Η κομισιόν απαιτεί: Φέρτε πίσω τις επιδοτήσεις 20 ετών! Βόμβα σε 3.500 μικρομεσαίες επιχειρήσεις ακριτικών περιοχών
Η ελληνική κυβέρνηση υιοθέτησε αβίαστα και υλοποιεί απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η οποία ορίζει ότι θα πρέπει να ανακτηθούν ως μη σύννομες, οι ενισχύσεις που δόθηκαν την τελευταία εικοσαετία (από το 1994!!!)...
σε χιλιάδες επιχειρήσεις της περιφέρειας, με τη μορφή της επιδότησης επιτοκίου ή της μετατροπής ληξιπρόθεσμων δανείων σε νέα δάνεια.
Σε μια περίοδο που η πλειονότητα των ελληνικών μικρομεσαίων επιχειρήσεων στενάζει και βρίσκονται στα πρόθυρα της διάλυσης λόγω της μνημονιακής λαίλαπας και της παντελούς έλλειψης ρευστότητας, το υπουργείο Οικονομικών εκτελεί αδιαμαρτύρητα, εντολές της Κομισιόν, ενώ «νίπτει τας χείρας του » για τις τεράστιες ευθύνες που έχει στο πρόβλημα που δημιουργήθηκε, ερήμην των ενδιαφερομένων.
Όλα ξεκίνησαν από τον αναδρομικό έλεγχο που ξεκίνησε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή για τη συμβατότητα ορισμένων νομοθετικών διατάξεων της ελληνικής έννομης τάξης με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο για τον ανταγωνισμό και τις κρατικές ενισχύσεις.
Η Κομισιόν έκρινε ότι.....
οι νόμοι με τους οποίους προβλέπονταν ευνοϊκές ρυθμίσεις οφειλών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε όλο το φάσμα της οικονομίας- κυρίως στους ακριτικούς νομούς της χώρας- συνιστούν στην ουσία κρατικές ενισχύσεις υπέρ των εν λόγω εταιριών.
Σύμφωνα με την επίμαχη απόφαση, οι ενισχύσεις έλαβαν διάφορες μορφές και συγκεκριμένα: μετατροπή ληξιπρόθεσμων οφειλών σε νέο δάνειο με προθεσμία αποπληρωμής τα 10 έτη και επιδότηση του επιτοκίου (έως και 10 μονάδες ανάλογα με το τζίρο), εγγυήσεις του Δημοσίου για την εξόφληση κεφαλαίου και τόκων προς τραπεζικά ιδρύματα.
Η Ε.Ε. ισχυρίζεται ότι το νομοθετικό πλαίσιο των ενισχύσεων δεν κοινοποιήθηκε εγκαίρως στην Επιτροπή με ευθύνη των ελληνικών κυβερνήσεων και κατά συνέπεια οι επιδοτήσεις είναι παράνομες.
Το ευρωπαϊκό δίκαιο ορίζει ότι εάν δεν προηγηθεί η κοινοποίηση και δεν δοθεί η απαραίτητη έγκριση από την Επιτροπή, οι ενισχύσεις κρίνονται παράνομες.
Εγκατάλειψη
Και ενώ η Κομισιόν κινήθηκε στο γράμμα του νόμου και όχι στο πνεύμα και την ουσία, οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν απάντησαν νομικά (Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κλπ.), με αποτέλεσμα χιλιάδες επιχειρήσεις (όσες έμειναν όρθιες από την κρίση), να βρίσκονται τώρα στο έλεος των απαιτήσεων της Κομισιόν.
Η Επιτροπή δε, δεν κράτησε καν τα προσχήματα λόγω των ευθυνών που και η ίδια έχει στο ζήτημα, και κάλεσε το ελληνικό Δημόσιο να προβεί σε κάθε αναγκαίο μέτρο προκειμένου να ανακτήσει από τους δικαιούχους κάθε μη συμβατή ενίσχυση και μάλιστα εντόκως.
Όμως τις μεγαλύτερες ευθύνες φέρει η ελληνική πλευρά.
Η προχειρότητα, τα κομματικά κριτήρια, η διάθεση να στηριχθούν οι τράπεζες σε δύσκολες για αυτές περιόδους, αλλά και η άγνοια του Ευρωπαϊκού Δικαίου, οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση.
Τα «σπασμένα» καλούνται τώρα να πληρώσουν οι πληγείσες από την κρίση επιχειρήσεις, την ώρα που η ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών δεν δείχνει καμιά διάθεση για να βρεθεί λύση στο θέμα.
Παρά τις συνεχείς οχλήσεις και εκκλήσεις των ενδιαφερομένων, δεν έχει απαντήσει επί της ουσίας και ετοιμάζεται να πετάξει την «καυτή πατάτα» στους επόμενους, εγκαταλείποντας στην τύχη τους τις επιχειρήσεις της ακριτικής ζώνης. Και αυτό την στιγμή που η ανεργία στις παραμεθόριες περιοχές έχει φτάσει στο κόκκινο, ενώ συνεχίζεται το μεταναστευτικό κύμα των επιχειρήσεων από την Βόρεια Ελλάδα προς τις γειτονικές χώρες.
Η κυβέρνηση όχι μόνο παρακολουθεί ως θεατής αυτή την κατάσταση αλλά προετοιμάζεται και για το ρόλο του εισπράκτορα ακολουθώντας πιστά την απόφαση της Ε.Ε. για την εφάπαξ απόκτηση αυτών των επιδοτήσεων.
Επί της ουσίας, είναι σαν να ανοίγει η ίδια τον δρόμο για την μεταφορά της έδρας των εταιριών σε άλλες χώρες προκειμένου να βρουν «προστασία» σε αναπτυξιακούς νόμους και φορολογική σταθερότητα για επενδύσεις.
«Πολιτική λύση»
Ο πρόεδρος του Δικτύου Συνδέσμων Βιοτεχνιών και Βιομηχανιών ακριτικών περιοχών κ. Χρήστος
Γιορδαμλής, τονίζει ότι το μέγεθος της ζημιάς που θα υποστεί η τοπική οικονομία αν τελικά δεν δοθεί πολιτική λύση σε αυτό το πρόβλημα, θα είναι τεράστιο και θα οδηγήσει στην διάλυση του παραγωγικού «ιστού» της χώρας.
Ο κ. Γιορδαμλής επισημαίνει ακόμα ότι: «με τους Ν.4151 και 4152/2013 η πολιτεία κατέστησε τις ενισχύσεις αυτές, οφειλή προς το ελληνικό δημόσιο και σήμερα μεγάλος αριθμός μεταποιητικών επιχειρήσεων που απασχολούν χιλιάδες εργαζομένους είναι όμηροι αυτών των αποφάσεων ».
Για τις δυνατότητες που είχε η Ελλάδα να «ακυρώσει» την κοινοτική απόφαση υπογραμμίζει ότι: «Δεν έγινε προσφυγή, ούτε χρήση του δικαιώματος προσφυγής…
Η απόφαση
Σε απόφαση, η οποία δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του 2012, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, κήρυξε παράνομες τις επιδοτήσεις επιτοκίου που είχε θεσπίσει η ελληνική πολιτεία από το 1993 έως το 2005 σε επιχειρήσεις των παραμεθορίων και προβληματικών περιοχών της χώρας.
Ως εκ τούτου ζητούσε την ανάκτηση αυτών των ενισχύσεων από τις εταιρίες ( μεταποιητικές, βιομηχανικές, βιοτεχνικές, κτηνοτροφικές, ξενοδοχειακές κλπ,) που έκαναν χρήση του μέτρου και ήταν εγκαταστημένες στους νομούς, Καστοριάς, Φλώρινας, Κιλκίς, Ροδόπης, Έβρου, Ξάνθης, στα Δωδεκάνησα αλλά και στα νησιά Λέσβο, Σάμο, Χίο και Εύβοια.
Σύμφωνα με την εταιρία «ΜΕΤΑΞΑΣ και Συνεργάτες» που έχει αναλάβει τη νομική εκπροσώπηση αυτών των εταιριών, η απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που διατάσσει την ανάκτηση των ενισχύσεων που δόθηκαν σε πλείστες επιχειρήσεις στην Ελλάδα αναφέρει τα εξής:
«Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αξιολόγησε τη συμβατότητα ορισμένων νομοθετικών διατάξεων της ελληνικής έννομης τάξης με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο και συγκεκριμένα με τις διατάξεις που αφορούν την απαγόρευση των κρατικών ενισχύσεων ( αρ. 107 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή ΣΛΕΕ).
Έκρινε ότι οι νόμοι με τους οποίους προβλέπονταν ευνοϊκές ρυθμίσεις οφειλών επιχειρήσεων που δραστηριοποιούνται σε πλείστους νομούς της Ελλάδας συνιστούν στην ουσία καθεστώτα κρατικών ενισχύσεων υπέρ των εν λόγω επιχειρήσεων. Οι ενισχύσεις έλαβαν, σύμφωνα με την επίμαχη απόφαση, διάφορες μορφές και συγκεκριμένα: μετατροπή ληξιπρόθεσμων οφειλών σε νέο δάνειο με προθεσμία αποπληρωμής τα 10 έτη και επιδότηση του επιτοκίου, εγγυήσεις του δημοσίου για την εξόφληση κεφαλαίου και τόκων προς τραπεζικά ιδρύματα.
Σύμφωνα με την απόφαση της Επιτροπής αλλά και σε αντιστοιχία με πάγια νομολογία του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, εφόσον τα εν λόγω καθεστώτα κρατικών ενισχύσεων δεν κοινοποιήθηκαν στην Επιτροπή εγκαίρως από το ελληνικό Δημόσιο, ήτοι πριν αυτά τεθούν σε εφαρμογή, συνιστούν παράνομες κρατικές ενισχύσεις.
Κατά το ευρωπαϊκό δίκαιο και τις διατάξεις περί κρατικών ενισχύσεων, οι ενισχύσεις που κρίνονται ως παράνομες (ήτοι για όσες δεν τηρήθηκε από το κράτος η διαδικαστική υποχρέωση που επιτάσσει την αναστολή εφαρμογής μιας διάταξης που εισάγει κρατική ενίσχυση έως ότου αυτή όχι μόνο κοινοποιηθεί στην Επιτροπή αλλά και εφόσον το κράτος έχει λάβει την έγκριση της Επιτροπής για την θέσπισή της- αρ. 108 παρ. 3 ΣΛΕΕ) εφόσον κριθούν επιπροσθέτως από την Επιτροπή και ως ασυμβίβαστες με το ενωσιακό δίκαιο, τότε η Επιτροπή διατάσσει την ανάκτησή των ποσών που χορηγήθηκαν από όλους τους αποδέκτες τους.
Αντιστοίχως, με την επίμαχη απόφαση η Επιτροπή διέταξε το ελληνικό δημόσιο να προβεί σε κάθε αναγκαίο μέτρο προκειμένου να ανακτήσει από τους δικαιούχους κάθε μη συμβατή ενίσχυση, η οποία χορηγήθηκε βάσει των καθεστώτων που θέσπισε και μάλιστα εντόκως.
Στην ίδια απόφαση η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επισημαίνει ότι «οι ελληνικές αρχές δοκίμασαν να αποδείξουν ότι οι επίμαχες ενισχύσεις μπορούσαν να ενταχθούν στο πλαίσιο ενός καθεστώτος de minimis. Όμως ο κανόνας αυτός δεν είχε πάντοτε εφαρμογή σε όλους τους τομείς κατά την διάρκεια της περιόδου ισχύος των Υπουργικών αποφάσεων που συνιστούν τη νομική βάση των επίμαχων καθεστώτων ( αυτός άλλωστε ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους έγινε η κίνηση των διαδικασιών), τα στοιχεία αυτά είναι ελλιπή ακόμη καθ’ ομολογία των ελληνικών αρχών»…
M. Χριστοδούλου
www.bankingnews.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου