Η ψυχή μας είναι με τους Βρετανούς εξεγερμένους



Υπήρχε η αίσθηση μιας ανώτερης κοινωνίας με μεγάλα κάμπους, ειρηνικούς πληθυσμούς που είτε εργαζόταν είτε σπούδαζαν. Πολλοί γνωστοί μου τα τελευταία χρόνια μιλούσαν για την Ελλάδα λες και ήμασταν Ουγκάντα, ιδίως μετά τον Δεκ του 2008.
Από που ήρθε τώρα αυτό το ξέσπασμα βίας αν όλα ήταν τόσο ειρηνικά και ιδανικά όσο υποστηρίζουν οι αφελείς;
Πιστεύω ακράδαντα ότι πίσω από το ειρηνικό προσωπείο των προαυλίων των μεγάλων πανεπιστημίων υπάρχει μια κοινωνική τάξη σε μεγάλη πίεση. Σε αυτή την κοινωνική τάξη ή κοινωνικές τάξεις, ασκείται βία είτε στην εργασία της είτε λόγω ανεργίας είτε επειδή οι άνθρωποι δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις προσδοκίες που η ίδια η κοινωνία τους έκανε να έχουν από την ζωή τους. Μια ζωή χωρίς ελπίδες και μέλλον και μια δουλειά που τους σκοτώνει αργά, αν υπάρχει και αυτή.


Και πολύ μικρό είναι το ξέσπασμα που παρατηρείται στην Αγγλία και είναι θετικό που είδαμε αυτό το ξέσπασμα με την έννοια του να διαλύσουμε τα παραδεισένια ονειρικά σύννεφα που μας έκρυβαν την αληθινή όψη πίσω από την βρετανική βιτρίνα. Και είναι πολύ καλό όταν βλέπουμε ότι υπάρχει ακόμη λάβα που καίει εκεί κάτω, το ηφαίστειο δεν έχει σβήσει ακόμη, οι άνθρωποι έχουν ζωή μέσα τους παρόλες τις δυσάρεστες ακρότητες μέσα στο χάος.
Και είναι νομίζω σαφές ότι οι προσδοκίες των χαμηλότερων κοινωνικών τάξεων χάθηκαν ακόμη περισσότερο με τις αποφάσεις λιτότητας της τελευταίας κυβέρνησης φιλελευθέρων στη Μ.Βρετανία.

Σχόλια