ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΠΟΙΟΝ ΠΡΟΔΟΤΗ ΠΙΣΤΕΨΑΤΕ
«Χέρι – χέρι… Χέρι – χέρι… με τον Καρατζαφύρερ». Άλλο ένα διαχρονικό σύνθημα που βρήκε κι αυτό τη δικαίωση του… Για τη «σωτηρία» μας ρε γαμώτο.
Το πολιτικό ξεγύμνωμα ενός ηγέτη, ολοκληρώθηκε με μια συνέντευξη με έντονο το συμβολισμό και ως προς το χρόνο στον οποίο δόθηκε, και κυρίως αναφορικά με το μέσον στο οποίο παραχωρήθηκε.
Στην πολυσυζητημένη συνέντευξή του λοιπόν στην εφημερίδα του κυβερνητικού εκπροσώπου, ο «ηγέτης» της αντιμνημονιακής καρικατούρας, δίνει γι ακόμη μια φορά τα διαπιστευτήριά του στα μεγάλα αφεντικά, αφήνοντας και πάλι σύξυλους τους όποιους αφελείς επέμειναν να ταυτίζουν τις ελπίδες τους με την ανέξοδη φιλολογία της συστηματικής πολιτικής εξαπάτησης.
Ποιο ήταν λοιπόν το κυρίαρχο πολιτικό αποκρυστάλλωμα μιας συνέντευξης που επί της ουσίας ενέχει θέση δεύτερης εγγυητικής επιστολής, που απευθύνεται στις υπερεθνικές συμμορίες που επενδύουν επάνω του???
Ο Α. Σαμαράς ήταν σαφής: Εκφράζει την επιθυµία του να πετύχει τον στόχο της η κυβέρνηση υπό τον κ. Λ. Παπαδήµο, και ζητεί να τον αφήσουν απερίσπαστο να κάνει τη δουλειά του.
Μόνο που η «δουλειά» του δοτού πρωθυπουργού και ο «στόχος» της διορισμένης κυβέρνησης του νέου Λογοθετόπουλου, δεν είναι να ανατρέψει τα επονείδιστα μέτρα που επέβαλαν οι συμμορίες και τα οποία καταδυναστεύουν το λαό.
Η υποχρέωση του είναι να τα υλοποιήσει μέσα σε καθεστώς ντροπιαστικής πολιτικής αφωνίας, με το οποίο θα επιχειρείται να εμπεδώσει η Ελληνική κοινωνία πως ο δρόμος που οδηγεί στην απόλυτη δυστυχία της, είναι μονόδρομος χωρίς διαφορετικές πολιτικές και άλλες επιλογές...
Η επιδίωξη της τριπλέτας της υποταγής, είναι αυτό το έργο να το ολοκληρώσει ο δοτός πρωθυπουργός και μάλιστα να το ολοκληρώσει «απερίσπαστος» από τις ενοχλητικές κοινωνικές αντιστάσεις.
Με δύο λόγια ο ταπεινωμένος ηγέτης της αντιμνημονιακής εξαπάτησης, μέσω της εφημερίδας του κυβερνητικού εκπροσώπου, διαμηνύει στα γαλάζια κουκιά: «Σκάστε και σκύψτε το κεφάλι», και ταυτόχρονα καταθέτει γι ακόμη μια φορά τα διαπιστευτήρια του απόλυτου εναρμονισμού του με τις απαιτήσεις τους, στις συμμορίες και τα μεγάλα αφεντικά που κινούν τα νήματα της πολιτικής συμπεριφοράς της... γαλάζιας πολιτικής μαριονέτας.
Και επειδή κάθε ρόμπα – μηδέ και της πολιτικής εξαιρουμένης – όταν είναι ξεκούμπωτη γίνεται περισσότερο αποκαλυπτική, το «ατίθασο παιδί με τα πολιτικά τσαλίμια» σπεύδει να δηλώσει πως: «Δεν είναι αγκαλιά με το ημερολόγιο, και πως η πολιτική εξελίσσεται και δεν είναι «µουσειακό αντικείµενο» και συµπληρώνει σχετικά µε τη στάση του ότι «δεν είναι πολιτική να λες το ίδιο “ποίηµα” βρέξει -χιονίσει».
Τα ‘πε όλα λοιπόν ο Αντώνης…
Αλλάζουν οι καιροί… Αλλάζουν τα ποιήματα και τα παραμύθια…
Και το μοναδικό που διατηρεί αναλλοίωτη τη διαχρονική του αξία, είναι το …κωλοτουμπίζειν στην πολιτική, με τους αφελείς ψηφοφόρους στον εξ ίσου διαχρονικό ρόλο της μακριάς γαϊδούρας.
Χέρι – χέρι… Χέρι – χέρι… με τον Καρατζαφύρερ.
Άλλο ένα διαχρονικό σύνθημα που βρήκε κι αυτό τη δικαίωση του… για τη «σωτηρία» μας ρε γαμώτο.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου