως εργαλείο προς άγραν κομματικής πελατείας.
Και ας υπήρξε «τιμωρός» του κόσμου της εργασίας και της υγιούς επιχειρηματικότητας.